Francja-Polska. Umowa dotycząca ustroju przemysłu naftowego. Paryż.1922.02.06.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.106.832

Akt utracił moc

Wersja od: 2 sierpnia 1923 r.

UMOWA

Polsko - Francuska, dotycząca ustroju przemysłu naftowego, podpisana w Paryżu dnia 6 lutego 1922 roku

(zatwierdzona ustawą z dnia 12 maja 1922 r. - Dz. U. R. P. № 71, poz. 633)

Przekład.

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

JÓZEF PIŁSUDSKI

NACZELNIK PAŃSTWA POLSKIEGO

Wszem wobec i każdemu z osobna, komu o tem wiedzieć należy, wiadomem czynimy:

Dnia 6 lutego 1922 r. w Paryżu podpisana została między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Francuskiej Umowa, dotycząca ustroju przemysłu naftowego, która słowo w słowo brzmi jak następuje:

Umowa Polsko-Francuska,

dotycząca ustroju przemysłu naftowego.

Rządy Polski i Francuski,

Pragnąc zgodnie z ogólną ich polityką, rozwinąć współdziałanie obu krajów w dziedzinie naftowej,

Biorąc pod uwagę, że pod tym względem, we wspólnym ich interesie leży zabezpieczanie wzrostu produkcji ropy, rafinowania i zbytu nafty polskiej przez ścisłe współdziałanie z przedsiębiorstwami i kapitałami francuskiemi,

I uznając, że niezbędnem jest w tym celu określić warunki, w których te kapitały i przedsiębiorstwa będą mogły działać w Polsce,

Przyjęły następujące postanowienia:

Artykuł  1.

Będą korzystały z postanowień niniejszej umowy towarzystwa i przedsiębiorstwa, które w tym celu uznane będą przez Rządy Polski i Francuski za tych Rządów zgodą obopólną.

Do Rządu Francuskiego będzie należało przedstawić Rządowi Polskiemu listę, towarzystw i przedsiębiorstw francuskich, które uważa, że winny być uznane w tym charakterze. Do listy taj mogą być wprowadzone następnie zmiany jedynie po wymianie opinji i za zgodą wspólną obu Rządów.

Artykuł  2.

Towarzystwa i przedsiębiorstwa, korzystające z umowy niniejszej bada, mogły uprawiać wolny wywóz ropy i jej przetwórcy. Rząd Polski zastrzega sobie wszakże prawo corocznego określania ilości ropy i jej przetworów, które będą. przeznaczone dla konsumcji wewnętrznej. W tym wypadku, wynikające stąd ograniczenia wywozowe będą stosowane sprawiedliwie w ten sposób, by ciążyły jednakowo na rafinerach i producentach. Jeżeli okoliczności zmuszą Państwo Polskie do zastosowania cen maksymalnych na te w ten sposób zarezerwowane ilości, to ceny ropy i jej przetworów będą musiały być oznaczone sprawiedliwie i biorąc pod uwagę, konieczność zabezpieczenia, o ile możliwe, zarówno producentom jak i rafinerom zysku normalnego dla eksploatacji normalnych.

Ilości zarezerwowane dla konsumcji wewnętrznej, a nie zużyte przez nią, zostają zwolnione.

Artykuł  3.

Cła wywozowe od ropy i jej przetworów nie przekroczą 40% różnicy pomiędzy cenami loco Drohobycz dla wywozu, a cenami dla konsumcji wewnętrznej, obliczanemi na podstawie przeciętną] trzech poprzednich miesięcy dla produktów podobnych.

W każdym razie te cła wywozowe od ropy i produktów ropnych nie będą mogły stanowić przeszkody w swobodnym rozwoju przemysłów, istniejących w Polsce i nie będą mogły stanowić poborów, ograniczających sprawiedliwe ich zyski.

Te cła wywozowe płatne będą w walucie polskiej.

Artykuł  4.

