Część 1 - ORGANY CENTRALNE - Europejska konwencja o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem oraz o przywracaniu pieczy nad dzieckiem. Luksemburg.1980.05.20.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1996.31.134

Akt obowiązujący

Wersja od: 20 kwietnia 1997 r.

CZĘŚĆ  I

ORGANY CENTRALNE

Artykuł  2

1. Każde Umawiające się Państwo wyznacza organ centralny, który spełnia funkcje przewidziane przez konwencję.

2. Państwa federacyjne i państwa, w których obowiązuje więcej niż jeden system prawny, zachowują prawo do wyznaczenia kilku organów centralnych i określają ich kompetencje.

3. Sekretarza Generalnego Rady Europy zawiadamia się o wszelkich decyzjach podjętych na mocy niniejszego artykułu.

Artykuł  3

1. Organy centralne Umawiających się Państw współpracują ze sobą i popierają współpracę właściwych organów w swoich państwach. Powinny one działać z całą niezbędną w takich sprawach starannością.

2. W celu ułatwienia wdrażania konwencji organy centralne Umawiających się Państw:

a) zapewniają przekazywanie wniosków właściwych organów o udzielenie informacji dotyczących kwestii prawnych lub faktycznych o toczącym się postępowaniu;

b) na wniosek, udzielają sobie wzajemnie informacji o obowiązujących przepisach prawnych dotyczących pieczy nad dzieckiem i o zmianie tych przepisów;

c) informują się wzajemnie o wszelkich problemach, jakie mogą wyniknąć przy stosowaniu niniejszej konwencji, a także, w miarę możliwości, usuwają przeszkody w jej stosowaniu.

Artykuł  4

1. Każda osoba, która w Umawiającym się Państwie uzyskała orzeczenie dotyczące sprawowania pieczy nad dzieckiem i która dąży do uznania lub wykonania tego orzeczenia w innym Umawiającym się Państwie, może w tym celu złożyć wniosek w organie centralnym któregokolwiek z Umawiających się Państw.

2. Do wniosku dołącza się dokumenty, o których mowa w art. 13.

3. Organ centralny, który otrzymał wniosek, a nie jest organem centralnym Państwa wezwanego, przekazuje niezwłocznie te dokumenty bezpośrednio temu organowi.

4. Organ centralny, który otrzymał wniosek, może odmówić nadania mu biegu, jeżeli jest oczywiste, że nie zostały spełnione warunki przewidziane przez niniejszą konwencję.

5. Organ centralny, który otrzymał wniosek, informuje niezwłocznie wnioskodawcę o dalszym biegu sprawy.

Artykuł  5

1. Organ centralny w państwie wezwanym niezwłocznie podejmuje lub powoduje podjęcie wszelkich działań, jakie uzna za stosowne, oraz wszczyna, w razie konieczności, postępowanie przed właściwymi organami w celu:

a) ustalenia miejsca pobytu dziecka;

b) zapobieżenia naruszeniu interesów dziecka lub wnioskodawcy, w szczególności przez zastosowanie środków tymczasowych;

c) uznania lub wykonania orzeczenia dotyczącego pieczy;

d) powrotu dziecka do wnioskodawcy, jeśli stwierdzona jest wykonalność orzeczenia;

e) poinformowania organu wnioskującego o podjętych działaniach i ich skutkach.

2. W przypadku gdy organ centralny państwa wezwanego ma podstawy przypuszczać, że dziecko znajduje się na terytorium innego Umawiającego się Państwa, niezwłocznie przesyła dokumenty bezpośrednio do organu centralnego tego państwa.

3. Z wyjątkiem kosztów repatriacji, Umawiające się Państwa postarają się nie obciążać wnioskodawcy kosztami jakichkolwiek działań podjętych na mocy ustępu 1 tego artykułu przez organ centralny tego państwa na rzecz wnioskodawcy, w tym także kosztami postępowania oraz, jeżeli miało to miejsce, kosztami zastępstwa adwokackiego.

4. Jeżeli odmówiono wykonania orzeczenia, a organ centralny państwa wezwanego uzna, że powinien nadać bieg wnioskowi o wszczęcie w tym państwie postępowania w celu merytorycznego rozpoznania sprawy, organ ten powinien dołożyć wszelkich starań, aby wnioskodawca był reprezentowany podczas postępowania na warunkach nie gorszych niż osoba będąca obywatelem tego Państwa lub mająca w nim stałe miejsce zamieszkania; w szczególności może wszcząć w tym celu postępowania przed właściwym organem.

Artykuł  6

1. Z zastrzeżeniem innych uzgodnień pomiędzy zainteresowanymi organami centralnymi i z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu:

a) zawiadomienia kierowane do organu centralnego państwa wezwanego sporządza się w języku urzędowym tego państwa albo dołącza się do nich tłumaczenia na taki język;

b) organ centralny państwa wezwanego powinien jednak przyjąć zawiadomienie sporządzone w języku angielskim lub francuskim albo z dołączonym tłumaczeniem na jeden z tych języków.

2. Zawiadomienia kierowane przez organ centralny państwa wezwanego, w tym także wyniki przeprowadzonych czynności wyjaśniających, mogą być sporządzone w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych tego państwa albo w języku angielskim lub francuskim.

3. Umawiające się Państwo może w całości lub w części wyłączyć stosowanie postanowień ustępu 1 lit. b) niniejszego artykułu. Jeżeli Umawiające się Państwo złoży takie zastrzeżenie, każde inne Umawiające się Państwo może zastosować takie zastrzeżenie w stosunku do tego państwa.