Art. 4. - Czechy-Polska. Umowa o wspólnej granicy państwowej. Praga.1995.01.17.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1996.46.205

Akt obowiązujący

Wersja od: 19 lutego 1996 r.

Artykuł  4

1. Granica państwowa jest ruchoma na granicznych ciekach wodnych, z wyjątkiem przypadków wymienionych w artykule 3 ustęp 1 litery b) i c).

2. Ruchoma granica państwowa, stosownie do ustępu 1, przebiega linią środkową granicznych cieków wodnych lub ich głównych odnóg i dostosowuje się do:

a) naturalnych zmian położenia koryt granicznych cieków wodnych, z wyjątkiem przypadku wymienionego w artykule 5 ust. 2;

b) sztucznych zmian w wyniku regulacji granicznych cieków wodnych, dokonanych po ich uzgodnieniu przez właściwe organy Umawiających się Stron, jeśli zmiany te nie spowodują odchylenia się ich linii środkowej od pierwotnego położenia o więcej niż szerokość koryta i jeśli powierzchnie oddzielone od terytoriów Umawiających się Stron w wyniku nowego położenia linii środkowej cieku zostaną wzajemnie wyrównane.

3. Linią środkową granicznego cieku wodnego jest:

a) linia jednakowo oddalona od obu wyrównanych linii brzegowych nie uregulowanego lub uregulowanego tylko na jednym brzegu granicznego cieku wodnego,

b) oś geometryczna obustronnie uregulowanego granicznego cieku wodnego.

4. Linie brzegowe granicznych cieków wodnych stanowią:

a) wyraźne krawędzie brzegów albo

b) linie określone lustrem wody, która podczas przepływu pomieści się w brzegach, nie zalewając przyległego terenu, albo

c) linie stałego porostu traw lub innej roślinności lądowej, albo

d) linie przecięcia się lustra wody przy jej stanie średnim z powierzchnią przyległego terenu.

W razie niemożliwości dokładnego ustalenia linii brzegowych według wyżej wymienionych kryteriów, uważa się za nie linie określone przez ekspertów gospodarki wodnej Umawiających się Stron.

5. Za główną odnogę granicznego cieku wodnego uważa się tę, w której przy niskim lub średnim stanie wody jest największy przepływ.