Rozdział 15 - Tryb uznawania certyfikatów niemających oparcia w wiążącej umowie międzynarodowej - Certyfikacja działalności w lotnictwie cywilnym.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2003.146.1421

Akt utracił moc

Wersja od: 20 września 2006 r.

Rozdział  15

Tryb uznawania certyfikatów niemających oparcia w wiążącej umowie międzynarodowej

§ 58. Postępowanie w sprawie uznania certyfikatu zagranicznego, który nie ma oparcia w wiążącej umowie międzynarodowej lub porozumieniu zawierającym klauzule o wzajemnym uznawaniu certyfikatów i świadectw w lotnictwie cywilnym, wszczyna się, z zastrzeżeniem spełnienia warunków określonych w § 49 ust. 2, na pisemny wniosek:

1) zainteresowanego podmiotu zagranicznego - w odniesieniu do wyrobów i usług, które mają być przedmiotem jego eksportu na rynek polski;

2) zainteresowanego podmiotu polskiego - w odniesieniu do tych wyrobów i usług, które przedsiębiorca polski będzie wykorzystywał do prowadzenia jego własnej działalności w lotnictwie cywilnym w Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą;

3) Prezesa - jeśli zachodzi przypadek określony w art. 193 ust. 5 pkt 3 ustawy.

§ 59. Certyfikat zagraniczny podlega uznaniu w całości, wraz ze wszystkimi wpisanymi do niego uprawnieniami, zezwoleniami i ograniczeniami.

§ 60. Wszczęcie postępowania w sprawie uznawania certyfikatu zagranicznego w trybie § 66 następuje po złożeniu przez zainteresowanego pisemnego wniosku i wniesieniu opłaty lotniczej w wysokości określonej w odrębnych przepisach.

§ 61. Wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie uznania certyfikatu zagranicznego, o którym mowa w § 58, powinien zawierać następujące informacje i dane:

1) oznaczenie wnioskodawcy, łącznie z jego firmą oraz adresem, a także nazwiskiem, funkcją, numerem telefonu i faksu osoby podpisującej wniosek;

2) pełną nazwę i adres obcego organu certyfikującego, który wydał certyfikat, a w razie uznawania certyfikatu zagranicznego wydanego przez właściwą instytucję wyspecjalizowaną, także pełną nazwę i adres organu obcego państwa, który tę instytucję akredytował, oraz funkcję i nazwisko osoby, która sprawuje nadzór nad tą instytucją;

3) pełną nazwę oraz cechy identyfikujące certyfikat zagraniczny, który jest przedmiotem uznania;

4) oznaczenie posiadacza certyfikatu, łącznie z jego firmą, adresem oraz numerami telefonów i faksu osoby uprawnionej do podejmowania zobowiązań.

§ 62. Do wniosku należy dołączyć:

1) kopię certyfikatu zagranicznego podlegającego uznaniu;

2) wszystkie specyfikacje i załączniki, jakie obcy organ certyfikujący wydał jako nieodłączne części certyfikatu zagranicznego;

3) zgodę posiadacza certyfikatu zagranicznego, podpisaną przez upoważnioną do tego osobę, na poddanie się audytowi w zakresie niezbędnym dla zbadania rzeczywistej zdolności posiadacza certyfikatu zagranicznego do spełniania wymagań określonych dla tego certyfikatu w przepisach międzynarodowych, o których mowa w art. 3 ust. 5 ustawy, oraz przepisach państwa akredytującego.

§ 63. W odniesieniu do operacji przewozu lotniczego wykonywanego przez przewoźnika innego niż przewoźnik umowny, przedmiotem uznania jest certyfikat przewoźnika faktycznego, w rozumieniu art. 1 Konwencji, uzupełniającej Konwencję Warszawską, o ujednostajnieniu niektórych prawideł dotyczących międzynarodowego przewozu lotniczego wykonywanego przez osobę inną niż przewoźnik umowny, sporządzonej w Guadalajara dnia 18 września 1961 r. (Dz. U. z 1965 r. Nr 25, poz. 167).

§ 64. W odniesieniu do operacji użytkowania statków powietrznych zgodnie z umową leasingu statku wraz z załogą, przedmiotem uznania jest certyfikat przewoźnika dającego statek powietrzny w leasing.

§ 65. Uznania certyfikatu zagranicznego, o którym mowa w § 58, dokonuje się po zbadaniu u posiadacza certyfikatu zagranicznego, czy:

1) zastosowane przy wydaniu certyfikatu zagranicznego przepisy i wymagania nie były łagodniejsze niż odpowiadające im bieżące wymagania stawiane w przepisach polskich dla uzyskania równoznacznego certyfikatu w Rzeczypospolitej Polskiej;

2) posiadacz certyfikatu zagranicznego stosuje się do wymagań przepisów międzynarodowych, o których mowa w art. 3 ust. 5 ustawy, oraz przestrzega warunków i ograniczeń nałożonych na niego przez obcy organ certyfikujący w przedmiotowym certyfikacie;

