Rozdział 2 - Rejonizacja osadzenia w jednostkach penitencjarnych - Czynności administracyjne związane z wykonywaniem tymczasowego aresztowania oraz kary i środki przymusu skutkujące pozbawieniem wolności oraz dokumentowanie tych czynności.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2023.1741

Akt obowiązujący
Wersja od: 30 sierpnia 2023 r.

Rozdział  2

Rejonizacja osadzenia w jednostkach penitencjarnych

§  10.  [Wytyczne w zakresie osadzania tymczasowo aresztowanych i skazanych w aresztach śledczych]
1. 
Tymczasowo aresztowanego mężczyznę osadza się w areszcie śledczym przeznaczonym dla mężczyzn.
2. 
Tymczasowo aresztowaną kobietę osadza się w areszcie śledczym przeznaczonym dla kobiet.
3. 
Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się do skazanego i ukaranego, który zgłosił się do odbycia kary.
§  11.  [Przyjęcie do aresztu śledczego]
1. 
Tymczasowo aresztowanego przyjmuje się do aresztu śledczego wskazanego w nakazie przyjęcia, chyba że rozporządzenie stanowi inaczej.
2. 
Tymczasowo aresztowanego, którego sąd nakazał osadzić w areszcie śledczym nieokreślonym z nazwy, przyjmuje się do aresztu śledczego, do którego nastąpiło doprowadzenie.
3. 
Tymczasowo aresztowanego wobec którego zarządzono poszukiwanie, przyjmuje się do aresztu śledczego, do którego nastąpiło doprowadzenie; przepis nie dotyczy przypadku, gdy w tej samej miejscowości siedzibę ma areszt śledczy wskazany w nakazie przyjęcia.
4. 
Skazanego lub ukaranego doprowadzonego do odbycia kary przyjmuje się do aresztu śledczego, w którym znajduje się orzeczenie oczekujące na wykonanie. W szczególnie uzasadnionym przypadku, zwłaszcza gdy znaczna odległość pomiędzy siedzibą aresztu śledczego, w którym znajduje się orzeczenie, a siedzibą organu doprowadzającego i miejscem zatrzymania skazanego lub ukaranego, wobec którego zarządzono poszukiwanie, przemawia za doprowadzeniem zatrzymanego do innego aresztu śledczego, przyjmuje się go do aresztu, do którego nastąpiło doprowadzenie, o ile organ doprowadzający jednocześnie:
1)
zawiadomi o tym areszt śledczy, w którym znajduje się orzeczenie oczekujące na wykonanie;
2)
ustali warunki przyjęcia z dyrektorem, a w czasie jego nieobecności - dowódcą zmiany.
5. 
Skazanego lub ukaranego doprowadzonego wraz z orzeczeniem przyjmuje się do aresztu śledczego, do którego nastąpiło doprowadzenie.
6. 
Osadzonego, który zbiegł albo w wyznaczonym terminie nie powrócił z przepustki, przyjmuje się do:
1)
aresztu śledczego lub zakładu karnego typu zamkniętego, do którego nastąpiło doprowadzenie;
2)
jednostki penitencjarnej, do której się zgłosił; w takim przypadku przepisów § 10 nie stosuje się.
7. 
Skazanego lub ukaranego doprowadzonego po przerwie w wykonaniu kary przyjmuje się do aresztu śledczego, do którego nastąpiło doprowadzenie, albo do zakładu karnego typu zamkniętego, w którym znajduje się dokumentacja doprowadzonego. Zgłaszającego się przyjmuje jednostka penitencjarna, o której mowa w § 134 ust. 2 i 3.
8. 
Osobę skazaną za granicą i przekazaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu wykonania kary pozbawienia wolności oraz osobę pozbawioną wolności na terytorium innego państwa, sprowadzoną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w celu złożenia zeznań w charakterze świadka lub dokonania z jej udziałem innej czynności procesowej w postępowaniu karnym, przyjmuje się do aresztu śledczego wskazanego w nakazie przyjęcia.
9. 
