Rozdział 3 - Przyznawanie wsparcia finansowego - Finansowe wspieranie produkcji audiowizualnej.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2021.198 t.j.

Akt obowiązujący
Wersja od: 29 stycznia 2021 r.

Rozdział  3

Przyznawanie wsparcia finansowego

1. 
Wsparcie finansowe przyznaje się na produkcję audiowizualną albo świadczenie usługi na rzecz produkcji audiowizualnej utworów audiowizualnych, których:
1)
wartość polskich kosztów kwalifikowalnych zapewnia realizację celów, o których mowa w art. 1 ust. 5;
2)
planowane czasy trwania umożliwiają ich rozpowszechnianie na polach eksploatacji właściwych dla poszczególnych rodzajów utworów audiowizualnych.
2. 
Na produkcję audiowizualną danego utworu audiowizualnego może być przyznane tylko jedno wsparcie finansowe.
3. 
W przypadku serialu wsparcie finansowe przyznaje się na każdy sezon serialu osobno.
1. 
Instytut przyznaje wsparcie finansowe przedsiębiorcy będącemu producentem utworu audiowizualnego, koproducentem utworu audiowizualnego albo podmiotem świadczącym usługę na rzecz produkcji audiowizualnej, który:
1)
ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
był producentem utworu audiowizualnego, koproducentem utworu audiowizualnego lub świadczył usługę na rzecz produkcji audiowizualnej w odniesieniu do co najmniej jednego utworu audiowizualnego, który był dystrybuowany w kinach, został nadany lub publicznie udostępniony przez dostawcę usługi medialnej lub zaprezentowany przynajmniej na jednym międzynarodowym festiwalu filmowym akredytowanym przez Międzynarodową Federację Stowarzyszeń Producentów Filmów (FIAPF), lub zatrudnia osobę zarządzającą przedsiębiorcą lub osobę odpowiedzialną za produkcję audiowizualną, mającą doświadczenie w zakresie produkcji audiowizualnej lub koprodukcji takiego utworu audiowizualnego;
3)
zawarł umowę o koprodukcję utworu audiowizualnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub umowę o świadczenie usług na rzecz produkcji audiowizualnej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przed złożeniem wniosku o wsparcie finansowe;
4)
spełnia wymogi określone w przepisach o pomocy publicznej.
2. 
Wsparcie finansowe może być przyznane podmiotowi świadczącemu usługę na rzecz produkcji audiowizualnej wyłącznie w sytuacji, gdy producent utworu audiowizualnego ani żaden z koproducentów utworu audiowizualnego nie ma siedziby na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. 
Wsparcie finansowe może być przyznane także przedsiębiorcy będącemu producentem utworu audiowizualnego albo koproducentem utworu audiowizualnego, który ma siedzibę w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, w przypadku gdy spełnia on łącznie następujące warunki:
1)
posiada oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2)
przedmiotem wsparcia finansowego jest utwór audiowizualny produkowany przez ten oddział.
4. 
Jeżeli utwór audiowizualny jest produkowany przez oddział, o którym mowa w ust. 3, warunki określone w ust. 1 pkt 2-4 muszą być spełnione przez ten oddział.

Wsparcia finansowego nie przyznaje się przedsiębiorcy będącemu:

1)
dostawcą usługi medialnej, chyba że ta działalność nie jest dla niego działalnością przeważającą, o której mowa w ustawie z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2020 r. poz. 443 i 1486);
2)
podmiotem rozprowadzającym programy drogą kablową, satelitarną lub za pośrednictwem systemu teleinformatycznego;
3)
podmiotem świadczącym usługi udostępniania zasobów systemu teleinformatycznego w celu przechowywania danych;
4)
podmiotem, dla którego spółką dominującą w rozumieniu art. 4 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1526 i 2320) jest podmiot wymieniony w pkt 1-3.

