Część 6 - TARYFY. - Konwencja i Statut o ustroju międzynarodowym kolei żelaznych wraz z protokółem podpisania. Genewa.1923.12.09.
Dz.U.1928.73.663
Akt obowiązującyCZĘŚĆ VI.
TARYFY.
TARYFY.
Taryfy, obowiązujące według prawa krajowego i ogłaszane należycie przed ich wejściem w życie, określają:
Co do podróżnych i bagażu - opłaty przewozowe łącznie z opłatami dodatkowemi, jeżeli te są ustanowione, oraz warunki ich stosowania;
Co do towarów - opłaty przewozowe łącznie z opłatami dodatkowemi, klasyfikację towarów, do których stosuje się te opłaty, oraz warunki, którym podlega stosowanie tych opłat.
Kolej żelazna nie może odmówić zastosowania do danego przewozu taryfy, która może mieć do niego zastosowanie o ile warunki tej taryfy wypełniono.
W komunikacji międzynarodowej poza opłatami taryfowemi, mającemi zastosowanie do danego przewozu, nie mogą być pobierane żadne inne kwoty oprócz stanowiących słuszne wynagrodzenie za czynności, dokonywane niezależnie od tych, za które opłatę przewidują taryfy.
Układające się Państwa, rozumiejąc konieczność pozostawienia taryfom naogół niezbędnej swobody możliwie ścisłego stosowania się do skomplikowanych potrzeb handlu i konkurencji handlowej, zgadzają się na zachowanie w całości swobody taryfikacji według zasad, przyjętych w ich własnem ustawodawstwie, bacząc jednocześnie, aby jej nienadużywano ze szkodą komunikacji międzynarodowej.
Państwa zobowiązują się stosować w komunikacji międzynarodowej taryfy racjonalne zarówno pod względem wysokości opłat, jak i warunków stosowania, i wyrzekają się wszelkiego rozróżniania o charakterze nieżyczliwym względem innych Układających się Państw, ich obywateli lub ich statków.
Postanowienia te nie stanowią przeszkód do ustanowienia pomiędzy kolejami żelaznemi i żeglugą taryf wspólnych uwzględniających zasady, przytoczone w poprzedzających ustępach.
Dobrodziejstw postanowień artykułu 20 nie ogranicza się do przewozów, dokonywanych na zasadzie jednej umowy. Rozciąga się je również na przewozy, stanowiące szereg przebiegów koleją żelazną, morzem lub wszelką inną drogą po terytorjach kilku Układających się Państw, dokonywanych na zasadzie osobnych umów, o ile zachowane będą następujące warunki:
Każda późniejsza umowa winna wymieniać pierwotne pochodzenie i ostateczne przeznaczenie przesyłki; w ciągu całego przewozu towar powinien pozostawać pod nadzorem przewoźników i być przekazywany bezpośrednio przez każdego z nich następnemu bez żadnej innej zwłoki oprócz niezbędnej do wykonania czynności zdawczych oraz formalności administracyjnych celnych, akcyzowych, policyjnych lub innych.
Postępowania artykułu 20 mogą być również stosowane tak w komunikacji kolejowej wewnątrz kraju, jak i w międzynarodowej do towarów, znajdujących się w porcie, bez względu na banderę, pod jaką zostały one przywiezione lub będą wywiezione.
Układające się Państwa będą się starały popierać wprowadzenie taryf międzynarodowych, o ile tylko tego wymagają potrzeby komunikacji międzynarodowej, które mogą być racjonalnie zaspokojone. Ułatwiają one przedsiębranie wszelkich środków, umożliwiających nawet poza taryfami międzynarodowemi szybkie obliczanie opłat przewozowych dla najważniejszych kierunków przewozu.
Układające się Państwa będą się starały o wprowadzenie ujednostajnionego sposobu wydawania taryf, zarówno międzynarodowych, jak i krajowych, zwłaszcza o ile chodzi o grupy sąsiadujących terytorjów, celem ułatwienia stosowania tych taryf w komunikacji międzynarodowej.