Rozdział 7 - Zatarcie skazania. - Karanie dyscyplinarne funkcjonariuszów Służby Więziennej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1964.3.19

Akt utracił moc

Wersja od: 31 stycznia 1964 r.

Rozdział  7.

Zatarcie skazania.

§  30.

1. Zatarcie skazania może nastąpić na podstawie decyzji przełożonego, który karę wymierzył, lub wyższego przełożonego dyscyplinarnego, wydanej na wniosek bezpośredniego przełożonego lub ukaranego po upływie co najmniej:

1) 6 miesięcy od dnia wymierzenia kary upomnienia i nagany,

2) 9 miesięcy od dnia wymierzenia kary surowej nagany oraz od dnia odbycia kary aresztu do 7 dni,

3) roku od dnia:

- wymierzenia kary: obniżenia stopnia starszego strażnika, przodownika i starszego przodownika Służby Więziennej oraz wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe,

- odbycia kar: aresztu do 21 dni i odroczenia mianowania na wyższy stopień służbowy,

4) dwóch lat od dnia wymierzenia kary obniżenia stopnia starszego funkcjonariusza Służby Więziennej,

5) trzech lat od dnia wymierzenia kary wydalenia ze służby.

2. Terminy wymienione w ust. 1 mogą być skrócone, jeżeli funkcjonariusz po ukaraniu ma poważne osiągnięcia w służbie lub wyróżnił się w inny sposób.

3. W razie ponownego ukarania funkcjonariusza przed zatarciem poprzedniego skazania, okres wymagany do zatarcia skazania liczy się od ostatnio wymierzonej kary.

§ 31. W razie zatarcia uważa się skazanie za niebyłe. Zatarcie skazania pociąga za sobą skreślenie z akt osobowych funkcjonariusza adnotacji o skazaniu.