Wsparcia finansowego nie przyznaje się także przedsiębiorcy, który:

1)
ma zaległości z tytułu należności publicznoprawnych lub
2)
pozostaje pod zarządem komisarycznym albo znajduje się w toku likwidacji, postępowania upadłościowego, postępowania restrukturyzacyjnego, lub
3)
w okresie 3 lat przed złożeniem wniosku o wsparcie finansowe nie przedłożył raportu końcowego z prac objętych wsparciem finansowym, zwanego dalej "raportem", lub
4)
nie zwrócił przyznanej przez Rzeczpospolitą Polską pomocy publicznej uznanej na podstawie decyzji Komisji Europejskiej za niezgodną z prawem i z rynkiem wewnętrznym, lub
5)
jest przedsiębiorcą znajdującym się w trudnej sytuacji w rozumieniu art. 2 pkt 18 rozporządzenia nr 651/2014, lub
6)
został skazany prawomocnym wyrokiem za przestępstwo: składania fałszywych zeznań, przekupstwa, przeciwko wiarygodności dokumentów, mieniu, obrotowi gospodarczemu, obrotowi pieniędzmi i papierami wartościowymi, systemowi bankowemu, przestępstwo skarbowe albo inne związane z wykonywaniem działalności gospodarczej lub popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub którego wspólnikiem albo członkiem organu jest osoba fizyczna skazana prawomocnym wyrokiem za takie przestępstwa, lub
7)
w okresie 3 lat przed złożeniem wniosku o wsparcie finansowe rażąco naruszył umowę o dofinansowanie, o której mowa w art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii, w ten sposób, że nie rozliczył dofinansowania zgodnie z tą umową.

Wsparcia finansowego nie przyznaje się na produkcję utworów audiowizualnych o charakterze reklamowym oraz:

1)
powstałych w wyniku rejestracji:
a)
wykonań utworów słownych, słowno-muzycznych, muzycznych lub pantomimicznych,
b)
zdarzeń z życia politycznego, społecznego, kulturalnego, religijnego, gospodarczego lub sportowego,
c)
zdarzeń z życia prywatnego,
d)
treści pornograficznych;
2)
sporządzanych na potrzeby nauki, nauczania, techniki, promocji, informacji lub instruktażu;
3)
sporządzanych na użytek wewnętrzny kościołów i innych związków wyznaniowych.

W ramach wsparcia finansowego przewidzianego na dany rok Instytut przyznaje co najmniej 10% wsparcia na produkcję filmów animowanych i seriali animowanych.

