Konwencja dotycząca międzypaństwowej wymiany wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych. Paryż 1958.12.05.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1971.8.89

Akt obowiązujący

Wersja od: 12 lutego 1971 r.

KONWENCJA

dotycząca międzynarodowej wymiany wydawnictw,

i

KONWENCJA

dotycząca międzypaństwowej wymiany wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych,

sporządzone w Paryżu dnia 5 grudnia 1958 r.

RADA MINISTRÓW

POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ

podaje do wiadomości:

Dnia 5 grudnia 1958 roku sporządzone zostały w Paryżu Konwencja dotycząca międzynarodowej wymiany wydawnictw i Konwencja dotycząca międzypaństwowej wymiany wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych.

Po zaznajomieniu się z powyższymi konwencjami Rada Ministrów uznaje je za słuszne zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich zawartych; oświadcza, że wymienione konwencje są zatwierdzone i przyjęte, oraz przyrzeka, że będą one w pełni przestrzegane.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Prezesa Rady Ministrów.

Sporządzono w Warszawie, dnia 17 stycznia 1970 roku.

(Tekst konwencji zamieszczone są w załączniku do niniejszego numeru)

ZAŁĄCZNIK

Konwencja dotycząca międzypaństwowej wymiany wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych

Konferencja Generalna Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury zebrana w Paryżu w dniach od 4 listopada do 5 grudnia 1958 roku na swej dziesiątej sesji,

w przekonaniu, że rozwój międzynarodowej wymiany wydawnictw jest nieodzownym warunkiem swobodnego rozpowszechniania myśli i wiedzy między narodami świata,

biorąc pod uwagę znaczenie, jakie przywiązuje do międzynarodowej wymiany wydawnictw akt konstytucyjny Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury,

znając postanowienia w sprawie wymiany wydawnictw urzędowych zawarte w Konwencji dotyczącej międzynarodowej wymiany dokumentów urzędowych oraz wydawnictw naukowych i literackich, a także w Konwencji w celu zapewnienia bezpośredniej wymiany dzienników urzędowych, jak również roczników i dokumentów parlamentarnych, zawartych w Brukseli dnia 15 marca 1886 roku, jak również w różnych umowach regionalnych dotyczących wymiany wydawnictw,

uznając konieczność zawarcia nowej międzynarodowej konwencji dotyczącej międzypaństwowej wymiany wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych,

po zaznajomieniu się z propozycjami dotyczącymi międzypaństwowej wymiany wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych, które to zagadnienie stanowi punkt 15.4.1. porządku dziennego sesji,

postanowiwszy w czasie swej dziewiątej sesji, iż propozycje te zostaną ujęte w formę norm międzynarodowych przez przyjęcie konwencji międzynarodowej,

przyjmuje dnia trzeciego grudnia 1958 roku niniejszą Konwencję.

Artykuł  1

Wymiana wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych

Umawiające się Państwa wyrażają gotowość wymieniania swych wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych, na zasadzie wzajemności, zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji.

Artykuł  2

Definicja wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych

1. Dla celów niniejszej Konwencji za wydawnictwa urzędowe i dokumenty rządowe, jeśli są sporządzone na zlecenie i na koszt jakiegokolwiek państwowego organu rządowego, uważa się: dzienniki urzędowe, dokumenty, sprawozdania i roczniki parlamentarne oraz inne teksty ustawodawcze; wydawnictwa i sprawozdania administracyjne organów rządowych państwowych, centralnych, federalnych lub regionalnych, krajowe bibliografie, informatory, zbiory przepisów prawnych, orzeczenia sądowe i inne wydawnictwa, których wymiana byłaby uzgodniona.

2. Jednakże w toku stosowania niniejszej Konwencji Umawiające się Państwa mogą same określić wydawnictwa urzędowe i dokumenty rządowe, które stanowią przedmiot wymiany.

3. Niniejsza Konwencja nie dotyczy dokumentów poufnych, korespondencji służbowej i innych dokumentów, które nie zostały podane do wiadomości publicznej.

Artykuł  3

Umowy dwustronne

Umawiające się Państwa w każdym wypadku, w którym uznają to za właściwe, będą zawierały dwustronne umowy mające na celu realizację niniejszej Konwencji oraz unormowanie interesujących obie strony zagadnień, wynikających z jej stosowania.