W szczególnie uzasadnionym przypadku, gdy znaczna odległość pomiędzy siedzibą aresztu śledczego wskazanego w nakazie przyjęcia a miejscem przejęcia przez organ doprowadzający na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osoby skazanej za granicą i przekazanej w celu wykonania kary pozbawienia wolności przemawia za doprowadzeniem tej osoby do innego aresztu śledczego, przyjmuje się ją do aresztu, do którego nastąpiło doprowadzenie. W takim przypadku, jeżeli zachodzi konieczność przyjęcia grupy takich osób, przyjęcie następuje po uprzednim ustaleniu warunków przyjęcia z dyrektorem, a w czasie jego nieobecności - dowódcą zmiany, także w czasie wskazanym w § 34 ust. 1 zdanie pierwsze.
10. 
Osadzonego wzywanego z innej jednostki penitencjarnej do udziału w czynnościach procesowych kieruje się do aresztu śledczego właściwego ze względu na rejonizację osadzania ustaloną dla danego organu wzywającego.
§  12.  [Rejonizacja osadzania tymczasowo aresztowanych w aresztach śledczych]
1. 
Szczegółową rejonizację osadzania tymczasowo aresztowanych w aresztach śledczych ustala dyrektor okręgowy w uzgodnieniu z właściwymi prezesami sądów okręgowych i wojskowych sądów garnizonowych, prokuratorami okręgowymi, naczelnikami Wydziałów Zamiejscowych Departamentu do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej oraz komendantami wojewódzkimi Policji.
2. 
Ustalona rejonizacja tymczasowo aresztowanych ma zastosowanie do osadzonych w związku z ich udziałem w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie zastosowano tymczasowego aresztowania.
3. 
Jeżeli nie można osiągnąć porozumienia, dotyczącego rejonizacji osadzania, z prezesami sądów okręgowych lub wojskowych sądów garnizonowych albo z prokuratorami okręgowymi, naczelnikami Wydziałów Zamiejscowych Departamentu do Spraw Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej, dyrektor okręgowy dokonuje niezbędnych uzgodnień z właściwymi prezesami sądów apelacyjnych lub wojskowych sądów okręgowych, prokuratorami regionalnymi albo Prokuratorem Krajowym.
4. 
W przypadku gdy nie można osiągnąć porozumienia co do rejonizacji osadzania w trybie określonym w ust. 1 i 3, dyrektor okręgowy występuje z wnioskiem do Dyrektora Generalnego Służby Więziennej o dokonanie niezbędnych uzgodnień odpowiednio z kierownikami właściwych komórek organizacyjnych podległych Ministrowi Sprawiedliwości lub Ministrowi Obrony Narodowej, Prokuratorem Generalnym albo Komendantem Głównym Policji.
5. 
Zmiana ustalonej rejonizacji osadzania wymaga dokonania niezbędnych uzgodnień, o których mowa w ust. 1 i 3, pomiędzy dyrektorem okręgowym a organem lub organami, których ta zmiana bezpośrednio dotyczy, chyba że dyrektor okręgowy lub organ, który zwrócił się o dokonanie zmiany rejonizacji osadzania, uznał, że konieczne jest uzgodnienie tej zmiany ze wszystkimi organami, które uprzednio brały udział w jej ustaleniu.
6. 
W dokumencie ustalającym rejonizację, wskazuje się w szczególności, do których wyznaczonych aresztów śledczych mogą zostać przetransportowani osadzeni zakwalifikowani jako stwarzający poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa jednostki penitencjarnej.
7. 
Dokument ustalający rejonizację osadzania, także w przypadku jej zmiany, dyrektor okręgowy przesyła organom oraz dyrektorom jednostek penitencjarnych, których rejonizacja dotyczy.
§  13.  [Osadzenie w innym areszcie śledczym - uzgodnienia]
1. 
W uzasadnionym przypadku, w szczególności wynikającym z konieczności:
1)
zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania karnego,
2)
zapewnienia bezpieczeństwa osobie pozbawionej wolności lub bezpieczeństwa jednostki penitencjarnej,
3)
zapewnienia normy powierzchni mieszkalnej

