§ 7. - Karta podatkowa.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1990.92.545

Akt utracił moc

Wersja od: 1 lipca 1991 r.

§  7.

1. Wysokość podatków w formie karty podatkowej ustala się:

1) dla podatników prowadzących działalność określoną w § 4 pkt 1, 4, 5, 6 i 7 - według stawek miesięcznych określonych w tabeli,

2) dla podatników prowadzących działalność określoną w § 4 pkt 2 i 3 - w granicach stawek miesięcznych określonych w tabeli, z zastrzeżeniem § 8 ust. 4, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiary tej działalności.

2. W wypadkach, o których mowa w § 5 ust. 5, wysokość podatków w formie karty podatkowej ustala się według stawki określonej dla stanu zatrudnienia odpowiadającego łącznej liczbie wspólników i pracowników.

3. W wypadkach, o których mowa w § 5 ust. 6 pkt 2 lit. e), wysokość podatków w formie karty podatkowej ustala się według stawki bezpośrednio poprzedzającej stawkę określoną dla stanu zatrudnienia odpowiadającego łącznej liczbie wspólników i pracowników, z tym że stawka ta nie może być niższa od określonej dla działalności wykonywanej bez zatrudnienia pracowników.

4. Jeżeli podatnik we wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej zgłosi prowadzenie działalności wymienionej w § 4 pkt 1w różnych zakresach lub w różnych miejscowościach, dla których przewidziano różne wysokości stawek karty podatkowej, wysokość podatków w formie karty podatkowej ustala się według stawki właściwej dla tego zakresu działalności i miejscowości, dla których przewidziana jest najwyższa stawka. Przepis ten ma odpowiednie zastosowanie do podatników prowadzących działalność gastronomiczną, transportową i wykonujących wolne zawody w zakresie służby zdrowia.

5. Liczbę mieszkańców miejscowości określonych w tabeli przyjmuje się według stanu na dzień 1 stycznia roku podatkowego.