Część 3 - POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ŚWIADCZEŃ - Izrael-Polska. Umowa o zabezpieczeniu społecznym. Jerozolima.2016.11.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2021.505

Akt obowiązujący

Wersja od: 19 marca 2021 r.

CZĘŚĆ  III

POSTANOWIENIA DOTYCZĄCE ŚWIADCZEŃ

Rozdział  1

Emerytury i renty

Artykuł  10.

Uwzględnianie okresów ubezpieczenia

1. Jeżeli ustawodawstwo jednej z Umawiających się Stron uzależnia nabycie, zachowanie lub przywrócenie prawa do emerytury lub renty od przebycia określonego okresu ubezpieczenia, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony uwzględnia, jeżeli to konieczne, okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony tak, jakby zostały przebyte zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem, pod warunkiem że okresy te się nie pokrywają.

2. W razie konieczności instytucja właściwa Umawiającej się Strony uwzględnia okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem trzeciej strony, z którą obie Umawiające się Strony są związane umową przewidującą sumowanie okresów ubezpieczenia.

Artykuł  11.

Okresy ubezpieczenia krótsze niż 12 miesięcy

1. Jeżeli okres ubezpieczenia, przebyty zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony jest krótszy niż 12 miesięcy i na jego podstawie nie powstaje prawo do emerytury lub renty, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony nie jest zobowiązana do przyznania tych świadczeń.

2. Nie naruszając postanowień ustępu 1, okresy ubezpieczenia krótsze niż 12 miesięcy, przebyte zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron, są uwzględniane przez instytucję właściwą tej Umawiającej się Strony, w której po zsumowaniu tych okresów powstaje prawo do emerytury lub renty.

Artykuł  12.

Emerytury i renty bez sumowania okresów ubezpieczenia

Jeżeli osoba spełnia warunki niezbędne do nabycia prawa do emerytury lub renty zgodnie z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron, bez uwzględnienia okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony, to instytucja właściwa ustala prawo i oblicza wysokość emerytury lub renty wyłącznie na podstawie okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem.

Rozdział  2

Stosowanie ustawodawstwa Państwa Izrael

Artykuł  13.

Emerytury i renty rodzinne

1. Jeżeli osoba, o której mowa w artykule 3 niniejszej Umowy, jest ubezpieczona w Państwie Izrael od co najmniej 12 kolejnych miesięcy, ale nie posiada wystarczających okresów ubezpieczenia zgodnie z ustawodawstwem Państwa Izrael, aby otrzymać emeryturę lub rentę rodzinną, uwzględnia się okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z polskim ustawodawstwem, o ile nie pokrywają się z okresami ubezpieczenia przebytymi zgodnie z ustawodawstwem Państwa Izrael. Uwzględnia się wszystkie okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem Rzeczypospolitej Polskiej od 1 kwietnia 1954 r.

2. Jeżeli uprawniony lub członek jego rodziny pozostający przy życiu otrzymuje świadczenie za zsumowane okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem obu Umawiających się Stron, instytucja Państwa Izrael, właściwa do spraw ubezpieczeń ustala świadczenie w następujący sposób:

1) za sumę teoretyczną uznaję się świadczenia Państwa Izrael należne osobie posiadającej odpowiednie okresy ubezpieczenia zgodnie z ustawodawstwem Państwa Izrael;

2) na podstawie sumy teoretycznej, o której mowa w punkcie 1, instytucja do spraw ubezpieczeń oblicza częściowe świadczenie wypłacane według stosunku długości okresów ubezpieczenia przebytych przez daną osobę zgodnie z ustawodawstwem Państwa Izraela, a sumą wszystkich okresów ubezpieczenia przebytych przez daną osobę zgodnie z ustawodawstwem obu Umawiających się Stron.

3. Warunkiem powstania prawa do emerytury jest zamieszkanie uprawnionego w Państwie Izrael lub w Rzeczypospolitej Polskiej bezpośrednio przed osiągnięciem wieku uprawniającego go do emerytury. Zgodnie z ustawodawstwem Państwa Izrael okres ubezpieczenia wymagany do emerytury wynosi 144 miesiące.

4. Warunkiem powstania prawa do renty rodzinnej jest zamieszkanie uprawnionego i zmarłego w chwili śmierci w Państwie Izrael lub w Rzeczypospolitej Polskiej, albo że zmarły bezpośrednio przed śmiercią otrzymywał emeryturę zgodnie z ustawodawstwem Państwa Izrael.

5. Szkolenia zawodowe oraz zasiłki dla wdów i sierot wypłacane są osobom, o których mowa w ustępie 1, tylko wtedy gdy osoby te zamieszkają w Państwie Izrael i tak długo, jak faktycznie przebywają w Państwie Izrael.

Artykuł  14.

Świadczenia inwalidzkie

1. Osoba, do której stosuje się niniejszą Umowę jest uprawniona do świadczenia inwalidzkiego jeżeli była ubezpieczona jako osoba zamieszkała w Państwie Izrael przez co najmniej 12 kolejnych miesięcy bezpośrednio przed powstaniem inwalidztwa.

2. Specjalne usługi dla osób niepełnosprawnych, zasiłki na utrzymanie dla niepełnosprawnych dzieci osoby ubezpieczonej, rehabilitacja dla osoby niepełnosprawnej, szkolenia zawodowe i zasiłek na utrzymanie dla małżonka osoby niepełnosprawnej przyznaje się pod warunkiem, że dana osoba zamieszkuje w Państwie Izrael i tak długo, jak faktycznie przebywa w Państwie Izrael.