1. 
Wysokość wsparcia finansowego wraz z innymi źródłami pomocy publicznej nie może przekroczyć łącznie 50% całości kosztów produkcji utworu audiowizualnego.
2. 
Wysokość wsparcia finansowego wraz z innymi źródłami pomocy publicznej przyznanymi na produkcję utworu audiowizualnego nie może przekroczyć łącznie 70% całości kosztów produkcji utworu audiowizualnego w przypadku produkcji trudnego utworu audiowizualnego, który ma ograniczone walory komercyjne przez to, że:
1)
jest skierowany do widowni w wieku do 12 lat lub
2)
w swoim założeniu promuje polskie dziedzictwo historyczne lub kulturowe na świecie i jednocześnie polskie koszty kwalifikowalne jego produkcji audiowizualnej przekraczają co najmniej dwukrotnie minimalne wartości polskich kosztów kwalifikowalnych uprawniających do wystąpienia z wnioskiem.
3. 
Wysokość wsparcia finansowego wraz z innymi źródłami pomocy publicznej przyznanymi na produkcję utworu audiowizualnego nie może przekroczyć łącznie 60% całości kosztów produkcji audiowizualnej w przypadku koprodukcji międzynarodowej utworu audiowizualnego, w której jednym z państw pochodzenia producentów utworu audiowizualnego lub koproducentów utworu audiowizualnego jest Rzeczpospolita Polska, a pozostali producenci utworu audiowizualnego lub koproducenci utworu audiowizualnego pochodzą z innych państw członkowskich Unii Europejskiej lub z państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Limit ten nie dotyczy utworu trudnego, o którym mowa w ust. 2.
4. 
Za koszty produkcji określone w ust. 1-3 uznaje się koszty mieszczące się w katalogu określonym w art. 54 ust. 5 rozporządzenia nr 651/2014.
1. 
Wsparcie finansowe przyznaje się w wysokości 30% polskich kosztów kwalifikowalnych, z tym że polskie koszty kwalifikowalne, które stanowią podstawę naliczania wsparcia finansowego, nie mogą przekroczyć 80% całkowitych kosztów produkcji audiowizualnej.
2. 
W przypadku gdy wysokość wsparcia finansowego wraz z innymi źródłami pomocy publicznej przekracza limity wsparcia finansowego określone w art. 13 ust. 1-3, wsparcie finansowe przyznaje się w wysokości niższej niż określona w ust. 1, tak aby finansowanie ze źródeł publicznych nie przekroczyło limitów określonych w art. 13 ust. 1-3.
3. 
Wysokość wsparcia finansowego przyznanego na jeden utwór audiowizualny nie może przekraczać 15 000 000 zł.
4. 
Wysokość łącznego wsparcia finansowego, które może zostać przyznane jednemu przedsiębiorcy w danym roku kalendarzowym, nie może przekraczać 20 000 000 zł.
1. 
Polskie koszty kwalifikowalne obejmują uzasadnione i niezbędne koszty:
1)
przygotowania do produkcji powstałe w ramach poszukiwania pozastudyjnych lokalizacji produkcji audiowizualnej;
2)
realizacji produkcji audiowizualnej;
3)
scenografii i kostiumów;
4)
pozyskania sprzętu technicznego służącego do produkcji audiowizualnej;
5)
podróży, zakwaterowania i wyżywienia;
6)
montażu i postprodukcji;
7)
produkcji animacji i efektów specjalnych;
8)
związane z zaangażowaniem osób do produkcji utworu audiowizualnego, włącznie z podatkami dochodowymi oraz składkami na ubezpieczenia społeczne;
9)
praw i licencji do muzyki oraz materiałów archiwalnych wykorzystywanych w produkcji audiowizualnej;
10)
produkcji formatów umożliwiających dostęp do utworu audiowizualnego osobom niepełnosprawnym, w tym audiodeskrypcji i napisów dla niesłyszących.
2. 
Koszty nabycia towarów lub usług uznaje się za polskie koszty kwalifikowalne, jeżeli:
1)
przedsiębiorca dostarczający towary lub usługi ma siedzibę lub oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, działa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i jest wpisany do właściwego rejestru;
2)
towary i usługi, w tym wynajem lub dzierżawa infrastruktury technicznej, są nabywane lub świadczone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
3. 
Koszty obejmujące honoraria, wynagrodzenia i inne świadczenia przeznaczone dla osób zaangażowanych do produkcji utworu audiowizualnego na podstawie umów innych niż umowa o pracę, uznaje się za polskie koszty kwalifikowalne, jeżeli są objęte obowiązkiem podatkowym w rozumieniu przepisów podatkowych i mieszczą się w katalogu określonym w art. 54 ust. 5 rozporządzenia nr 651/2014.
4. 
Koszty obejmujące honoraria, wynagrodzenia i inne świadczenia przeznaczone dla osób zaangażowanych do produkcji utworu audiowizualnego na podstawie umów o pracę, uznaje się za polskie koszty kwalifikowalne, jeżeli obejmują koszty pracy pracowników przedsiębiorcy, który otrzymał wsparcie finansowe lub jego koproducentów, lub ich podwykonawców, którzy są objęci nieograniczonym obowiązkiem podatkowym zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, z późn. zm.).
5. 
Polskie koszty kwalifikowalne nie obejmują podatku od towarów i usług oraz kosztów związanych z prowadzeniem działalności przez producentów lub koproducentów, niezwiązanych bezpośrednio z produkcją audiowizualną lub świadczeniem usługi na rzecz produkcji audiowizualnej, będącą przedmiotem wsparcia finansowego.