§ 1. - Karty podatkowe dla drobnych rzemieślników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1961.1.2

Akt utracił moc

Wersja od: 21 stycznia 1963 r.

§ 1. 1

1. Na wniosek podatnika podatki obrotowy i dochodowy pobiera się ryczałtowo w formie opłat za kartę podatkową od osób wykonujących rzemiosła (specjalności) wymienione w tabeli stanowiącej załącznik do niniejszego rozporządzenia i w miejscowościach oraz rodzajach świadczeń wymienionych w tej tabeli, jeżeli osoby te:

1) prowadzą zakłady rzemieślnicze przy zatrudnieniu nie przekraczającym stanu zatrudnienia określonego w wymienionej tabeli dla danego rodzaju (specjalności) rzemiosła i dla miejscowości, w której jest prowadzony zakład rzemieślniczy; małżonka nie wlicza się do osób zatrudnionych;

2) nie korzystają przy wykonywaniu rzemiosła z usług osób nie zatrudnionych w zakładzie rzemieślniczym albo z usług innych zakładów rzemieślniczych lub przedsiębiorstw; nie wyłącza jednak opłacania podatku w formie kart podatkowych korzystanie z usług:

a) zakładów cholewkarskich przez zakłady szewskie,

b) zakładów stolarskich przez zakłady tapicerskie i odwrotnie,

c) zakładów szklarskich przez zakłady stolarskie,

d) zakładów blacharskich, brązowniczych, elektromechanicznych, spawalniczych, odlewniczych i tokarskich (w drzewie i metalu) przez inne zakłady rzemieślnicze w zakresie wykonywania usług, których rzemieślnik przyjmujący zlecenie nie może wykonać we własnym zakładzie rzemieślniczym,

e) innych zakładów rzemieślniczych pokrewnych branż, o ile świadczenia w zakresie korzystania z usług są niewielkie i nie przekraczają 5% rocznego obrotu zakładu rzemieślniczego, zlecającego wykonanie usług;

3) nie utrzymują poza obejściem, w którym mieści się zakład rzemieślniczy, odrębnych stałych miejsc sprzedaży; w zakładzie mogą być sprzedawane tylko wyroby własnej produkcji; zastrzeżenie to nie dotyczy wyrobów obcej produkcji, jeżeli stanowią one niezbędny dodatek do gotowego i związanego z wykonywanym rzemiosłem wyrobu własnej produkcji;

4) nie wykonują innych świadczeń podlegających podatkowi obrotowemu; zastrzeżenie to dotyczy również członków ich rodziny, których dochody z mocy przepisów o podatku dochodowym podlegają łącznemu opodatkowaniu z dochodem tych osób; nie wyłącza jednak pobierania podatku w formie karty podatkowej wykonywanie przez małżonka we własnym imieniu świadczeń podlegających opodatkowaniu podatkami obrotowym i dochodowym w formie karty podatkowej lub w formie ryczałtu;

5) posiadają zezwolenie, a jeżeli w myśl obowiązujących przepisów na wykonywane rzemiosło nie jest wymagane zezwolenie - posiadają kartę rzemieślniczą i wykonują rzemiosło w ramach posiadanego uprawnienia (zezwolenia lub karty rzemieślniczej).

. Uczniów w liczbie nie większej niż 3, zatrudnionych na podstawie pisemnej umowy o naukę zarejestrowanej w izbie rzemieślniczej, nie uważa się za pracowników.

3. Zatrudnionego w zakładzie rzemieślniczym w charakterze czeladnika jednego z wyszkolonych w tym zakładzie uczniów nie uważa się przez okres pierwszego roku gospodarczego po złożeniu przez tego ucznia egzaminu czeladniczego za pracownika najemnego, a traktuje się go jako ucznia, jeżeli zakład rzemieślniczy jest prowadzony przy zatrudnieniu nie więcej niż jednego pracownika najemnego, który został w tym zakładzie już uprzednio wyszkolony na czeladnika i jeżeli zakład nie zmienił w istotnym stopniu rodzaju wykonywanych świadczeń, a w szczególności, jeżeli nie przeszedł ze świadczenia usług na produkcję towarową. O zatrudnieniu w charakterze czeladnika wyszkolonego ucznia podatnik jest obowiązany zawiadomić wydział finansowy w terminie 7 dni, licząc od dnia zatrudnienia, dołączając jednocześnie dowód stwierdzający datę złożenia przez tego ucznia egzaminu czeladniczego; warunek, że pracownik najemny powinien być uprzednio wyszkolony na czeladnika w zakładzie rzemieślniczym, w którym jest zatrudniony, nie odnosi się do usługowych zakładów rzemieślniczych wykonujących świadczenia usług dla ludności w zakresie rodzajów (specjalności) rzemiosł wymienionych w tabeli, o której mowa w ust. 1, z wyjątkiem następujących:

