Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Kontrola celna i postępowanie celne.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1975.22.123

Akt utracił moc

Wersja od: 15 maja 1979 r.

Rozdział  1

Przepisy ogólne.

§ 1. Powołane w niniejszym rozporządzeniu bez bliższego określenia artykuły oznaczają artykuły ustawy z dnia 26 marca 1975 r. - Prawo celne (Dz. U. Nr 10, poz. 56).

§  2.

1. Do sprawowania kontroli celnej i prowadzenia w pierwszej instancji postępowania celnego właściwe są urzędy celne, chyba że przepis szczególny przewiduje właściwość Głównego Urzędu Ceł.

2. Główny Urząd Ceł może zlecać w poszczególnych wypadkach przeprowadzenie postępowania celnego urzędom celnym innym niż określone w art. 31.

§  3.

1. Jeżeli przepis szczególny określa dowody wymagane do stwierdzenia okoliczności mającej znaczenie dla kontroli celnej i postępowania celnego, urząd celny może dopuścić inne dowody tylko w wypadkach, gdy dowody te stwierdzają w sposób bezsporny istnienie tej okoliczności.

2. Organ administracji celnej może:

1) zażądać urzędowego tłumaczenia na język polski dokumentu sporządzonego w języku obcym,

2) odmówić przyjęcia dokumentu zagranicznego nie zalegalizowanego przez właściwe polskie przedstawicielstwo dyplomatyczne lub polski urząd konsularny.

§  4.

1. Miejscami odpraw celnych są:

1) w miejscowościach stanowiących siedzibę urzędów celnych lub ich zamiejscowych organizacyjnych komórek:

a) tereny portów morskich, granicznych rzecznych, międzynarodowych lotniczych oraz kolejowych stacji granicznych, z tym że zarząd portu lub - odpowiednio - stacja kolejowa wyznacza w porozumieniu z urzędem celnym miejsce postoju statków lub pojazdów kolejowych oraz magazyny, rampy i place przeznaczone do przejściowego złożenia towarów celnych,

b) pomieszczania, magazyny, rampy i place na stacjach kolejowych i w portach rzecznych, innych niż określone pod lit. a), wyznaczone przez stację kolejową lub - odpowiednio - przez zarząd portu rzecznego w porozumieniu z urzędem celnym, a przeznaczone do przejściowego złożenia towarów celnych,

c) pomieszczenia i magazyny przeznaczone do przejściowego złożenia towarów celnych - wyznaczone przez urząd pocztowy w porozumieniu z urzędem celnym,

d) pomieszczenia i place przy granicznych przejściach drogowych - wyznaczone przez urząd celny, w porozumieniu z organami kontroli granicznej,

2) bez względu na siedzibę urzędów celnych - pomieszczenia, magazyny, rampy, place lub ich określone części znajdujące się na terenach instytucji lub przedsiębiorstw - wyznaczone przez nie w porozumieniu z urzędem celnym,

3) odpowiednio oznaczone publiczne środki przewozowe przewożące podróżnych:

a) przybywające z zagranicy - od przekroczenia granicy państwowej, a gdy kontrola celna rozpoczyna się przed jej przekroczeniem - od przystąpienia funkcjonariuszy celnych do kontroli celnej do jej zakończenia,

b) wyjeżdżające za granicę - od przystąpienia funkcjonariuszy celnych do kontroli celnej do przekroczenia granicy, a gdy kontrola celna trwa po przekroczeniu granicy - do jej zakończenia.

2. Publiczne środki przewozowe określone w ust. 1 pkt 3, tereny portów morskich, międzynarodowych lotniczych, granicznych rzecznych i granicznych stacji kolejowych oraz oznaczone miejsca odpraw celnych przy granicznych przejściach drogowych są granicznymi miejscami odpraw celnych; miejsca odpraw celnych wyżej nie określone są wewnętrznymi miejscami odpraw celnych.

§  5.

1. Znoszenie towarów ze statków morskich na ląd oraz wnoszenie towarów z lądu na statki morskie traktuje się jak przewóz przez granicę państwową, jeżeli następuje przed dokonaniem odprawy celnej i bez zezwolenia organu administracji celnej.

2. Przepis ust. 1 ma zastosowanie w razie wynoszenia towarów przywiezionych z zagranicy z innych niż statki morskie środków przewozowych znajdujących się między granicą państwową a granicznym urzędem celnym lub pozostających pod dozorem celnym, z granicznych miejsc odprawy celnej, a także ze składów lub magazynów celnych albo z innych niż składy i magazyny celne wewnętrznych miejsc odpraw celnych w czasie dokonywania odpraw celnych, jak również w razie wnoszenia towarów przeznaczonych do wywozu za granicę na takie środki przewozowe, miejsca lub do składów albo magazynów celnych.

§  6.

1. Magazynami celnymi są miejsca służące do przejściowego złożenia towarów na czas niezbędny do kontroli celnej.

2. Magazyny celne mogą być prowadzone w miejscowościach stanowiących siedzibę urzędów celnych przez przedsiębiorstwa przewozowe lub spedycyjne, a także przez zarządy portów.

3. Główny Urząd Ceł może zezwolić na prowadzenie magazynów celnych poza siedzibą urzędów celnych, a także przez jednostki gospodarki uspołecznionej inne niż wymienione w ust. 2.

§  7.

1. Zamknięciami celnymi są plomby, pieczęcie lub inne znaki urzędowe, nakładane na towary celne, środki przewozowe albo magazyny lub inne pomieszczenia przez:

1) urzędy celne,

2) organy celne państw obcych albo inne jednostki organizacyjne krajowe lub zagraniczne w razie uznania tych znaków przez organy polskiej administracji celnej.

2. Zamknięcia celne może zdjąć funkcjonariusz celny, a inna osoba tylko za zezwoleniem organu administracji celnej.

§  8.

1. Dozór celny (art. 28 ust. 2 pkt 1) sprawuje się przez:

1) strzeżenie lub konwojowanie towarów celnych bądź środków przewozowych lub strzeżenie pomieszczeń (stały dozór celny),

2) nałożenie na towary celne, środki przewozowe lub pomieszczenia zamknięć celnych lub przez dokonywanie innych czynności mających na celu zapewnienie nienaruszalności lub tożsamości towaru celnego.

2. Ustanowienie stałego dozoru celnego może nastąpić na wniosek strony lub z urzędu.

3. Dostęp do towarów celnych, środków przewozowych i pomieszczeń znajdujących się pod dozorem celnym, a w szczególności przenoszenie, przeładowywanie lub inne naruszenie towarów celnych wymaga zezwolenia urzędu celnego.

4. W razie usunięcia towaru spod dozoru celnego, osoby, w których władaniu towar w tym czasie się znajdował, ponoszą odpowiedzialność za należności celne ciążące na towarze, chyba że towary te znajdowały się pod stałym dozorem celnym ustanowionym na wniosek strony.