Rozdział 5 - Postępowanie wykonawcze. 1. Wykonywanie orzeczeń. - Kodeks karny wykonawczy.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1969.13.98
Akt utracił moc Wersja od: 1 września 1996 r.
Rozdział V.
Postępowanie wykonawcze.
Postępowanie wykonawcze.
1.
Wykonywanie orzeczeń.
Wykonywanie orzeczeń.
§ 1.
Postępowanie wykonawcze należy wszcząć bezzwłocznie, gdy orzeczenie stało się wykonalne.§ 2.
Organ wykonujący orzeczenie ma obowiązek stosować niezbędne środki w celu wykonania orzeczenia bez zwłoki.§ 1.
Milicja Obywatelska w zakresie postępowania wykonawczego wykonuje polecenia sądu i prokuratora.§ 2. 4
Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do Żandarmerii Wojskowej i innych wojskowych organów porządkowych oraz dowódców wojskowych, jeżeli postępowanie wykonawcze prowadzi sąd wojskowy lub prokurator wojskowy.§ 3.
Przepis § 1 stosuje się odpowiednio również do organów Wojsk Ochrony Pogranicza, jeżeli postępowanie wykonawcze dotyczy spraw, które zgodnie z art. 265 § 4 Kodeksu postępowania karnego należą do właściwości tych organów.§ 4.
Wszystkie instytucje państwowe i społeczne mają w zakresie swego działania obowiązek udzielenia pomocy organom wykonującym orzeczenia.§ 1.
Sąd kierując orzeczenie do wykonania przesyła jego odpis lub wyciąg ze wzmianką o wykonalności odpowiedniemu organowi lub zakładowi powołanemu do wykonywania orzeczeń.§ 2.
Przesyłając orzeczenie do wykonania zakładowi karnemu, sąd dołącza do tego uzasadnienie, jeżeli zostało sporządzone, a nie zachodzi wypadek przewidziany w art. 91 § 5 Kodeksu postępowania karnego, oraz posiadane w sprawie informacje dotyczące osoby skazanego według wykazu ustalonego przez Ministra Sprawiedliwości, a w razie skazania żołnierza - według wykazu ustalonego przez Ministra Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej.§ 3.
Odpis lub wyciąg orzeczeń skierowanych do wykonania dotyczących pozbawienia wolności przesyła się prokuratorowi, a w innych sprawach na jego wniosek.§ 4.
Organy i zakłady wymienione w § 1 zawiadamiają sąd o przystąpieniu do wykonania orzeczenia, a prokuratora - o rozpoczęciu i zakończeniu wykonywania kary pozbawienia wolności.§ 1.
Zawiadomienie o treści wyroku lub postanowienia o warunkowym umorzeniu postępowania organ, który je wydał, przesyła do wiadomości instytucji państwowej lub społecznej, gdzie osoba, przeciwko której toczyło się postępowanie karne, była zatrudniona, szkole, której ta osoba była uczniem lub słuchaczem, a jeżeli postępowanie toczyło się przeciwko żołnierzowi - właściwemu przełożonemu.§ 2.
O prawomocnych skazaniach osób podlegających obowiązkowi służby wojskowej lub służby w formacjach samoobrony na karę pozbawienia wolności bez zawieszenia jej wykonania, jak również o danych dotyczących wykonywania kary pozbawienia wolności sąd zawiadamia również organy właściwe w sprawach powszechnego obowiązku obrony na zasadach i w trybie określonym w odrębnych przepisach.§ 1.
Organ wykonujący orzeczenie oraz każdy, kogo orzeczenie dotyczy, może zwrócić się do sądu, który je wydał, o rozstrzygnięcie wątpliwości co do wykonania orzeczenia lub zarzutów co do obliczenia kary.§ 2.
Na postanowienie w tej kwestii zażalenie przysługuje każdemu, kogo orzeczenie dotyczy.§ 1.
Decyzja administracji zakładu karnego lub aresztu śledczego w zakresie wykonywania kary pozbawienia wolności lub tymczasowego aresztowania może być zaskarżona do sądu penitencjarnego z powodu jej niezgodności z prawem.§ 2.
Skarga na decyzję, o której mowa w § 1, przysługuje skazanemu w terminie 3 dni od dnia zawiadomienia go o decyzji.§ 3.
Po rozpoznaniu skargi sąd orzeka o utrzymaniu w mocy albo o uchyleniu zaskarżonej decyzji.§ 4.
Na postanowienie sądu, administracji zakładu karnego i skazanemu przysługuje zażalenie.§ 1.
W postępowaniu wykonawczym, zwłaszcza w okresie próby, odroczenia lub przerwy wykonania kary albo zawieszenia postępowania wykonawczego, można zarządzić zebranie wiadomości o zachowaniu się skazanego, w szczególności w drodze wywiadu środowiskowego.§ 2.