W ciągu trzech miesięcy od chwili podpisania urnowy niniejszej, Rząd Polski zwróci Towarzystwom i przedsiębiorstwom, korzystającym z niniejszej umowy, cały tabor kolejowy należący do nich. Tabor kolejowy, który te towarzystwa i przedsiębiorstwa przywiozą lub każą zbudować w Polsce, pozostanie do ich dyspozycji; całość ich taboru kolejowego będzie mogła być przez nie używaną swobodnie tak na zewnątrz, jak i na wewnątrz Polski.

Ustrój przewozów stanowić będzie przedmiot specjalnej konwencji.

Artykuł  5.

Rynek dewizowy będzie wolnym dla towarzystw lub przedsiębiorstw korzystających z niniejszej umowy, w granicach niezbędnych dla płacenia przez nie dywidendy (akcje, obligacje i udziały) i dla prawnego zwrotu kapitału, oraz dla zapłaty artykułów wszelkiego rodzaju i materjałów zakupionych zagranicą.

Co dotyczy sprzedaży zagranicznych, uprzednie złożenie kaucji (akredytywy) w walucie zagranicznej nie będzie wymagane.

Artykuł  6.

Towarzystwa i przedsiębiorstwa, korzystające Z niniejszej umowy, będą korzystały - co się tyczy podatków od kapitału, podatków i opłat, oraz zapisów na wszelkie ewentualne pożyczki przymusowe, z najbardziej uprzywilejowanego traktowania, przyznanego jakiejkolwiek innej gałęzi wielkiego przemysłu, istniejącego w Polsce, co nie przeszkodzi jednak Rządowi Polskiemu w udzielaniu ulg lub subwencji dotkniętym gałęziom przemysłu.

Dla przyciągnięcia kapitałów francuskich w celu rozwoju ich współdziałania w przemyśle naftowym w Polsce, i biorąc pod uwagę korzyści, zapewnione Polsce przez rozmaite umowy, podpisane z Rządem Francuskim, Rząd Polski zwolni z podatków od kapitału i ewentualnych przymusowych pożyczek, przewidzianych w punkcie 1-ym artykułu niniejszego, kapitały, które na przyszłość będą umieszczane w tym przemyśle przez towarzystwa i przedsiębiorstwa korzystające z niniejszej urnowy.

Artykuł  7.

Rząd Polski ułatwi budowę i używalność rurociągów gazowych i naftowych, których koncesji zarząda jedno z towarzystw lub przedsiębiorstw, korzystających z niniejszej umowy: warunki tych koncesji określone będą w porozumieniu z kompetentnem Ministerstwem Polskiem.

Artykuł  8.

W razie, gdyby przy Rządzie Polskim stworzoną została Rada Naftowa mianowana przez tenże Rząd, towarzystwa i przedsiębiorstwa francuskie, korzystające z niniejszej umowy, będą w niej reprezentowane proporcjonalnie do ich znaczenia.

Artykuł  9.

Niniejsza umowa będzie trwała tak długo, jak umowa polityczna francusko-polska z dnia 19 lutego 1921 r. Będzie ona wszakże podlegała rewizji po upływie 10 lat, celem uwzględnienia nowych warunków przemysłu naftowego.

Powyższa umowa będzie ratyfikowana i ratyfikacje będą wymienione w Paryżu, w czasie jaknajszybszym.

W dowód czego, pełnomocnicy każdej ze stron, posiadając należyte upoważnienie, podpisali niniejszą umowę z wyciśnięciem ich pieczęci.

Sporządzone w Paryżu w podwójnym egzemplarzu dnia 6 lutego 1922 r.

Maurycy Zamojski R. Poincaré

Franciszek Doleżal Lucien Dior

Zaznajomiwszy się z powyższą Umową, uznaliśmy ją i uznajemy za słuszną, zarówno w całości, jak i każde z zawartych w niej postanowień, oświadczamy, że jest przyjętą, ratyfikowaną; zatwierdzoną, i przyrzekamy, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydaliśmy akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej Polskiej.

W Warszawie dnia 30 maja 1922 r.