Art. 4. - Domy bankowe i kantory wymiany.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1920.47.291

Akt utracił moc

Wersja od: 16 czerwca 1920 r.

Art.  4.

Wszystkie domy bankowe i kantory wymiany, czynne przed dniem 9 kwietnia 1920 r. t. j. przed wejściem w życie ustawy z d. 23 marca 1920 r. nie wyłączając przedsiębiorstw, które były czynne na mocy koncesji, wydanych przez Ministerstwo Skarbu przed d. 9 kwietnia 1920 r. nie mogą nadal istnieć prawnie; wymienione zaś koncesje z przed 9 kwietnia 1920 r. uznaje się za nieważne.

Właściciele takich przedsiębiorstw, o ile pragną prowadzić je nadal na warunkach, określonych powyżej wskazaną ustawą, powinni złożyć w Ministerstwie Skarbu podanie, zawierające:

1) brzmienie firmy przedsiębiorstwa, dokładny adres siedziby głównej i oddziałów,

2) imię i nazwisko właściciela,

3) wysokość kapitału zakładowego i kapitałów zapasowych przedsiębiorstwa,

4) rodzaj i zakres prowadzonych operacji.

Do powyższego podania należy dołączyć:

a) wierzytelny wyciąg z rejestru handlowego,

b) dowody stwierdzające czas powstania i istnienia przedsiębiorstwa,

c) bilans za rok 1919 oraz miesięczne bilanse surowe za miesiące 1920 r., które upłynęły do dnia wniesienia podania,

d) dokładny wykaz zatrudnionych w przedsiębiorstwie zarządzających, prokurentów i innych pracowników oraz dokumenty ich dotyczące, a wyszczególnione w art. 2 ust. 1-4 niniejszego rozporządzenia,

e) oryginały lub uwierzytelnione odpisy dokumentów, na których podstawie przedsiębiorstwo było dotychczas czynne.

Od przedstawienia powyższych dokumentów wolne są te osoby, które już poprzednio złożyły je w Ministerstwie Skarbu w Warszawie. W tym wypadku w podaniu wskazać należy, kiedy dokumenty te zostały złożone.

Osoby, których przedsiębiorstwa już były czynne w dniu ogłoszenia powyżej wskazanej ustawy winny udowodnić bilansem posiadanie minimalnego kapitału zakładowego, wymaganego w myśl art. 5 niniejszego rozporządzenia.