Rozdział 4 - Postępowanie dyscyplinarne. - Karanie dyscyplinarne funkcjonariuszów Służby Więziennej.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1964.3.19
Akt utracił moc Wersja od: 31 stycznia 1964 r.
Rozdział 4.
Postępowanie dyscyplinarne.
Postępowanie dyscyplinarne.
§ 13.
1.
Postępowanie dyscyplinarne ma na celu ustalenie i wyjaśnienie, czy i w jakich okolicznościach nastąpiło przewinienie dyscyplinarne, kto dopuścił się przewinienia, oraz wymierzenie odpowiedniej kary dyscyplinarnej.2.
Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się niezwłocznie po otrzymaniu wiadomości o przewinieniu.3.
Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego po upływie 90 dni od dnia powzięcia przez właściwego przełożonego dyscyplinarnego wiadomości o przewinieniu. Postępowanie wszczęte po tym terminie umarza się. Termin ten ulega zawieszeniu, jeżeli ukaranie dyscyplinarne zależne jest od wyników postępowania karnego.§ 14.
1.
W sprawach, które zostają skierowane na drogę postępowania karnego, wszczęte postępowanie dyscyplinarne zawiesza się do czasu ukończenia postępowania karnego, jeżeli ukaranie dyscyplinarne zależne jest od wyników postępowania karnego.2.
Postępowanie dyscyplinarne można prowadzić niezależnie od postępowania karnego, jeżeli zarzucany funkcjonariuszowi czyn ze względu na jego charakter dyskwalifikuje go jako funkcjonariusza.§ 15.
1.
Decyzję o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego wydaje na piśmie właściwy przełożony dyscyplinarny.2.
W razie popełnienia przewinienia dyscyplinarnego przez kilku funkcjonariuszów, podlegających różnym przełożonym dyscyplinarnym, Dyrektor Centralnego Zarządu Więziennictwa wyznacza jednego z przełożonych do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, jeżeli nie korzysta z uprawnienia przewidzianego w § 12 ust. 1 pkt 2.3.
Decyzja o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego powinna zawierać:- datę wydania,
- stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe obwinionego,
- określenie zarzuconego obwinionemu przewinienia.
3.
Treść decyzji należy podać do wiadomości obwinionemu.§ 16.
1.
Postępowanie dyscyplinarne powinno być ukończone najdalej w ciągu jednego miesiąca od jego wszczęcia.2.
Przedłużenie okresu wymienionego w ust. 1 może nastąpić tylko za zezwoleniem wyższego przełożonego dyscyplinarnego. O przedłużeniu należy zawiadomić zainteresowanego funkcjonariusza.§ 17.
1.
Postępowanie wyjaśniające przeprowadza przełożony dyscyplinarny lub wyznaczony przez niego funkcjonariusz.2.
Postępowania wyjaśniającego nie przeprowadza się, jeżeli wina funkcjonariusza jest oczywista i nie zachodzi konieczność wymierzenia kary surowszej niż upomnienie, nagana, surowa nagana lub areszt do 3 dni.§ 18.
1.
Funkcjonariusz prowadzący postępowanie wyjaśniające zbiera wszelkie materiały niezbędne do wyjaśnienia sprawy, przesłuchuje obwinionego i świadków.2.
Jeżeli świadkiem jest osoba nie będąca funkcjonariuszem, można zwrócić się do niej o złożenie zeznań.3.
Jeżeli świadkowie zamieszkują poza miejscowością, w której toczy się postępowanie, można o ich przesłuchanie zwrócić się do przełożonego jednostki organizacyjnej więziennictwa położonej najbliżej miejsca zamieszkania świadków.§ 19.
1.
Obwiniony w toku postępowania wyjaśniającego może składać dowody i zgłaszać wnioski o przesłuchanie wskazanych przez niego osób w charakterze świadków.2.
Jeżeli funkcjonariusz prowadzący postępowanie uzna, że wnioski i powołane przez obwinionego dowody nie mają istotnego znaczenia dla sprawy, może je odrzucić, sporządzając notatkę z uzasadnieniem odmowy. Obwiniony może zwrócić się do właściwego lub wyższego przełożonego dyscyplinarnego o uwzględnienie zgłoszonych wniosków.§ 20.
Jeżeli prowadzący postępowanie wyjaśniające uzna, że dostarczyło ono podstaw do wydania decyzji, obowiązany jest zaznajomić obwinionego z aktami sprawy oraz pouczyć go, że może w terminie 3 dni zgłosić wniosek o uzupełnienie postępowania, o czym powinna być uczyniona wzmianka podpisana przez prowadzącego postępowanie i przez obwinionego. Przepis § 19 ust. 2 stosuje się odpowiednio.§ 21.
1.
Jeżeli nie zachodzi potrzeba uzupełnienia postępowania, prowadzący je sporządza sprawozdanie kończące postępowanie.2.
Sprawozdanie powinno zawierać:- datę,
- stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe przełożonego, który wydał decyzję o wszczęciu postępowania dyscyplinarnego, jak również funkcjonariusza, który prowadził postępowanie wyjaśniające,
- stopień, imię, nazwisko, stanowisko służbowe i inne dane dotyczące osoby obwinionego,
- określenie zarzucanego obwinionemu przewinienia,
- wyniki postępowania wyjaśniającego,
- wnioski prowadzącego postępowanie co do wymiaru kary lub umorzenia postępowania dyscyplinarnego wraz z uzasadnieniem.
§ 22.
1.
Na podstawie całokształtu okoliczności ustalonych w postępowaniu wyjaśniającym lub urzędowo stwierdzonych w inny sposób (§ 17 ust. 2) przełożony dyscyplinarny wydaje decyzję o ukaraniu lub uniewinnieniu obwinionego.2.
Nie można wymierzyć kary dyscyplinarnej po upływie 90 dni od wszczęcia postępowania dyscyplinarnego, jeżeli nie zachodzą okoliczności wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy o Służbie Więziennej oraz w razie śmierci obwinionego wydaje się decyzję o umorzeniu postępowania dyscyplinarnego.§ 23.
1.
Decyzja o ukaraniu powinna zawierać:- datę jej wydania,
- stopień, imię i nazwisko oraz stanowisko służbowe ukaranego,
- określenie przewinienia,
- wymierzoną karę,
- uzasadnienie,
- wskazanie funkcjonariuszów, którym decyzja ma być podana do wiadomości,
- stopień, imię, nazwisko i stanowisko służbowe wydającego decyzję.
2.
Jeżeli w trybie nadzoru poprzednio wymierzoną karę zmieniono lub uchylono, fakt ten należy podać do wiadomości w taki sam sposób, w jaki ogłoszono decyzję o ukaraniu, podając jednocześnie uzasadnienie zmiany decyzji bądź uchylenia poprzednio wymierzonej kary.3.
Jeżeli dotychczasowe zachowanie się ukaranego rokuje poprawę, przełożony dyscyplinarny może warunkowo zawiesić na okres od jednego miesiąca do jednego roku wykonanie wymierzonej kary aresztu. Ponowne ukaranie dyscyplinarne w tym okresie powoduje wykonanie zawieszonej kary. Po upływie okresu zawieszenia karę uważa się za niebyłą.§ 24.
Przełożony dyscyplinarny przedstawia sprawę wraz ze swoim wnioskiem wyższemu przełożonemu dyscyplinarnemu, jeżeli uzna, że należy wymierzyć karę, która przekracza granice jego władzy dyscyplinarnej.