Rozdział 5 - Czynności dotyczące egzekucji roszczeń niepieniężnych. - Czynności komorników.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1962.58.284

Akt utracił moc

Wersja od: 15 listopada 1962 r.

Rozdział  5.

Czynności dotyczące egzekucji roszczeń niepieniężnych.

§  76.

1. Wykonanie tytułu wykonawczego nakazującego eksmisję dłużnika z lokalu mieszkalnego może nastąpić dopiero po upewnieniu się przez komornika, że dłużnik ma zapewnione pomieszczenie zastępcze lub że może powrócić do pomieszczenia, w którym dotychczas zamieszkiwał.

2. W razie choroby dłużnika, członka jego rodziny lub domownika komornik wezwie lekarza celem stwierdzenia, czy wykonanie eksmisji może się odbyć bez oczywistej szkody dla stanu zdrowia chorego, i postąpi stosownie do okoliczności.

§ 77. W przypadkach przewidzianych w art. 829 i 833 § 2 komornik przed oddaniem rzeczy na skład lub pod dozór dokona opisu rzeczy.

§  78.

1. Przed przystąpieniem do przymusowego wykonania tytułu, zobowiązującego do wydania osoby, komornik wezwie dłużnika do wydania jej dobrowolnie w zakreślonym terminie wierzycielowi albo osobie przez niego wskazanej.

2. Przymusowe odebranie osoby i wydanie jej wierzycielowi może być dokonane tylko w obecności wierzyciela lub osoby przez niego wskazanej. Komornik obowiązany jest zachować szczególną ostrożność, aby na skutek czynności egzekucyjnych osoba, która ma być odebrana, nie odniosła krzywdy fizycznej lub moralnej. W razie potrzeby komornik powinien zażądać pomocy od instytucji opieki społecznej.

§ 79. Nakaz osadzenia w zakładzie karnym dłużnika, w stosunku do którego zastosowany został przymus osobisty, wykonuje komornik dopiero po otrzymaniu od wierzyciela zaliczki na koszty sprowadzenia dłużnika do miejsca osadzenia oraz wyżywienia go przez czas trwania przymusu (art. 842 i 849). W tym celu komornik wezwie wierzyciela, aby w wyznaczonym terminie złożył odpowiednią sumę.

§  80.

1. Komornik zawiadamia pisemnie właściwy zakład karny o terminie doprowadzenia dłużnika oraz o okresie czasu, na który orzeczono przymus osobisty.

2. Jeżeli w ustalonym terminie osadzenia albo w następnych dwóch dniach doprowadzenie dłużnika do zakładu karnego okaże się niemożliwe lub zbędne, komornik zawiadomi zakład karny i w miarę potrzeby ustali nowy termin osadzenia dłużnika.

§  81.

1. Przystępując do wykonania nakazu osadzenia komornik powinien sprawdzić tożsamość dłużnika oraz doręczyć mu nakaz osadzenia.

2. Po doprowadzeniu dłużnika do zakładu karnego komornik doręcza administracji tego zakładu odpis nakazu osadzenia i odbiera zaświadczenie o osadzeniu dłużnika.

3. O osadzeniu dłużnika komornik zawiadamia niezwłocznie sąd, który wydał nakaz.

§ 82. Wskazaną przez zakład karny należność za wyżywienie dłużnika komornik przekaże bez zwłoki z zaliczki otrzymanej od wierzyciela.