Art. 21. - Europejska konwencja o ekstradycji. Paryż.1957.12.13. Protokół dodatkowy do powyższej konwencji. Strasburg.1975.10.15. Drugi protokół dodatkowy do powyższej konwencji. Strasburg.1978.03.17.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1994.70.307
Akt obowiązujący Wersja od: 1 maja 2004 r.
Artykuł 21
Tranzyt
1.
Zgody na tranzyt przez terytorium jednej z Umawiających się Stron udziela się na wniosek skierowany w drodze określonej w artykule 12 ustęp 1 pod warunkiem, że dane przestępstwo nie jest uważane przez Stronę wezwaną do udzielenia tranzytu za przestępstwo polityczne lub przestępstwo wojskowe w rozumieniu artykułów 3 i 4 niniejszej konwencji.2.
Państwo wezwane do udzielenia tranzytu może odmówić zgody na tranzyt swojego obywatela w rozumieniu artykułu 6.3.
Z zastrzeżeniem postanowień ustępu 4 niniejszego artykułu niezbędne jest przedłożenie dokumentów określonych w artykule 12 ustęp 2.4.
W wypadku korzystania z drogi lotniczej stosuje się następujące postanowienia:a)
jeżeli nie przewiduje się żadnego lądowania, Strona wzywająca zawiadomi Stronę, nad której terytorium następuje przelot, i potwierdzi istnienie jednego z dokumentów określonych w artykule 12 ustęp 2 punkt (a). W wypadku lądowania awaryjnego zawiadomienie to wywiera taki sam skutek jak wniosek o zastosowanie tymczasowego aresztowania określony w artykule 16 i Strona wzywająca powinna wystąpić z formalnym wnioskiem o tranzyt;b)
jeżeli przewiduje się lądowanie, Strona wzywająca występuje z formalnym wnioskiem o tranzyt.5.
Każda ze Stron może jednak oświadczyć w chwili podpisania niniejszej konwencji albo w chwili składania dokumentu ratyfikacyjnego lub przystąpienia, że zezwoli na tranzyt osoby wyłącznie na wszystkich lub niektórych warunkach przewidzianych przy wydaniu. W takich wypadkach można stosować zasadę wzajemności.6.
Tranzyt osoby wydanej nie może nastąpić przez terytorium, gdzie istnieją podstawy do przypuszczenia, że jej życie lub wolność mogłyby być zagrożone w związku z jej rasą, wyznaniem, narodowością lub poglądami politycznymi.