Organy powołane do przeprowadzenia wywiadu środowiskowego oraz tryb jego przeprowadzania określi Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.Wobec skazanego, który nie jest obywatelem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej i na jego terenie przebywa tylko czasowo, a wymierzona mu za występek kara pozbawienia wolności nie przekracza 3 lat, sąd może, uznając wykonanie tej kary za niecelowe, zamienić ją na grzywnę w wysokości określonej w art. 36 § 2 Kodeksu karnego. W takim wypadku wykonanie kary pozbawienia wolności ustaje z chwilą uiszczenia grzywny.
§ 1.
Sąd umarza postępowanie wykonawcze w razie przedawnienia, śmierci skazanego lub innej przyczyny wyłączającej to postępowanie.§ 2.
Jeżeli zachodzi długotrwała przeszkoda uniemożliwiająca postępowanie wykonawcze, a w szczególności jeżeli nie można ująć skazanego albo nie można wykonać wobec niego orzeczenia z powodu choroby psychicznej lub innej przewlekłej ciężkiej choroby, postępowanie zawiesza się w całości lub w części na czas trwania przeszkody.§ 3.
Zawieszenie postępowania nie wstrzymuje biegu przedawnienia, chyba że skazanego nie można ująć.§ 1.
Sąd kierując do wykonania orzeczenia o pozbawieniu wolności zawiadamia:1)
sąd opiekuńczy, gdy zachodzi potrzeba ustanowienia opieki nad dziećmi skazanego,2)
wydział opieki społecznej prezydium właściwej rady narodowej, gdy zachodzi potrzeba opieki nad osobą niedołężną lub chorą, którą opiekował się skazany,3)
właściwy organ, gdy zachodzi potrzeba przedsięwzięcia niezbędnych czynności do ochrony mienia i mieszkania skazanego.§ 2.
O poczynionych wystąpieniach i wydanych zarządzeniach zawiadamia się skazanego.2.
Postępowanie przed sądem.
Postępowanie przed sądem.
§ 1.
W postępowaniu wykonawczym sąd orzeka postanowieniem.§ 2.
W kwestiach nie wymagających postanowienia prezes sądu lub upoważniony sędzia wydają zarządzenia.§ 3.
W kwestiach nie wymagających postanowienia sądu penitencjarnego zarządzenia wydaje sędzia penitencjarny.§ 1.
Postanowienia sądu zapadają na posiedzeniu po wysłuchaniu osób wymienionych w art. 21-23, jeżeli się stawią.§ 2.
Sąd orzeka z urzędu albo na wniosek prokuratora, skazanego lub jego obrońcy.§ 3.
Wniosek można zgłosić na piśmie albo ustnie na posiedzeniu sądu lub poza posiedzeniem do protokołu.O terminie i celu posiedzenia sądu zawiadamia się prokuratora oraz obrońcę skazanego. Biorą oni udział w posiedzeniu, jednakże niestawiennictwo prokuratora lub obrońcy nie wstrzymuje rozpoznania sprawy.
§ 1.
Prezes sądu lub upoważniony sędzia, a w toku posiedzenia sąd decyduje o potrzebie udziału skazanego w posiedzeniu, chyba że udział ten przewiduje ustawa.§ 2.
Skazanego zawiadamia się o terminie i celu posiedzenia, jeżeli ma prawo wziąć w nim udział; niestawiennictwo skazanego nie wstrzymuje rozpoznania sprawy.§ 3.
Można zarządzić sprowadzenie na posiedzenie skazanego pozbawionego wolności.Można dopuścić do udziału w posiedzeniu sądu również osoby nie wymienione w art. 21 i 22, jeżeli ich udział może mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia.
W postępowaniu wykonawczym sąd orzeka w składzie jednego sędziego, chyba że ustawa przewiduje skład jednego sędziego i dwóch ławników.
Zażalenie na postanowienie rozpoznaje w składzie trzech sędziów sąd, w którym zapadło postanowienie.
§ 1.
Jeżeli ujawnią się nowe lub poprzednio nie znane okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia, sąd może w każdym czasie uchylić lub zmienić poprzednie postanowienie.§ 2. 8
Uchylenie lub zmiana postanowienia zarządzającego wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności może nastąpić tylko na skutek zażalenia. Dotyczy to również postanowienia udzielającego odroczenia lub przerwy wykonania kary pozbawienia wolności, chyba że nowe okoliczności powstały po jego wydaniu.§ 3.
Na postanowienie przewidziane w § 1 skazanemu przysługuje zażalenie.4 Art. 11 § 2 zmieniony przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.
5 Art. 141 dodany przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 lutego 1990 r. (Dz.U.90.14.85) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 marca 1990 r.
6 Art. 21 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 23 lutego 1990 r. (Dz.U.90.14.85) zmieniającej nin. ustawę z dniem 28 marca 1990 r.
7 Art. 25 zmieniony przez art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.
8 Art. 26 § 2 zmieniony przez art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.