Art. 12. - Iran-Polska. Umowa Handlowa. Teheran.1927.03.19.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1930.73.582

Akt utracił moc

Wersja od: 29 czerwca 1935 r.

Artykuł  XII.

Umowa niniejsza sporządzona zostanie w dwóch egzemplarzach w każdym z języków: polskim, perskim i francuskim.

W razie różnicy zdań, język francuski będzie miarodajny.

NA DOWÓD CZEGO odnośni Pełnomocnicy, należycie upoważnieni w tym celu, podpisali niniejszą Umowę i opatrzyli ją swemi pieczęciami.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Teheranie, dnia dziewiętnastego marca tysiąc dziewięćset dwudziestego siódmego roku Ery Chrześcijańskiej a dnia dwudziestego siódmego Esphanda tysiąc trzysta piątego Roku Słonecznego.

(-) S. Hempel (-) Aligholikhan Ansari

PROTOKÓŁ

w sprawie zastąpienia pierwotnego tekstu artykułu VI Konwencji Handlowej, podpisanej między Polską a Persją dnia 19 marca 1927 r. w Teheranie, przez nowy tekst.

Wysokie Układające się Stromy, zgodziwszy się na zmianę tekstu artykułu VI Konwencji Handlowej, podpisanej między Polską a Persją dnia 19 marca 1927 r. w Teheranie, postanowiły zastąpić wspomniany artykuł nowym tekstem, który będzie stanowił część integralną wyżej wspomnianej Konwencji i mianowały w tym celu swych Pełnomocników:

Prezydent Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Polskiej:

Pana Stanisława HEMPLA, Chargé d'Affaires Rzeczypospolitej Polskiej w Persji,

Jego Cesarska Mość Szach Persji:

Jego Ekscelencję Mirza Fatoullah Khan PAKREVAN, Kierownika Ministerstwa Spraw Zagranicznych,

KTÓRZY, po zakomunikowaniu sobie wzajemnie pełnomocnictw, uznanych za dobre i należyte co do formy, zgodzili się na następujące postanowienia:

1. Tekst artykułu VI Konwencji Handlowej podpisanej między Polską a Persją dnia 19 marca 1927 r. w Teheranie, jest zniesiony za obopólnem porozumieniem.

2. Tekst następujący zastąpi tekst zniesiony artykułu VI i będzie uważany na jego miejscu za część integralną Konwencji Handlowej, podpisanej między Polską a Persją dnia 19 marca 1927 r. w Teheranie.

Produkty gleby i produkty przemysłowe, pochodzące i przybywające z terytorjum celnego polskiego, będą podlegały, przy przywozie ich do Persji, cłom i opłatom minimalnym, przewidzianym w taryfie celnej, stosowanej na granicy przywozu oraz w ustawach obowiązujących. Po opłaceniu tych ceł i opłat, nie będą one, w żadnym razie, podlegały traktowaniu innemu niż to, które zostanie zastosowane do podobnych produktów, importowanych z jakiegokolwiek innego kraju.

Produkty gleby i produkty przemysłowe, pochodzące z Persji, przy wywozie ich z Persji z przeznaczeniem do terytorjum celnego polskiego, będą, przy ich wywozie z Persji, podlegały cłom i opłatom minimalnym, przewidzianym w taryfie celnej, stosowanej i w ustawach, obowiązujących na granicy wywozu z Persji. Po opłaceniu tych ceł i opłat nie będą one, w zadym razie, podlegały traktowaniu innemu niż to, które zostanie zastosowane do podobnych produktów, wywożonych do jakiegokolwiek innego kraju.

Produkty gleby i produkty przemysłowe, pochodzące i przybywające z Persji, będą podlegały przy ich przywozie do terytorjum celnego polskiego cłom i opłatom minimalnym, przewidzianym w taryfie celnej, obowiązującej w Polsce. Po opłaceniu tych ceł i opłat nie będą one, w żadnym razie, podlegały traktowaniu innemu niż to, które zostanie zastosowane do podobnych produktów, importowanych z jakiegokolwiek - innego kraju.

Produkty gleby i produkty przemysłowe, pochodzące z terytorjum celnego polskiego, przy ich wywozie z terytorjum celnego polskiego z przeznaczeniem do Persji, będą przy ich wywozie z terytorjum celnego polskiego, podlegały cłom i opłatom minimalnym, przewidzianym w taryfie celnej, obowiązującej w Polsce. Po opłaceniu tych ceł i opłat nie będą one, w żadnym razie, podlegały traktowaniu innemu niż to, które zostanie zastosowane do podobnych produktów, wywożonych do jakiegokolwiek innego kraju.

Jeżeli, w jakimkolwiek czasie, Persja wprowadziłaby taryfę celną autonomiczną, zastosowanie taryfy minimalnej, przyznanej produktom polskim, przywożonym do Persji, wymienionym w ustępie 1 oraz produktom perskim, wywożonym do Polski, wymienionym w ustępie 2, nie będzie się rozciągało poza termin dwuletni, zaczynając od wejścia w życie niniejszej Konwencji, nawet gdyby miała ona pozostawać w mocy w drodze milczącej zgody.

Jeżeli opłaty i stawki minimalne, przewidziane w powyżej wspomnianej taryfie i w ustawach, stosowanych na granicach przejścia, stanowiłyby przedmiot jakichkolwiek całkowitych lub częściowych redukcyj, każda z obu Wysokich Układających się Stron obowiązuje się przyznać drugiej Stronie te redukcje na okres dwuletni, zaczyniający się od wejścia w życie niniejszej Konwencji.