- właściwy dyrektor okręgowy wraz z organem dysponującym lub wzywającym uzgadniają, w którym areszcie śledczym ma być osadzona określona osoba.

2. 
O dokonanych uzgodnieniach dyrektor okręgowy zawiadamia dyrektora aresztu śledczego, w którym ta osoba ma być osadzona, a jeżeli uzgodnienia dotyczą osoby już osadzonej - również dyrektora aresztu śledczego, w którym osoba ta aktualnie przebywa.
3. 
Jeżeli osadzony już przebywa w jednostce penitencjarnej wniosek o zmianę rejonizacji może złożyć również dyrektor. Do wniosku dołącza się zgodę organu dysponującego lub wzywającego.
§  14.  [Przetransportowanie do innego aresztu śledczego tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności]
1. 
Tymczasowo aresztowany, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, może być przetransportowany do innego aresztu śledczego wyłącznie na podstawie pisemnego polecenia lub pisemnej zgody organu dysponującego, chyba że rozporządzenie stanowi inaczej.
2. 
Przepisu ust. 1 nie stosuje się do tymczasowo aresztowanego, którego można przetransportować do innej jednostki penitencjarnej na podstawie art. 223 § 5 k.k.w.
3. 
Termin i sposób przetransportowania tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, w związku z potrzebą udzielenia mu świadczeń zdrowotnych lub przeprowadzenia badań, a także tryb zawiadamiania o realizacji transportu, uzgadnia się z organem dysponującym, chyba że ten organ ustali inaczej. Z uzgodnienia telefonicznego sporządza się notatkę urzędową, którą włącza się do akt ewidencyjnych. Przepis stosuje się do transportów powrotnych.
4. 
W razie konieczności udzielenia natychmiastowej pomocy lekarskiej tymczasowo aresztowanemu, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, areszt śledczy może samodzielnie dokonać przetransportowania lub przeniesienia tymczasowo aresztowanego w celu czasowego pobytu, o którym mowa w § 67 ust. 4, zawiadamiając o tym organ dysponujący, nie później niż pierwszego dnia roboczego po wyjeździe tymczasowo aresztowanego.
5. 
Przepis ust. 4 stosuje się w przypadku konieczności przetransportowania do:
1)
wyznaczonego aresztu śledczego, tymczasowo aresztowanego zakwalifikowanego jako stwarzającego poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa jednostki penitencjarnej;
2)
innego aresztu śledczego, tymczasowo aresztowanego:
a)
skierowanego do tego aresztu w celu objęcia go szczególną ochroną w związku z toczącym się lub zakończonym postępowaniem karnym, ze względu na wystąpienie poważnego zagrożenia lub istnienie bezpośredniej obawy wystąpienia poważnego zagrożenia dla jego życia lub zdrowia,
b)
objętego szczególną ochroną, o której mowa w lit. a, w celu zapewnienia mu tej ochrony.
§  15.  [Umieszczenie tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, w podmiocie leczniczym innym niż podmiot leczniczy dla osób pozbawionych wolności]
O umieszczeniu tymczasowo aresztowanego, względem którego nie stosuje się przepisów o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, w podmiocie leczniczym innym niż podmiot leczniczy dla osób pozbawionych wolności, w związku z jego stanem zdrowia, zawiadamia się organ dysponujący, nie później niż pierwszego dnia roboczego po jego wyjeździe.
§  16.  [Podmiotowy zakres stosowania przepisów]
Przepisy § 13-15 stosuje się odpowiednio do organu wzywającego oraz:
1)
skazanego lub ukaranego, jeżeli jego pobyt w danej jednostce penitencjarnej jest niezbędny ze względu na udział w czynnościach procesowych w sprawie, w której nie zastosowano tymczasowego aresztowania;
2)
tymczasowo aresztowanego, względem którego stosuje się przepisy o wykonywaniu kary pozbawienia wolności, jeżeli jego pobyt w danej jednostce penitencjarnej jest niezbędny ze względu na udział w czynnościach procesowych w sprawie, w której nastąpiło tymczasowe aresztowanie, lub w innej sprawie.
§  17.  [Samodzielna decyzja dyrektora o dokonaniu przetransportowania tymczasowo aresztowanego]
Dyrektor może samodzielnie polecić dokonanie przetransportowania osadzonego, o którym mowa w § 16, jeżeli jednocześnie:
1)
nie posiada pisemnej informacji o planowanej czynności procesowej z jego udziałem, w tym zwłaszcza nakazu wydania poza teren jednostki penitencjarnej lub pisma określającego termin dokonania czynności procesowej na terenie jednostki;
2)
upłynęło 14 dni od dnia dokonania ostatniej czynności procesowej z jego udziałem.
§  18.  [Przeniesienie osadzonego do aresztu śledczego właściwego dla tymczasowo aresztowanych, którzy nie mogą przebywać w danym zakładzie karnym]
W przypadku uchylenia wyroku skazującego sądu pierwszej instancji lub zastosowania tymczasowego aresztowania w innej sprawie wobec osadzonego odbywającego karę w zakładzie karnym, transportuje się go do aresztu śledczego wyznaczonego przez dyrektora okręgowego jako właściwy dla tymczasowo aresztowanych, którzy nie mogą przebywać w danym zakładzie karnym, nie później niż następnego dnia roboczego.
§  19.  [Skierowanie osadzonego do aresztu śledczego niezgodnie z rejonizacją osadzania]
1. 
O skierowaniu osadzonego do aresztu śledczego niezgodnie z rejonizacją osadzania, ustaloną dla danego organu dysponującego lub wzywającego, dyrektor zawiadamia ten organ oraz dyrektora okręgowego. Przepisu nie stosuje się w przypadkach, o których mowa w § 13 ust. 1.
2. 
Jeżeli w wyniku przekazania tymczasowo aresztowanego do dyspozycji innego organu konieczne jest przetransportowanie go do innego aresztu śledczego, ustalonego w rejonizacji osadzania tego organu, dyrektor zawiadamia o tym organ dysponujący.
3. 
Dyrektor może, po upływie 14 dni od dnia przyjęcia, przetransportowania lub otrzymania zawiadomienia o przekazaniu do dyspozycji innego organu, samodzielnie polecić dokonanie przetransportowania osadzonego do właściwego ze względu na rejonizację osadzania aresztu śledczego, chyba że organ dysponujący lub wzywający zawiadomi, że inaczej uzgodnił z dyrektorem okręgowym.
4. 
W przypadku tymczasowo aresztowanego, o którym mowa w § 11 ust. 2, 3 i 8, przyjętego do aresztu śledczego, który nie jest właściwy ze względu na rejonizację osadzania ustaloną dla danego organu dysponującego, dyrektor może, po upływie 14 dni od dnia przyjęcia, samodzielnie polecić dokonanie przetransportowania tymczasowo aresztowanego do właściwego ze względu na rejonizację osadzania aresztu śledczego.