Art. 28. - Europejska konwencja o ekstradycji. Paryż.1957.12.13. Protokół dodatkowy do powyższej konwencji. Strasburg.1975.10.15. Drugi protokół dodatkowy do powyższej konwencji. Strasburg.1978.03.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1994.70.307

Akt obowiązujący

Wersja od: 1 maja 2004 r.

Artykuł  28

Stosunki między niniejszą konwencją a porozumieniami dwustronnymi

1. Niniejsza konwencja uchyla postanowienia traktatów, umów lub porozumień dwustronnych, które w stosunkach między dwiema Umawiającymi się Stronami regulują zagadnienia ekstradycji, w odniesieniu do terytoriów, do których ma ona zastosowanie.

2. Umawiające się Strony mogą zawierać między sobą porozumienia dwu- lub wielostronne jedynie w celu uzupełnienia postanowień niniejszej konwencji lub ułatwienia stosowania zawartych w niej zasad.

3. Jeżeli w stosunkach między dwiema lub więcej Umawiającymi się Stronami wydanie następuje na podstawie jednolitego ustawodawstwa, Strony te mogą uregulować swoje wzajemne stosunki w zakresie wydania, opierając się wyłącznie na tym systemie, niezależnie od postanowień niniejszej konwencji. Taką samą zasadę stosuje się do dwóch lub więcej Umawiających się Stron, jeżeli w każdej z nich obowiązują przepisy prawne przewidujące wykonywanie na jej terytorium nakazów aresztowania wydanych na terytorium innej lub innych Stron. Umawiające się Strony, które wyłączyły lub zamierzają wyłączyć w swoich wzajemnych stosunkach stosowanie niniejszej konwencji, powinny na mocy postanowień niniejszego ustępu zawiadomić o tym w drodze notyfikacji Sekretarza Generalnego Rady Europy. Sekretarz Generalny zawiadamia inne Umawiające się Strony o wszelkich notyfikacjach przekazanych na mocy niniejszego ustępu.