Dla zapewnienia towarom, pochodzącym i przybywającym z terytorjum jednej z obu Wysokich Układających się Stron, korzyści wynikających z niniejszej Konwencji, Wysokie Układające się Strony będą mogły żądać, by towary te były zaopatrzone, przy ich przywozie, w świadectwa pochodzenia.

3. Tekst Konwencji Handlowej zostanie przedłożony do ratyfikacji w całości, włącznie z nowym tekstem artykułu VI, mającym zastąpić tekst zniesiony.

W DOWÓD CZEGO odnośni Pełnomocnicy, należycie upoważnieni w tym celu, podpisali niniejszy protokół i opatrzyli go swemi pieczęciami.

Sporządzono w dwóch egzemplarzach w Teheranie, dnia 14 kwietnia tysiąc dziewięćset dwudziestego ósmego roku Ery Chrześcijańskiej i dnia 25 farvardine tysiąc trzysta siódmego Roku Słonecznego.

(-) Stanisław Hempel (-) F. Pakrevan

Przekład.

Nr. 402/28. dn. 14 kwietnia 1928.

Ekscelencjo,

Mam zaszczyt potwierdzić odbiór noty Nr. 873 z dn. 25 farvardine 1307, w której Rząd Perski prosi, aby Rząd Polski zechciał potwierdzić następującą interpretację pewnych wyrażeń w postanowieniach Umowy Handlowej między Polską a Persją, podpisanej dn. 19.III. 1927 r. w Teheranie:

1. Postanowienia artykułu I Umowy Handlowej nie zmniejszają w niczem praw każdej z Wysokich Umawiających się Stron w celu zapobieżenia wjazdowi i pobytowi na ich terytorjach osób niepożądanych.

2. Rozumie się, że w myśl art. II Umowy Handlowej odnośne Rządy są upoważnione również i na przyszłość do zastrzeżenia pewnych przemysłów, zajęć handlowych, rzemiosł i zawodów tylko dla swoich krajowców.

3. Wyrażenie "inne Państwa" użyte w art. IV Umowy Handlowej nie ma zastosowania, o ile chodzi o Persję, do Państw muzułmańskich.

4. Możność nabywania nieruchomości potrzebnych do działalności spółki, o czem jest mowa w ust. 2 art. V nie przewyższa tego sarniego prawa przyznanego osobom fizycznym w ust. 2 art. IV.

5. Postanowienia art. IX Umowy Handlowej dotyczące tranzytu będą również miały zastosowanie do składowania towarów.

Z polecenia mego Rządu mam zaszczyt zakomunikować, że Rrząd Polski, po przyjęciu do wiadomości wspomnianej noty, zgadza się na potwierdzenie Rządowi Perskiemu powyższej interpretacji.

Zechce Pan przyjąć, Ekscelencjo, zapewnienie mojego wielce wysokiego poważania.

(-) S. Hempel

Jego Ekscelencja

Mirza Fatoullah Khan Pakrevan

Kierownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych

w Teheranie.

Przekład.

Teheran, dn. 14 kwietnia 1928 r. 25 farvardine 1307,

Nr. 873.

Panie Chargé d'Aiffaires,

W celu sprecyzowania pewnych wyrażeń w postanowieniach Umowy Handlowej, podpisanej między Persją a Polską dn. 19 marca 1927 r. w Teheranie, Rząd Perski prosi aby Rząd Polski zechciał mu potwierdzić następującą interpretację wspomnianych wyrażeń:

1. Postanowienia artykułu I Umowy Handlowej nie zmniejszają w niczem praw każdej z Wysokich Umawiających się Stron w celu zapobieżenia wjazdowi i pobytowi na ich terytorjach osób niepożądanych.

2. Rozumie się, że w myśl art. II Umowy Handlowej odnośne Rządy są upoważnione również i na przyszłość do zastrzeżenia pewnych przemysłów, zajęć handlowych, rzemiosł i zawodów tylko dla swoich krajowców.

3. Wyrażenie "inne Państwa" użyte w art. IV Umowy Handlowej nie ma zastosowania, o ile chodzi o Persję, do Państw muzułmańskich.

4. Możność nabywania nieruchomości potrzebnych do działalności spółki, o czem jest mowa w ust. 2 art. V nie przewyższa tego samego prawa przyznanego osobom fizycznym w ust. 2 art. IV.

5. Postanowienia art. IX Umowy Handlowej dotyczące tranzytu będą również miały zastosowanie do składowania towarów.

Rząd Jego Cesarskiej Mości Szacha prosi, aby Rząd Polski zechciał mu potwierdzić odbiór niniejszej noty.

Zechce Pan, Panie Chargé d'Affaires, przyjąć zapewnienia mego szczególnego poważania.

(-) F. Pakrevan

Do

Pana Stanisława Hempla

Chargé d'Affaires Polski

w Teheranie.

Zaznajomiwszy się z powyższemi Umową, Protokółem i notami, uznaliśmy je i uznajemy za słuszne zarówno w całości jak i każde z zawartych w nich postanowień; oświadczamy, że są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone i przyrzekamy, że będą niezmiennie zachowywane.

NA DOWÓD CZEGO wydaliśmy Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej.

W Warszawie, dnia 23 stycznia 1929 r.