§ 1a. - Karty podatkowe dla drobnych rzemieślników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.19.144

Akt utracił moc

Wersja od: 13 lipca 1971 r.

§ 1a. 2

1. Na obszarze województw białostockiego, kieleckiego, koszalińskiego, olsztyńskiego, wrocławskiego i zielonogórskiego wzrost zatrudnienia o nie więcej niż dwie osoby nie wyłącza prawa do opłacania podatków obrotowego i dochodowego w formie karty podatkowej przez okres czterech lat od miesiąca, w którym nastąpił wzrost zatrudnienia, jeżeli osoby te zostały skierowane do pracy przez właściwy do spraw zatrudnienia organ prezydium powiatowej (miejskiej) rady narodowej lub zostały przyjęte do pracy za uprzednią zgodą tego organu, a łączna liczba zatrudnionych w zakładzie nie przekroczy trzech osób, nie licząc podatnika, jego małżonka i uczniów. Opłatę za kartę podatkową pobiera się w tym okresie w wysokości odpowiadającej dotychczasowej opłacie podwyższonej w ciągu pierwszych trzech lat o ¹/₂, a w ciągu czwartego roku o ³/₄ różnicy pomiędzy opłatą ustaloną w tabeli opłat za karty podatkowe lub w formie ryczałtu przy danym zatrudnieniu a dotychczasową opłatą za kartę podatkową.

2. Prezydia powiatowych (miejskich) rad narodowych oraz prezydia rad narodowych miast wyłączonych z województw na pozostałym obszarze kraju mogą wprowadzić zasady opodatkowania określone w ust. 1.

3. Prezydia powiatowych (miejskich) rad narodowych oraz prezydia rad narodowych miast wyłączonych z województw mogą uzależnić stosowanie zasad opodatkowania określonych w ust. 1 od wzrostu zatrudnienia o dwie kobiety lub o jednego mężczyznę i jedną kobietę.

4. Przepisów ust. 1 nie stosuje się, jeżeli podatnik zwolnił pracownika (pracowników) i faktycznie w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy nie nastąpił w jego zakładzie wzrost stanu zatrudnienia.

² § 1a dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 14 czerwca 1971 r. (Dz.U.71.17.170) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 lipca 1971 r.