Art. 50. - Czechosłowacja-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1972.06.09.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1973.19.108

Akt obowiązujący

Wersja od: 19 kwietnia 1973 r.

Artykuł  50. 

1. Konwencja niniejsza podlega ratyfikacji i wejdzie w życie po upływie trzydziestu dni od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Pradze.

2. Konwencja niniejsza zawarta jest na czas nieokreślony. Może być ona wypowiedziana w drodze pisemnej notyfikacji przez każdą z Wysokich Umawiających się Stron. W takim przypadku utraci swą moc po upływie sześciu miesięcy od dnia wypowiedzenia.

Na dowód czego upoważnieni Pełnomocnicy Wysokich Umawiających się Stron podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją pieczęciami.

Sporządzono w Warszawie dnia 9 czerwca 1972 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i czeskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.

PROTOKÓŁ

do Konwencji konsularnej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną.

W chwili podpisania Konwencji konsularnej między Polską Recząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną, z dnia dzisiejszego, niżej podpisani Pełnomocnicy, należycie upoważnieni, zgodzili się ponadto na następujące postanowienia:

1. Wysokie Umawiające się Strony uzgadniają, że powiadomienie urzędnika konsularnego o aresztowaniu lub pozbawieniu wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie obywatela Państwa wysyłającego, określone w ustępie 1 artykułu 38 Konwencji konsularnej, będzie następować w możliwie najkrótszym czasie, nie później jednak aniżeli w terminie trzech dni od daty aresztowania lub pozbawienia wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie.

2. Wysokie Umawiające się Strony uzgadniają, że prawo widzenia się, określone w ustępie 2 artykułu 38 Konwencji konsularnej, będzie udzielane urzędnikowi konsularnemu w możliwie bliskim terminie, nie później jednak niż cztery dni od daty aresztowania lub pozbawienia wolności osobistej w jakiejkolwiek innej formie obywatela Państwa wysyłającego.

Niniejszy Protokół stanowi integralną część wyżej wymienionej Konwencji konsularnej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną.

Sporządzono w Warszawie dnia 9 czerwca 1972 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim i czeskim, przy czym obydwa teksty mają jednakową moc.

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona, oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 8 lutego 1973 roku.