Rozdział 2 - Komisje dyscyplinarne. - Komisje dyscyplinarne dla pracowników naukowych zatrudnionych w instytutach naukowo-badawczych oraz postępowanie przed tymi komisjami.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1963.2.14

Akt utracił moc
Wersja od: 2 lutego 1963 r.

Rozdział  2.

Komisje dyscyplinarne.

§  4.
Do orzekania w sprawach dyscyplinarnych pracowników naukowych powołane są:
1)
komisja dyscyplinarna w instytucie;
2)
wyższa komisja dyscyplinarna przy właściwym ministrze.
§  5.
1.
Członków komisji dyscyplinarnej w instytucie, w liczbie co najmniej pięciu osób, wybiera rada naukowa instytutu spośród pracowników naukowych zatrudnionych w instytucie na podstawie mianowania bądź spośród osób wchodzących w skład rady naukowej instytutu.
2.
Rada naukowa wyznacza spośród członków komisji dyscyplinarnej przewodniczącego komisji i jego zastępców.
§  6.
1.
Członków wyższej komisji dyscyplinarnej w liczbie co najmniej siedmiu osób powołuje właściwy minister spośród pracowników naukowych zatrudnionych w nadzorowanych przez niego instytutach bądź spośród osób wchodzących w skład rad naukowych tych instytutów.
2.
Właściwy minister może na członków wyższej komisji dyscyplinarnej powołać pracowników resortu nie będących pracownikami naukowymi w liczbie nie przekraczającej liczby pracowników naukowych powołanych w skład komisji. W skład trzyosobowego zespołu orzekającego nie może wchodzić więcej niż jeden członek komisji nie będący pracownikiem naukowym, w skład zaś pięcioosobowego zespołu orzekającego - nie więcej niż dwóch.
3.
Właściwy minister wyznacza spośród członków wyższej komisji dyscyplinarnej przewodniczącego komisji i jego zastępców.
§  7.
1.
Przyjęcie mandatu członka jednej komisji dyscyplinarnej jest służbowym obowiązkiem pracownika instytutu.
2.
Z tytułu pełnienia obowiązków związanych z mandatem członka komisji dyscyplinarnej nie przysługuje wynagrodzenie.
§  8.
1.
Członek komisji dyscyplinarnej nie może pełnić obowiązków członka komisji, jeżeli przeciwko niemu toczy się postępowanie karne lub dyscyplinarne, a gdy postępowanie zakończy się ukaraniem - traci mandat członka komisji.
2.
Członek komisji dyscyplinarnej traci mandat w razie rozwiązania z nim stosunku służbowego (pracy) lub utraty przez niego stanowiska członka rady naukowej.
§  9.
1.
Kadencja komisji dyscyplinarnej trwa trzy lata.
2.
Przewodniczący, ich zastępcy oraz pozostali członkowie komisji dyscyplinarnych mogą być w uzasadnionych przypadkach odwoływani przed upływem kadencji w tym samym trybie, w jakim zostali powołani.
3.
Skład komisji dyscyplinarnej w razie potrzeby może być uzupełniony w czasie trwania kadencji w trybie określonym w § 5 lub § 6. Mandat nowego członka wygasa z upływem kadencji całej komisji dyscyplinarnej.
4.
W razie niemożności pełnienia obowiązków przez przewodniczącego komisji dyscyplinarnej obowiązki te pełni zastępca przewodniczącego komisji wyznaczony przez przewodniczącego, a w braku takiego wyznaczenia - zastępca najstarszy wiekiem.
§  10.
1.
Komisja dyscyplinarna w instytucie wydaje postanowienia o wszczęciu lub odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz rozpatruje w pierwszej instancji sprawy przeciwko pracownikom naukowym instytutu, z wyjątkiem spraw, które podlegają w pierwszej instancji właściwości wyższej komisji dyscyplinarnej.
2.
Wyższa komisja dyscyplinarna działając jako pierwsza instancja wydaje postanowienia o wszczęciu lub odmowie wszczęcia postępowania dyscyplinarnego oraz rozpoznaje sprawy przeciwko pracownikom naukowym instytutu zajmującym stanowiska dyrektora instytutu, zastępcy dyrektora oraz przeciwko przewodniczącym komisji dyscyplinarnych.
3.
Wyższa komisja dyscyplinarna działając jako instancja odwoławcza rozpoznaje zażalenia i odwołania od postanowień i orzeczeń wydanych w pierwszej instancji przez komisję dyscyplinarną w instytucie.
§  11.
1.
W skład zespołu orzekającego w sprawie dyscyplinarnej przeciwko samodzielnemu pracownikowi nauki lub samodzielnemu pracownikowi naukowo-badawczemu mogą wchodzić samodzielni pracownicy nauki lub samodzielni pracownicy naukowo-badawczy oraz osoby określone w § 6 ust. 2.
2.
W skład zespołu orzekającego w sprawie dyscyplinarnej przeciwko pomocniczemu pracownikowi naukowo-badawczemu powinien wchodzić co najmniej jeden pomocniczy pracownik naukowo-badawczy.
§  12.
1.
Dla nadzorowanych przez jednego ministra instytutów, w których ze względu na zbyt małą liczbę pracowników naukowych utworzenie oddzielnych komisji dyscyplinarnych natrafia na trudności, może być utworzona wspólna komisja dyscyplinarna. O utworzeniu komisji decyduje po zasięgnięciu opinii rad naukowych tych instytutów właściwy minister, który określa również liczbę członków tej komisji.
2.
Liczba członków wchodzących w skład wspólnej komisji dyscyplinarnej z poszczególnych instytutów powinna być proporcjonalna do liczby zatrudnionych w nich pracowników naukowych, z tym że każdy instytut zatrudniający więcej niż dziesięciu pracowników naukowych powinien być w miarę możności reprezentowany w składzie komisji przez co najmniej jednego członka komisji.
3.
Członków wspólnej komisji dyscyplinarnej wybierają rady naukowe poszczególnych instytutów na zasadach ustalonych w § 5. Przewodniczącego komisji dyscyplinarnej i jego zastępców wyznacza właściwy minister spośród członków komisji.
§  13.
W skład zespołu orzekającego we wspólnych komisjach dyscyplinarnych powinien wchodzić co najmniej jeden członek będący pracownikiem instytutu lub osobą wchodzącą w skład rady naukowej instytutu zatrudniającego pracownika naukowego, przeciwko któremu toczy się postępowanie dyscyplinarne.