Dodatki drożyźniane do rent ubezpieczenia inwalidów, z powodu starości i dla rodzin po ubezpieczonych, zapewnionych obowiązującą w b. dzielnicy pruskiej ordynacją ubezpieczeniową Rz. Niem. z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. U. Rz. Niem. str 509).

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.31.180

Akt utracił moc

Wersja od: 10 marca 1922 r.

USTAWA

z dnia 17 marca 1921 r.

w przedmiocie dodatków drożyźnianych do rent ubezpieczenia inwalidów z powodów starości i dla rodzin po ubezpieczonych, zapewnionych obowiązującą w b. dzielnicy pruskiej ordynacją ubezpieczeniową Rz. Niem. z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. U. Rz. Niem. str. 509). ^*

Art.  1.

Pobierający rentę inwalidów, rentę z powodu starości, rentę wdów, wdowców i sierot po ubezpieczonych na podstawie ordynacji ubezpieczeniowej Rz. Niem. z dnia 19 lipca 1911 r. pobierać będą przez cały czas trwania wyjątkowych, wojną wywołanych warunków ekonomicznych, dodatek drożyźniany do renty ustawowej w wysokości dziewięciokrotnej dotychczas pobieranej renty, o ile nie są cudzoziemcami, przebywającymi zagranicą.

Art.  2.

Udział Państwa w pokrycia świadczeń, określony w § 1285 ordynacji ubezpieczeniowej Rz. Niem. z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz. Urz. Rz. Niem. str. 509), pomnaża się dziesięciokrotnie na czas płacenia dodatków drożyźnianych, ustanowionych w art. 1 niniejszej ustawy.

Art.  3.

Składka tygodniowa wynosić będzie od dnia 28 lutego 1921 r. na czas płacenia dodatków drożyźnianych ustanowionych w art. 1 niniejszej ustawy:

W	klasie	zarobkowej	I	-	fen.	180
"	"	"	II	-	"	260
"	"	"	III	-	"	340
"	"	"	IV	-	"	420
"	"	"	V	-	"	500

Art.  4.

Od 28 lutego 1921 r. pracodawcy i pracownicy winni do wnoszenia składek tygodniowych używać wyłącznie znaczków, opiewających na kwoty, wyszczególnione w art. 3 niniejszej ustawy.

Znaczki dotychczasowe, które zasadniczo z dniem 27 lutego tracą wartość, mogą być użyte po dniu 27 lutego 1921 r. tylko do wniesienia składek za czas do dnia 28 lutego 1921 r.

Wyszłe z obiegu znaczki z Ubezpieczalni krajowej w Poznaniu można w ciągu sześciu miesięcy od dnia 1 marca 1921 r. wymienić na znaczki nowe równej wartości ogólnej w miejscach sprzedaży znaczków.

Art.  5.

Rada Ministrów winna w miarę polepszenia się warunków ekonomicznych zniżyć, względnie znieść, dodatek drożyźniany, przewidziany w art. 1, zredukować udział Państwa w pokryciu świadczeń, przewidzianych w art. 2, oraz obniżyć składkę, przewidzianą w art. 3 niniejszej ustawy.

Art.  6.

Ustawa niniejsza wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

Art.  7.

Prawa, wynikające dla pobierających rentę z art. 1, niniejszej ustawy, oraz podwyższenie udziału Państwa w pokryciu świadczeń, przewidziane w art. 2 niniejszej ustawy, obowiązują wstecz od dnia 1 stycznia 1921 r.

Art.  8.

Wykonanie niniejszej ustawy porucza się Ministrowi b. Dzielnicy Pruskiej.

^* Z dniem 10 marca 1922 r. tym tracą swą moc obowiązującą przepisy niniejszej ustawy, o ile są w sprzeczności z ustawą z dnia 24 lutego 1922 r. w przedmiocie dalszych dodatków drożyźnianych do rent ubezpieczeniowych inwalidów, z powodu starości i dla rodzin po ubezpieczonych, zapewnionych ordynacją ubezpieczeniową Rzeszy Niemieckiej z dnia 19 lipca 1911 r. (Dz.U.22.15.135), zgodnie z jej art. 6.