Czasowe zmniejszenie liczby dni pracy, uważanych za tydzień podlegania obowiązkowi zabezpieczenia na wypadek bezrobocia, w odniesieniu do niektórych kategoryj robotników sezonowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1933.100.767

Akt utracił moc

Wersja od: 23 grudnia 1933 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA OPIEKI SPOŁECZNEJ

z dnia 6 grudnia 1933 r.

w sprawie czasowego zmniejszenia liczby dni pracy, uważanych za tydzień podlegania obowiązkowi zabezpieczenia na wypadek bezrobocia, w odniesieniu do niektórych kategoryj robotników sezonowych.

Na podstawie art. 2 ust 2 i art. 41 ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia, której tekst jednolity został ogłoszony w załączniku do obwieszczenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej z dn. 24 czerwca 1932 r. (Dz. U. R. P. Nr. 58, poz. 555), zarządzam co następuje:

§ 1. Zmniejsza się do 4-ch liczbę dni pracy, uważanych za tydzień podlegania obowiązkowi zabezpieczenia w okresie 12 miesięcy przed dniem zgłoszenia prawa do zasiłku, w odniesieniu do bezrobotnych robotników sezonowych wszystkich kategoryj, za których wkładka wynosi 4 % (§ 1 rozporządzenia z dnia 6 lipca 1932 r. - Dz. U. R. P. Nr. 58, poz. 559) na warunkach wymienionych w § 2 niniejszego rozporządzenia.

§ 2. Postanowienie poprzedniego paragrafu odnosi się do tych robotników sezonowych, którzy zgłoszą swe prawo do zasiłków w okresie od dnia wejścia w życie niniejszego rozporządzenia do dnia 31 marca 1934 r.

Bezrobotni robotnicy sezonowi, którzy przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zgłosili swe prawo do zasiłków, lecz zasiłków tych nie uzyskali z powodu braku warunku, przewidzianego w art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 18 lipca 1924 r. o zabezpieczeniu na wypadek bezrobocia, mogą do dnia 31 marca 1934 r. dokonać ponownego zgłoszenia prawa do zasiłków. W tym jednak wypadku przy ustalaniu uprawnień bezrobotnych do świadczeń wzięta będzie za podstawę data ponownego ich zgłoszenia się o zasiłek.

§ 3. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.