Diety sędziów zapasowych i zastępców prokuratorów, zwrot ławnikom i ich zastępcom oraz świadkom kosztów podróży i diet, oraz wynagrodzenia biegłych i tłomaczy w związku z czynnościami Sądów Morskich i Prokuratury.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1941.8.27

Akt utracił moc

Wersja od: 20 grudnia 1941 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SPRAWIEDLIWOŚCI

z dnia 18 grudnia 1941 r.

w porozumieniu z Ministrem Skarbu, w sprawie diet sędziów zapasowych i zastępców prokuratorów, zwrotu ławnikom i ich zastępcom oraz świadkom kosztów podróży i diet, oraz wynagrodzenia biegłych i tłomaczy w związku z czynnościami Sądów Morskich i Prokuratury.

Na podstawie art. 9, 17, 36 i w związku z art. 11, 12 i 10 Dekretu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 września 1941 r. o Sądach Morskich (Dz.U.R.P. Nr 6, poz. 13), na czas wyjątkowych okoliczności wywołanych wojną, zarządza się co następuje:

Art.  1.

W razie powołania sędziego zapasowego lub zastępcy prokuratora do pełnienia czynności w Odwoławczym Sądzie Morskim lub Sądzie Morskim, sędzia lub prokurator otrzymuje diety za każdy dzień pełnienia czynności. Dieta dzienna w Odwoławczym Sądzie Morskim wynosi £1 sz.10, w Sądzie Morskim £1 sz.5.

Jeżeli sędzia lub prokurator pełni czynności dla których został powołany poza siedzibą Sądów Morskich lub Prokuratury lub poza miejscem swego zamieszkania, otrzymuje ponadto zwrot kosztów przejazdu pociągiem w klasie 1-szej i ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu w wysokości określonej zarządzeniem Ministra Skarbu z dnia 27 grudnia 1940 r. (Dz.U.R.P. Nr 1 /41).

Art.  2.

Ławnik lub zastępca ławnika powołany przez Sąd Morski do uczestniczenia w rozprawie, otrzymuje diety w wysokości £1 sz.5 dziennie.

W razie pełnienia czynności poza miejscem swego zamieszkania ławnik lub zastępca ławnika otrzymuje ponadto zwrot kosztów przejazdu pociągiem w kl. I-ej oraz ryczałt na pokrycie kosztów dojazdu w wysokości określonej w ust. 2 art. 1.

Art.  3.

Świadkowie wezwani do osobistego stawiennictwa przez Sąd lub prokuratora otrzymują:

a) świadkowie będący urzędnikami władz administracji rządowej, wezwani do miejscowości nie będącej siedzibą urzędu w którym świadek pełni obowiązki służbowe - diety, zwrot kosztów podróży i ryczałt na dojazdy, wedle norm ustalonych w zarządzeniach Ministra Skarbu z dnia 29 stycznia 1940 r. (Monitor Polski z dnia 10.II.1940 r. Nr 24/33, poz. 13), z dnia 27.XII.1940 r. (Dz.U.R.P. Nr 1 /41) i z dnia 12.V.1941 r. (Dz. U.R.P., Nr 3 /41).

b) inne osoby-ryczałt na pokrycie kosztów utrzymania, ewentualnie zwrot utraconego zarobku w wysokości, którą oznacza sędzia przewodniczący rozprawy lub wzywający prokurator wedle swobodnego uznania. Łączna suma nie może jednak przewyższać kwoty £1 dziennie. Jeżeli świadek został wezwany do miejscowości położonej poza miejscem jego zamieszkania, otrzymuje ponadto zwrot kosztów przejazdu pociągiem w klasie III-ej.

Art.  4.

Biegły wezwany przez Sąd lub prokuratora do wydania orzeczenia, otrzymuje wynagrodzenie za pracę, ewentualnie zwrot wydatków niezbędnych do jej wykonania. Łączną sumę ustala sędzia przewodniczący rozprawy lub prokurator wedle swobodnego uznania, przy uwzględnieniu rodzaju i rozmiarów pracy oraz straty czasu.

Biegły, wezwany przez sąd lub prokuratora do miejscowości nie będącej jego miejscem zamieszkania, otrzymuje ponadto zwrot kosztów przejazdu pociągiem w kl. I-ej.

Art.  5.

Za tłomaczenie aktu (dokumentu) na polecenie sądu lub prokuratora, sąd lub prokurator przyznaje tłomaczowi wynagrodzenie, biorąc za podstawę stawkę: 1 gwinea za 1.000 słów.

Jeżeli przedłożenie tłomaczenia związane jest z osobistym stawiennictwem tłomacza, lub też jeżeli tlomacz jest wezwany w tym charakterze do uczestniczenia w rozprawie lub przesłuchaniu, sędzia przewodniczący rozprawy lub prokurator przyznaje tlomaczowi wynagrodzenie wedle zasad ustalonych w art. 4 ust. 1, dla biegłych. Przepis ust. 2 art. 4 ma zastosowanie także i do tłomaczy.

Art.  6.

Do należności osób wojskowych wezwanych przez Sąd lub prokuratora w charakterze świadków, biegłych i tłomaczy, mają zastosowanie przepisy rozkazu Naczelnego Wodza i Ministra Spraw Wojskowych z dnia 31 października 1940 r. L 1590 /IV /Int /40 o należnościach za podróże służbowe, delegacje i przeniesienia w czasie wojny na terenie Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanji.

Art.  7.

Wypłata należności określonych w przepisach niniejszego rozporządzenia, a przyznanych postanowieniem sądu lub prokuratora, następuje bądź natychmiast po ukończeniu czynności i zwolnieniu przez Sąd lub prokuratora, bądź też w drodze zlecenia wypłaty skierowanego przez sąd lub prokuratora do kasy Ministerstwa Skarbu.

Art.  8.

Przepisy kodeksu postępowania karnego oraz przepisy szczególne o ile odnoszą się do należności świadków, biegłych i tłomaczy, pozostają w mocy jeżeli rozporządzenie niniejsze nie stanowi inaczej.

Art.  9.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.