Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Gospodarka finansowa instytutów naukowo-badawczych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1967.11.47

Akt utracił moc

Wersja od: 31 marca 1967 r.

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Instytuty naukowo-badawcze, tworzone na podstawie ustawy z dnia 17 lutego 1961 r. o instytutach naukowo-badawczych (Dz. U. z 1965 r. Nr 19, poz. 129), zwane dalej instytutami, prowadzą gospodarkę finansową na zasadach określonych w rozporządzeniu w formie:

1) jednostki na rozrachunku gospodarczym albo

2) zakładu budżetowego, albo

3) jednostki budżetowej.

2. Właściwi ministrowie w porozumieniu z Przewodniczącym Komitetu Nauki i Techniki oraz Ministrem Finansów ustalą, według której z form wymienionych w ust. 1 będą prowadzić gospodarkę określone instytuty.

3. Zmiana formy gospodarki finansowej instytutu może nastąpić jedynie z dniem 1 stycznia, a decyzja w tej sprawie (ust. 2) powinna być wydana do dnia 31 lipca roku poprzedniego.

§  2.

1. Ze względu na zasady gospodarki finansowej działalność instytutów dzieli się na:

1) prace wykonywane na podstawie umów z jednostką nadrzędną i z innymi jednostkami organizacyjnymi lub na podstawie zlecenia jednostki nadrzędnej,

2) prace podejmowane przez instytut z jego własnej inicjatywy, zwane dalej pracami własnymi,

3) inne prace przewidziane w statucie lub wynikające z odrębnych przepisów.

2. W instytutach działających w formie jednostki na rozrachunku gospodarczym oraz w formie zakładu budżetowego, z wyjątkiem instytutów, o których mowa w § 20, w planie finansowym może być ponadto wyodrębniona działalność polegająca na wykonywaniu funkcji branżowego ośrodka informacji naukowo-technicznej i ekonomicznej, ośrodka normalizacji lub innych stałych funkcji związanych z rozwojem techniki albo postępem organizacyjno-ekonomicznym w określonej gałęzi gospodarki, zwana dalej działalnością ogólnotechniczną.

§  3.

1. Do przychodów instytutu zalicza się:

1) zapłatę za prace wykonywane na podstawie umów albo zlecenia jednostki nadrzędnej,

2) przychody ze sprzedaży prac własnych,

3) inne przychody przewidziane odrębnymi przepisami,

4) dotacje budżetowe określone w dalszych przepisach rozporządzenia.

2. Instytuty działające w formie jednostki na rozrachunku gospodarczym oraz w formie zakładu budżetowego, z wyjątkiem instytutów, o których mowa w § 20, otrzymują ponadto oddzielnie od jednostki nadrzędnej środki na wyodrębnioną w planie finansowym działalność ogólnotechniczną i na finansowanie prac własnych.

3. Instytuty działające w formie jednostki na rozrachunku gospodarczym mogą otrzymywać od jednostki nadrzędnej środki na zasilenie funduszu rezerwowego.

§  4.

1. Z tytułu prac wykonywanych na podstawie umów lub zlecenia jednostki nadrzędnej instytut rozlicza się:

1) w zakresie prac objętych obowiązującymi cennikami - według cen ustalonych w tych cennikach,

2) w zakresie pozostałych prac - na zasadach określonych w rozporządzeniu.

2. Za prace, o których mowa w ust. 1, lub za etapy prac przewidziane w umowie lub zleceniu jednostki nadrzędnej instytut rozlicza się na podstawie faktur po wykonaniu całości pracy lub jej etapu.

3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio przy sprzedaży prac własnych.

§ 5. Instytut obowiązany jest sporządzać kalkulację wstępną i wynikową dla wszystkich prac nie objętych cennikami i wykonywanych na podstawie umów lub zlecenia jednostki nadrzędnej. Instytuty będące jednostkami budżetowymi oraz instytuty, o których mowa w § 20, obowiązane są ponadto sporządzać kalkulację dla innych prac, które określa jednostka nadrzędna.

§  6.

1. Zasady finansowania inwestycji i kapitalnych remontów instytutów określają dalsze przepisy rozporządzenia.

2. Nie uważa się za inwestycje zakupów bądź projektowania i budowy aparatury lub innych nakładów, w tym również robót budowlano-montażowych, związanych bezpośrednio z wykonywaniem konkretnej pracy badawczej. Jeżeli praca stanowi wykonanie zamówienia, nakłady te dokonywane są za zgodą zamawiającego i na jego rachunek, w pozostałych wypadkach - za zgodą jednostki nadrzędnej instytutu. Nakłady te stanowią koszty specjalne pracy badawczej.

3. Jeżeli zaliczona do kosztów specjalnych aparatura i inne materialne składniki majątkowe (ust. 2), pozostałe po zakończeniu pracy badawczej, mogą być wykorzystane w instytucie lub innej jednostce, podlegają one wycenie z uwzględnieniem ich aktualnej wartości użytkowej oraz włączeniu do ewidencji majątku instytutu lub jednostki nabywającej dany składnik zgodnie z przepisami w sprawie zasad zaliczania środków pracy oraz innych przedmiotów i urządzeń długotrwałego użytkowania do środków trwałych.