- betoniarstwo,

- bieliźniarstwo - wyrób krawatów, wyrób galanterii z tkanin,

- cholewkarstwo,

- hafciarstwo - wyrób firanek,

- instrumentarstwo muzyczne - budowa i naprawa organów, wyrób harmonii i instrumentów dętych, wyrób instrumentów perkusyjnych, wyrób strun i smyczków,

- kapelusznictwo męskie,

- koszykarstwo,

- kotlarstwo,

- krawiectwo męskie - spodniarstwo, kamizelczarstwo,

- rymarstwo - wyrób siodeł,

- stolarstwo - posadzkarstwo, tokarstwo w drzewie,

- szewstwo - pantoflarstwo, trepiarstwo,

- szklarstwo - podlewanie zwierciadeł,

- witrażownictwo.

4. W usługowych zakładach rzemieślniczych, wykonujących usługi dla ludności, ulga podatkowa z tytułu szkolenia uczniów, o której mowa w ust. 4, przysługuje na dwóch uczniów wyszkolonych i zatrudnionych w danym zakładzie, jeżeli zakład ten jest prowadzony bez zatrudnienia innych poza tymi wyszkolonymi uczniami pracowników najemnych i w zakładzie tym są wykonywane usługi w zakresie rodzajów (specjalności) rzemiosł wymienionych w tabeli, o której mowa w ust. 1 z wyjątkiem rodzajów (specjalności) rzemiosł, wymienionych w ust. 4. Przepis ust. 4 co do zawiadomienia o zatrudnieniu i co do udowodnienia wyszkolenia stosuje się odpowiednio.

5. Za usługowe zakłady wykonujące świadczenia usług dla ludności w rozumieniu ust. 4 i 5 oraz tabeli (ust. 1) uważa się zakłady, w których obrót osiągnięty z tytułu wykonywania tych usług wynosi co najmniej 50% w miejscowościach do 10.000 mieszkańców, a w pozostałych miejscowościach - co najmniej 60% ogólnego obrotu.

6. Za członków rodziny uważa się małoletnie dzieci własne, przysposobione, pasierbów, dzieci obce przyjęte na wychowanie i utrzymanie, jak również pozostających z podatnikiem we wspólnym gospodarstwie domowym rodziców podatnika i rodziców jego małżonka, jeżeli zostali uznani za inwalidów lub lub utracili zdolność zarobkowania w stopniu odpowiadającym co najmniej III grupie inwalidów albo przekroczyli 60 lat, jeżeli chodzi o mężczyzn, a 55 lat, jeżeli chodzi o kobiety.

7. Przepisy niniejszego rozporządzenia mają również zastosowanie w przypadkach, gdy zakład rzemieślniczy stanowi własność dwóch osób, o ile prowadzony jest na podstawie uprawnienia wymieniającego obydwóch współwłaścicieli i nie zatrudnia ani pracownika najemnego, ani członka rodziny, nie licząc małżonków współwłaścicieli. Wysokość opłaty za kartę podatkową ustala się w tych przypadkach w kwocie podwójnej przewidzianej dla zakładu nie zatrudniającego ani pracownika najemnego, ani członka rodziny.

8. Przepis ust. 1 pkt 5 nie ma zastosowania do podatników rozpoczynających działalność gospodarczą, wymagającą posiadania tylko karty rzemieślniczej, którzy wprawdzie jej nie posiadają, lecz w okresie pół roku od rozpoczęcia działalności gospodarczej przedstawią ją organowi finansowemu. W tym okresie podatnicy ci są obowiązani uiszczać opłatę za kartę podatkową podwyższoną o 10%. Obowiązek uiszczania podwyższonej opłaty za kartę podatkową ustaje z końcem miesiąca, w którym zostanie przedłożona organowi finansowemu karta rzemieślnicza. Jeżeli podatnik nie przedstawi karty rzemieślniczej w powyższym terminie, traci prawo do korzystania z karty podatkowej od dnia pierwszego następnego miesiąca po upływie tego terminu. W indywidualnych, szczególnie uzasadnionych przypadkach, na wniosek podatnika i za zgodą właściwego do spraw przemysłu organu prezydium powiatowej (miejskiej, dzielnicowej) rady narodowej, termin do przedłożenia uprawnienia może być przedłużony o dalsze pół roku.

¹ § 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 4 stycznia 1963 r. (Dz.U.63.1.7) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 21 stycznia 1963 r.