Artykuł  4

Instytucje państwowe powołane do realizacji wymiany

1. W każdym z Umawiających się Państw funkcje wymiany wykonywane są przez państwowy aparat wymiany albo - jeśli aparat taki nie istnieje - przez instytucję lub instytucje centralne do tego wyznaczone.

2. W każdym z Umawiających się Państw instytucje powołane do realizacji wymiany są odpowiedzialne za stosowanie niniejszej Konwencji oraz umów dwustronnych, o których mowa w artykule 3, jeśli zostały one zawarte. Każde Państwo upoważni swój państwowy aparat wymiany lub centralne instytucje powołane do realizacji wymiany do zaopatrywania się w dokumenty przeznaczone do wymiany i przydzieli im wystarczające środki finansowe dla zapewnienia realizacji wymiany.

Artykuł  5

Wykaz i liczba wydawnictw przeznaczonych do wymiany

Wykaz i liczba wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych przeznaczonych do wymiany są wspólnie uzgadniane przez instytucje Umawiających się Państw, powołane do realizacji wymiany. Wykaz ten oraz liczba wydawnictw urzędowych i dokumentów rządowych przeznaczonych do wymiany mogą ulegać zmianom w drodze porozumienia między wymienionymi instytucjami.

Artykuł  6

Sposób przekazywania

Przesyłki mogą być kierowane bezpośrednio do instytucji powołanych do realizacji wymiany lub wskazanych przez te instytucje adresatów. Sposób prowadzenia ewidencji przesyłek może być uzgodniony przez instytucje powołane do realizacji wymiany.

Artykuł  7

Koszty przesyłki

W braku odmiennego porozumienia instytucja powołana do realizacji wymiany, która dokonuje przesyłki, pokrywa koszty przesyłki aż do miejsca przeznaczenia; jeżeli jednak transport odbywa się drogą morską, koszty opakowania i przewozu opłacane są tylko do urzędu celnego portu docelowego.

Artykuł  8

Taryfy i warunki ekspedycji

Umawiające się Państwa podejmą wszelkie niezbędne środki, aby umożliwić instytucjom powołanym do realizacji wymiany korzystanie z najdogodniejszych obowiązujących taryf i warunków ekspedycji i to niezależnie od wybranego środka ekspedycji: pocztą, transportem samochodowym, koleją, transportem rzecznym lub morskim, pocztową lub frachtową przesyłką lotniczą.

Artykuł  9

Ułatwienia celne i inne

Na podstawie niniejszej Konwencji lub wszelkich umów zawartych w celu jej wykonania każde Umawiające się Państwo udziela instytucjom powołanym do realizacji wymiany zwolnień od opłat celnych, zarówno przywozowych, jak i wywozowych oraz zapewnia im najkorzystniejsze warunki w zakresie formalności celnych i innych.

Artykuł  10

Międzynarodowa koordynacja wymiany

W celu dopomożenia Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury w wykonywaniu zadań przewidzianych w jej Konstytucji w zakresie międzynarodowej koordynacji wymiany, Umawiające się Państwa będą przesyłać do Organizacji roczne sprawozdania dotyczące stosowania niniejszej Konwencji, jak również kopie wszelkich umów dwustronnych zawartych zgodnie z postanowieniami artykułu 3.

Artykuł  11

Informacje i opracowania

Organizacja Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury publikuje informacje nadsyłane przez Umawiające się Państwa, zgodnie z postanowieniami artykułu 10, a także przygotowuje i publikuje opracowania dotyczące stosowania niniejszej Konwencji.

Artykuł  12

Pomoc UNESCO

1. Umawiające się Państwa mogą zwracać się do Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury o udzielenie pomocy technicznej w związku z wszelkimi problemami wynikającymi ze stosowania niniejszej Konwencji. Organizacja udziela tej pomocy w granicach swego programu i swych możliwości, zwłaszcza w tworzeniu i organizowaniu państwowych aparatów wymiany.

2. Organizacja jest uprawniona do występowania z własnej inicjatywy do Umawiających się Państw z propozycjami w tej sprawie.

Artykuł  13

Stosunek do umów poprzednio zawartych

Niniejsza Konwencja nie narusza zobowiązań przyjętych uprzednio przez Umawiające się Państwa na podstawie umów międzynarodowych. Nie będzie ona mogła być interpretowana jako nakładająca obowiązek powtarzania wymiany dokonywanej na podstawie obowiązujących umów.

