Rozdział 7 - O najmowaniu robotników do pracy zagranicę. - Emigracja.
Dz.U.1927.89.799
Akt utracił mocRozdział VII.
O najmowaniu robotników do pracy zagranicę.
O najmowaniu robotników do pracy zagranicę.
Najmowanie robotników polskich do pracy zagranicę uskuteczniane być może tylko po uzyskaniu i w granicach specjalnego zezwolenia Urzędu Emigracyjnego, określającego kraj, do którego będą robotnicy najęci, zawód i liczbę robotników, którzy mogą być zakontraktowani, obszar, na którym najmowanie może się odbywać oraz czas, na jaki zezwolenie zostało wydane.
Zbiorowe zapotrzebowanie pracodawców zagranicznych winno być opatrzone zaświadczeniem władzy kompetentnej kraju, do którego robotników się najmuje, stwierdzającem, że wszystkie podane w zapotrzebowaniu dane zgodne są z istotnym stanem rzeczy.
W zapotrzebowaniu wskazać należy nazwisko pracodawcy lub jego przedstawiciela, osobę upoważnioną do podpisywania umowy najmu, przyjmowania robotników w Polsce i na miejscu przeznaczenia oraz warunki pracy.
Najmowanie robotników przez pracodawców cudzoziemskich lub ich przedstawicieli odbywać się może tylko za pośrednictwem państwowych urzędów pośrednictwa pracy lub komunalnych urzędów pośrednictwa pracy w województwie śląskiem, według instrukcyj wydawanych przez Urząd Emigracyjny.
Każdy robotnik otrzymuje przed wyjazdem umowę o pracę, sporządzoną w języku polskim oraz w języku pracodawcy.
Umowa o pracę zawierać powinna:
Wzór umowy o pracę podlega każdorazowo zatwierdzeniu przez Urząd Emigracyjny w trybie, który ustalony zostanie rozporządzeniem Ministra Pracy i Opieki Społecznej.
Zakontraktowani robotnicy otrzymują ulgi przy przejazdach koleją w granicach Rzeczypospolitej Polskiej.
Warunki udzielania ulg i rozmiar ich przy przejazdach koleją ustali rozporządzenie Ministra Komunikacji wydane w porozumieniu z Ministrem Pracy i Opieki Społecznej.