3. Osoba, do której stosuje się niniejszą Umowę zamieszkała poza terytorium Państwa Izrael oraz uprawniona do świadczenia inwalidzkiego w Państwie Izrael nadal otrzymuje przyznane świadczenie, nawet jeśli nastąpiło podwyższenie stopnia inwalidztwa w wyniku pogorszenia stanu zdrowia lub wystąpienia kolejnej przyczyny inwalidztwa powstałej za granicą.

Rozdział  3

Stosowanie ustawodawstwa Rzeczypospolitej Polskiej

Artykuł  15.

Emerytury i renty

1. Jeżeli zgodnie z ustawodawstwem Rzeczypospolitej Polskiej prawo do emerytury lub renty przysługuje po zastosowaniu postanowień artykułu 10 niniejszej Umowy, polska instytucja właściwa ustala emeryturę lub rentę w następujący sposób:

1) oblicza teoretyczną wysokość emerytury lub renty, należną w przypadku, gdyby wszystkie okresy ubezpieczenia zostały przebyte zgodnie z obowiązującym ją ustawodawstwem;

2) na podstawie teoretycznej wysokości, o której mowa w punkcie 1, określa rzeczywistą wysokość emerytury lub renty w oparciu o proporcję okresów ubezpieczenia przebytych zgodnie z ustawodawstwem, które stosuje, do sumy wszystkich przebytych okresów ubezpieczenia.

2. Przy ustalaniu podstawy wymiaru emerytury lub renty instytucja właściwa uwzględnia wyłącznie wynagrodzenie uzyskane zgodnie z ustawodawstwem stosowanym przez tę instytucję oraz składki odprowadzone zgodnie z tym ustawodawstwem.

Rozdział  4

Wypadki przy pracy i choroby zawodowe

Artykuł  16.

Ustalanie prawa do świadczeń z tytułu wypadku przy pracy

Prawo do świadczeń z tytułu wypadku przy pracy ustala się zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony, któremu podlegał ubezpieczony w chwili wypadku przy pracy.

Artykuł  17.

Ustalanie prawa do świadczeń z tytułu choroby zawodowej

1. Prawo do świadczeń z tytułu choroby zawodowej ustala się zgodnie z ustawodawstwem Umawiającej się Strony, któremu podlegał ubezpieczony podczas wykonywania pracy, w wyniku której powstała u niego choroba zawodowa.

2. Jeżeli przyznanie świadczeń z tytułu choroby zawodowej, zgodnie z ustawodawstwem jednej z Umawiających się Stron, jest uzależnione od stwierdzenia tej choroby po raz pierwszy na terytorium tej Umawiającej się Strony, warunek ten uważa się za spełniony, jeżeli choroba ta została stwierdzona po raz pierwszy na terytorium drugiej Umawiającej się Strony.

3. Jeżeli przyznanie świadczeń z tytułu choroby zawodowej, zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony, jest uzależnione od wykonywania pracy, która tę chorobę spowodowała, przez określony czas, właściwa instytucja tej Umawiającej się Strony uwzględnia także okres wykonywania tego samego rodzaju pracy zgodnie z ustawodawstwem drugiej Umawiającej się Strony.

Artykuł  18.

Pogłębienie się choroby zawodowej

1. Jeżeli prawo do świadczenia z tytułu choroby zawodowej powstało zgodnie z ustawodawstwem jednej Umawiającej się Strony, instytucja właściwa tej Umawiającej się Strony ponosi odpowiedzialność za wypłatę świadczenia z tytułu pogłębienia się choroby zawodowej nawet, jeżeli to pogłębienie nastąpiło w chwili, gdy osoba podlegała ustawodawstwu drugiej Umawiającej się Strony, jeżeli nie wykonywała tam pracy narażającej na chorobę zawodową.

2. W przypadku pogłębienia się choroby zawodowej u osoby otrzymującej świadczenie z tytułu choroby zawodowej zgodnie z ustawodawstwem pierwszej Umawiającej się Strony, podczas wykonywania pracy, która może spowodować chorobę zawodową, na terytorium drugiej Umawiającej się Strony:

1) instytucja właściwa pierwszej Umawiającej się Strony nadal wypłaca przyznane świadczenie nie uwzględniając pogłębienia się choroby zawodowej,

2) instytucja właściwa drugiej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwu podlegała osoba w czasie wykonywania pracy mogącej spowodować pogłębienie się choroby zawodowej, przyznaje świadczenie w wysokości różnicy między wysokością świadczenia, które przysługuje po pogłębieniu się choroby zawodowej, a wysokością świadczenia, które przysługiwałoby przed pogłębieniem się choroby zawodowej, zgodnie ze stosowanym przez nią ustawodawstwem.

Rozdział  5

Świadczenia macierzyńskie

Artykuł  19.

Przyznawanie świadczeń macierzyńskich

1. Świadczenia macierzyńskie przyznaje się zgodnie z ustawodawstwem tej Umawiającej się Strony, której ustawodawstwem objęta jest osoba uprawniona w momencie porodu lub adopcji.

2. Okresy ubezpieczenia przebyte zgodnie z ustawodawstwem każdej z Umawiających się Stron, są uwzględniane, w niezbędnym zakresie, przy ustalaniu prawa do świadczeń i okresu ich przysługiwania, pod warunkiem, że się nie pokrywają.

3. Wyliczając świadczenie macierzyńskie, instytucja właściwa uwzględnia wyłącznie wynagrodzenie uzyskane zgodnie z ustawodawstwem stosowanym przez tę instytucję.

Rozdział  6

Zasiłki pogrzebowe

Artykuł  20.

Przyznawanie zasiłków pogrzebowych

Zasiłek pogrzebowy ustala i wypłaca instytucja właściwa Umawiającej się Strony, której ustawodawstwo stosuje się do osoby zmarłej w chwili jej śmierci.