Konwencja celna dotycząca czasowego przywozu wyposażenia naukowego. Bruksela.1968.06.11.
Dz.U.1971.29.263
Akt obowiązującyKONWENCJA CELNA
dotycząca czasowego przywozu wyposażenia naukowego,
sporządzona w Brukseli dnia 11 czerwca 1968 r.
RADA PAŃSTWA
POLSKIEJ RZECZYPOSPOLITEJ LUDOWEJ
podaje do powszechnej wiadomości:
W dniu 11 czerwca 1968 roku została sporządzona w Brukseli Konwencja celna dotycząca czasowego przywozu wyposażenia naukowego.
Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że wymieniona Konwencja jest przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.
Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
Dano w Warszawie, dnia 10 maja 1971 roku.
(Tekst konwencji zamieszczony jest w załączniku do niniejszego numeru.)
ZAŁĄCZNIK
KONWENCJA CELNA
KONWENCJA CELNA
WSTĘP
Umawiające się Strony niniejszej konwencji, opracowanej pod auspicjami Rady Współpracy Celnej i w porozumieniu z Organizacją Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury (UNESCO),
uważając, że rozwój badań naukowych i nauczania ma żywotne znaczenie dla postępu społecznego i ekonomicznego,
przekonane, że przyjęcie powszechnych ułatwień dotyczących wolnego od opłat i należności celnych czasowego przywozu wyposażenia do celów badań naukowych lub nauczania może skutecznie przyczynić się do tego,
uzgodniły, co następuje:
Rozdział I
Definicje.
Definicje.
Do celów niniejszej konwencji:
Rozdział II
Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się do zezwalania na odprawę warunkową:
Odprawa warunkowa wyposażenia naukowego, części zapasowych i narzędzi może być dokonana pod następującymi warunkami:
Każda Umawiajaca się Strona może zawiesić częściowo lub całkowicie zobowiązania wynikające z niniejszej konwencji, jeżeli towary o tej samej wartości naukowej co wyposażenie naukowe lub części zamienne mające być przedmiotem odprawy warunkowej są produkowane i dostępne w kraju przywozu.
Rozdział III
Postanowienia szczególne.
Postanowienia szczególne.
Każda z Umawiających się Stron zobowiązuje się, w miarę możliwości, nie wymagać zabezpieczenia należności celnych i opłat przywozowych, lecz poprzestać na pisemnym zobowiązaniu. Zobowiązanie takie może być wymagane dla każdej przesyłki lub generalnie na określony czas lub w danym wypadku na okres upoważnienia udzielonego instytucji.
Powrotny wywóz wyposażenia naukowego odprawionego warunkowo może być dokonany jednorazowo lub partiami przez każdy urząd celny właściwy do dokonania takich czynności, a niekoniecznie przez urząd celny, który dokonał odprawy przywozowej.
Wyposażenie naukowe odprawione warunkowo może być, zamiast powrotnego wywozu, rozdysponowane inaczej, w szczególności przeznaczone do użytku wewnętrznego z zastrzeżeniem dopełnienia warunków i formalności przewidzianych przez ustawodawstwo kraju czasowego przywozu.
Powrotny wywóz całości lub części wyposażenia naukowego poważnie uszkodzonego wskutek należycie stwierdzonego wypadku nie będzie wymagany pomimo obowiązku powrotnego wywozu wynikającego z niniejszej konwencji, jeżeli stosownie do decyzji władz celnych zostanie ono:
Postanowienia artykułu 9 mają zastosowanie także do części zastąpionych w wyniku naprawy lub zmian wyposażenia naukowego, dokonanych w kraju czasowego przywozu.
Postanowienia artykułów 6, 7, 8 i 9 mają zastosowanie także do części zamiennych oraz narzędzi, o których mowa w artykule 2.
Rozdział IV
Postanowienia niniejszej konwencji ustalają ułatwienia minimalne i nie stanowią przeszkody w stosowaniu większych ułatwień, jakie niektóre z Umawiających się Stron przyznają lub mogą przyznać w przyszłości bądź w drodze postanowień jednostronnych, bądź na mocy umów dwustronnych lub wielostronnych.
Do celów niniejszej konwencji terytoria Umawiających się Stron, które tworzą unię celną lub gospodarczą, mogą być uważane za jedno terytorium.
Postanowienia niniejszej konwencji nie stanowią przeszkody w stosowaniu zakazów i ograniczeń wypływających z ustawodawstwa krajowego, a uzasadnionych względami moralności lub porządku publicznego, bezpieczeństwa publicznego, higieny lub zdrowia publicznego bądź też dotyczącymi ochrony patentów i znaków towarowych.
Każde naruszenie postanowień niniejszej konwencji, każde podstawienie, fałszywe oświadczenie lub czyn powodujący bezpodstawne zastosowanie do osoby (fizycznej albo prawnej) albo do wyposażenia ułatwień przewidzianych niniejszą konwencją naraża winnego w kraju, w którym naruszenie zostało dokonane, na sankcje przewidziane ustawodawstwem tego kraju i na uiszczenie wymaganych należności i opłat przywozowych.
Rozdział V
Postanowienia końcowe.
Postanowienia końcowe.
Żadne zastrzeżenie do niniejszej konwencji nie jest dopuszczalne.
Sekretarz Generalny Rady zawiadomi wszystkie Umawiające się Strony, jak również inne państwa, które podpisały niniejszą konwencję, oraz Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i Dyrektora Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych dla Wychowania, Nauki i Kultury (UNESCO) o:
Zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych niniejsza konwencja zostanie zarejestrowana w Sekretariacie Organizacji Narodów Zjednoczonych na wniosek Sekretarza Generalnego Rady.
Na dowód czego niżej podpisani pełnomocnicy podpisali niniejszą konwencję.
Sporządzono w Brukseli dnia jedenastego czerwca tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego ósmego roku, w językach angielskim i francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który zostanie złożony u Sekretarza Generalnego Rady. Sekretarz Generalny Rady prześle uwierzytelnione jego odpisy wszystkim Państwom, o których mowa w ustępie 1 artykułu 19 niniejszej konwencji.
Dokumenty powiązane
Jeżeli chcesz mieć dostęp do wszystkich dokumentów powiązanych, zaloguj się do LEX-a Nie korzystasz jeszcze z programów LEX? Zamów dostęp testowy »
Akty prawne liczba obiektów na liście: (11)
Akty wprowadzające liczba obiektów na liście: (11)
- Uczestnictwo Węgierskiej Republiki Ludowej, Nowej Zelandii i Maroka w Konwencji celnej dotyczącej czasowego przywozu wyposażenia naukowego, sporządzonej w Brukseli dnia 11 czerwca 1968 r.
- Przystąpienie Syrii i Włoch do Konwencji celnej dotyczącej czasowego przywozu wyposażenia naukowego, sporządzonej w Brukseli dnia 11 czerwca 1968 r., oraz rozciągnięcie postanowień tej konwencji na Księstwo Liechtenstein.
- Przystąpienie Kanady do Konwencji celnej dotyczącej czasowego przywozu wyposażenia naukowego, sporządzonej w Brukseli dnia 11 czerwca 1968 r.