Artykuł  14

Języki

Niniejsza Konwencja sporządzona jest w językach angielskim, francuskim, hiszpańskim i rosyjskim, przy czym wszystkie cztery teksty są jednakowo autentyczne.

Artykuł  15

Ratyfikacja i przyjęcie

1. Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji lub przyjęciu przez Państwa będące członkami Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury, zgodnie z ich procedurą konstytucyjną.

2. Dokumenty ratyfikacyjne lub dokumenty przyjęcia będą składane Dyrektorowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury.

Artykuł  16

Przystąpienie

1. Niniejsza Konwencja jest otwarta do przystąpienia dla wszystkich Państw nie będących członkami Organizacji, które zostaną zaproszone do przystąpienia przez Radę Wykonawczą Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury.

2. Przystąpienie do Konwencji następuje przez złożenie dokumentu przystąpienia Dyrektorowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury.

Artykuł  17

Wejście w życie

Niniejsza Konwencja wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia złożenia trzeciego dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia w odniesieniu do tych państw, które w tym dniu lub wcześniej złożyły dokumenty ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia. Dla każdego innego państwa, które złożyło dokument ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia Konwencja wejdzie w życie po upływie dwunastu miesięcy od dnia złożenia przez to państwo dokumentu ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia.

Artykuł  18

Zasięg terytorialny Konwencji

Każde Umawiające się Państwo bądź w chwili ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia, bądź w dowolnym późniejszym terminie będzie mogło oświadczyć w drodze notyfikacji skierowanej do Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury, że niniejsza Konwencja rozciąga się na wszystkie lub niektóre terytoria, za których stosunki międzynarodowe to państwo jest odpowiedzialne. Notyfikacja ta wywrze skutki prawne po upływie dwunastu miesięcy od dnia jej otrzymania.

Artykuł  19

Wypowiedzenie

1. Każde z Umawiających się Państw może wypowiedzieć niniejszą Konwencję we własnym imieniu lub w imieniu każdego terytorium, za którego stosunki międzynarodowe jest ono odpowiedzialne.

2. Wypowiedzenie będzie notyfikowane dokumentem złożonym Dyrektorowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury.

3. Wypowiedzenie wywrze skutki prawne po upływie dwunastu miesięcy od dnia otrzymania dokumentu wypowiedzenia.

Artykuł  20

Notyfikacje

Dyrektor Generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury będzie informował Państwa będące członkami Organizacji, Państwa nie będące członkami Organizacji, o których mowa w artykule 16, jak również Organizację Narodów Zjednoczonych, o złożeniu wszelkich dokumentów ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia, wymienionych w artykułach 15 i 16, jak również o wszelkich notyfikacjach i wypowiedzeniach przewidzianych odpowiednio w artykułach 18 i 19.

Artykuł  21

Rewizja Konwencji

1. Niniejsza Konwencja będzie mogła być zrewidowana przez Konferencję Generalną Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury. Tekst zrewidowany będzie jednak obowiązywał tylko te państwa, które staną się stronami konwencji wprowadzającej rewizję.

2. Jeżeli Konferencja Generalna przyjmie nową konwencję, wprowadzającą całkowitą lub częściową rewizję niniejszej Konwencji, oraz jeżeli nowa konwencja nie będzie zawierać odmiennego postanowienia, niniejsza Konwencja przestanie być otwarta do ratyfikacji, przyjęcia lub przystąpienia począwszy od daty wejścia w życie nowej konwencji wprowadzającej rewizję.

Artykuł  22

Rejestracja

Zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych, niniejsza Konwencja zostanie zarejestrowana w Sekretariacie Narodów Zjednoczonych na wniosek Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury.

Sporządzono w Paryżu dnia piątego grudnia 1958 roku, w dwóch autentycznych egzemplarzach podpisanych przez Przewodniczącego Konferencji Generalnej zebranej na swej dziesiątej sesji oraz Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury, które będą złożone w archiwum Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury, a uwierzytelnione ich odpisy będą przekazane wszystkim państwom, o których mowa w artykułach 15 i 16, oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Powyższy tekst jest autentycznym tekstem Konwencji przyjętej w należyty sposób przez Konferencję Generalną Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury na jej dziesiątej sesji, która odbyła się w Paryżu i zakończyła się dnia piątego grudnia 1958 roku.

Na dowód czego złożyli swe podpisy dnia piątego grudnia 1958 roku.