Rozdział 3 - Postanowienia o odpowiedzialności - Czechosłowacja-Polska. Umowa o czechosłowackiej komunikacji tranzytowej przez terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej na odcinku linii kolejowej między stacjami Hradek nad Nisou i Zittau. Praga.1962.11.16.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1964.36.233

Akt obowiązujący

Wersja od: 22 września 1964 r.

Rozdział  III

Postanowienia o odpowiedzialności

Artykuł  16

1. Za szkody, wyrządzone podróżnym w komunikacji tranzytowej oraz pracownikom pełniącym służbę w pociągach tej komunikacji, ponoszą odpowiedzialność wobec osób poszkodowanych Czechosłowackie Koleje Państwowe według przepisów swego Państwa.

2. Postanowienia ustępu 1 mają odpowiednie zastosowanie do przewożonych przesyłek.

3. Za wszystkie pozostałe szkody odpowiada wobec osób poszkodowanych zarząd kolejowy tej Umawiającej się Strony, na którego odcinku linii kolejowej powstało zdarzenie, powodujące szkodę.

4. Szkody, które wynikły dla zarządów kolejowych Umawiających się Stron przy prowadzeniu komunikacji tranzytowej wskutek działania siły wyższej, pokrywa każdy zarząd kolejowy w takim rozmiarze, w jakim je poniósł.

Artykuł  17

1. Przy dochodzeniu wzajemnych roszczeń regresowych zarządów kolejowych Umawiających się Stron, wynikających z tytułu odpowiedzialności, określonej w artykule 16, obowiązują następujące zasady:

a) za szkody, spowodowane z winy pracowników, odpowiada ten zarząd kolejowy, do którego ci pracownicy należą. Jeżeli szkoda została spowodowana z winy pracowników obu zarządów kolejowych albo jeśli nie można stwierdzić, którego zarządu pracownicy spowodowali szkodę, obydwa zarządy ponoszą odpowiedzialność w równych częściach,

b) za szkody, powstałe wskutek złego stanu budowli lub urządzeń przeznaczonych do komunikacji tranzytowej, odpowiada ten zarząd kolejowy, do którego należą te budowle lub urządzenia,

c) za szkody, powstałe wskutek złego stanu technicznego taboru kolejowego lub niewłaściwego załadunku przesyłek, ponoszą odpowiedzialność Czechosłowackie Koleje Państwowe.

2. Każdy zarząd kolejowy ma prawo regresu do drugiego zarządu kolejowego, jeżeli został zobowiązany prawomocnym orzeczeniem sądowym do wynagrodzenia szkody, za którą, według postanowień ustępu 1, odpowiada w całości lub w części drugi zarząd. Prawo regresu istnieje również, gdy oba zarządy kolejowe umówiły się, że jeden z nich zaspokaja roszczenia, chociaż drugi zarząd odpowiada za szkody w całości lub w części. Ugody i uznania roszczeń oraz wyroki sądowe zapadłe w postępowaniu, o którym drugi zarząd nie został zawiadomiony, mają jednak tylko wówczas moc wiążącą dla stosowania regresu wobec drugiego zarządu kolejowego, gdy on na nie wyrazi zgodę lub gdy w terminie trzech miesięcy od chwili wysłania pierwszego wezwania nie oznajmi swego stanowiska, chociaż był w tym okresie ponaglany.

3. Zarządy kolejowe Umawiających się Stron ustalą we wzajemnym porozumieniu tryb przeprowadzania dochodzeń w celu ustalenia przyczyn i rozmiaru szkód.