3) posiadacz certyfikatu zagranicznego dysponuje dostatecznymi środkami organizacyjnymi, materialnymi, zasobami wykwalifikowanego personelu kierowniczego i wykonawczego oraz technologiami i instrukcjami wykonawczymi gwarantującymi spełnienie wymagań, jakie dla uzyskania i utrzymania ważności przedmiotowego certyfikatu przewiduje prawo polskie, oraz wywiązuje się z zobowiązań umownych wobec podmiotu polskiego przez cały czas korzystania z jego usług;

4) posiadacz certyfikatu zagranicznego prowadzi wymaganą dokumentację z działalności objętej tym certyfikatem;

5) nie występuje sytuacja wymagająca umieszczenia w certyfikacie zagranicznym wpisów dodatkowych, o których mowa w art. 39 Konwencji ICAO;

6) obcy organ certyfikujący prowadzi skuteczny nadzór bieżący nad posiadaczem wydanego przez niego certyfikatu, a jego polecenia są przez posiadacza tego certyfikatu terminowo wykonywane.

§  66.

1. W przypadku uznawania certyfikatu zagranicznego wydanego przez właściwą instytucję wyspecjalizowaną przeprowadza się audyt także w tej instytucji, zgodnie z zasadami i procedurami ustalonymi w opublikowanych przez ICAO Manuals.

2. Audyt obejmuje zbadanie i ocenę co najmniej następujących zagadnień:

1) zgodności przepisów, na podstawie których certyfikat zagraniczny wydano, z wymaganiami przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej, a w przypadku ich braku - z aktualnymi wymaganiami i zalecanymi zasadami postępowania zawartymi w załącznikach do Konwencji ICAO oraz w ICAO Manuals;

2) zdolności prawnej, materialnej i organizacyjnej właściwej instytucji wyspecjalizowanej do efektywnego zarządzania procesami certyfikacji, przestrzegania procedur certyfikacji oraz efektywności prowadzonego nadzoru nad kwalifikacjami posiadacza certyfikatu;

3) metod dokumentowania przeprowadzonych przez właściwą instytucję wyspecjalizowaną procesów certyfikacji i czynności bieżącego nadzoru, a w szczególności skuteczności egzekwowania poleceń wydanych posiadaczowi przedmiotowego certyfikatu.

§ 67. W procesie uznawania certyfikatu zagranicznego, o którym mowa w § 58, należy zbadać i uwzględnić każdą dostępną informację specjalistyczną, ekonomiczną lub statystyczną pozwalającą ocenić rzeczywisty poziom bezpieczeństwa w państwie akredytacji obcego organu certyfikującego. W szczególności należy zbadać informacje publikowane przez ICAO, JAA oraz informacje uzyskane od organu obcego państwa, który certyfikat wydał.

§ 68. Inspektor prowadzący audyt sporządza pisemny raport z jego przebiegu, w którym umieszcza ocenę zdolności podmiotu do spełnienia wymagań ustanowionych dla uzyskania certyfikatu zagranicznego we właściwych przepisach międzynarodowych i tego państwa, które dany certyfikat wydał. Do raportu załącza się uzyskany w trakcie audytu materiał dowodowy.

§ 69. Prezes może ograniczyć zakres audytu posiadacza certyfikatu zagranicznego albo wydać decyzję o uznaniu certyfikatu zagranicznego bez przeprowadzenia audytu, jeśli istnieją inne dowody, że przy wydaniu przedmiotowego certyfikatu zagranicznego zostały spełnione wymagania i procedury określone w rozporządzeniu.

§  70.

1. Prezes może odmówić uznania certyfikatu zagranicznego, jeśli w trakcie audytu zostanie stwierdzone, że obcy organ certyfikujący nie przestrzegał SARPs ICAO ustalonych dla danego procesu certyfikacji w załącznikach do Konwencji ICAO lub procedur określonych w odpowiednich ICAO Manuals.

2. Prezes może cofnąć uznanie certyfikatu zagranicznego, jeśli stwierdzi nieprzestrzeganie przez posiadacza tego certyfikatu warunków lub ograniczeń wpisanych do tego certyfikatu.

§ 71. Prezes może, na wniosek podmiotu, o którym mowa w § 58, przerwać proces uznawania certyfikatu i odmówić wydania decyzji o jego uznaniu. Przerwanie procesu uznawania certyfikatu zagranicznego na wniosek zainteresowanego podmiotu nie upoważnia wnioskującego do ubiegania się o zwrot wpłaconej opłaty lotniczej oraz poniesionych przez niego kosztów procesu uznawania certyfikatu zagranicznego.

§  72.

1. Uznania certyfikatu zagranicznego dokonuje się, w zależności od okresu ważności certyfikatu zagranicznego, na okres nie dłuższy niż 12 miesięcy, pod warunkiem że certyfikat zagraniczny pozostaje w tym czasie ważny, a organ certyfikujący nie wprowadzi do niego w tym czasie żadnych ograniczeń.

2. O każdej zmianie polegającej na wprowadzeniu ograniczeń w certyfikacie zagranicznym podmiot, który złożył wniosek o jego uznanie, powiadamia Prezesa, pod rygorem utraty jego ważności.

§ 73. W decyzji, o której mowa w § 72 ust. 1, umieszcza się następujące dane:

1) pełną nazwę obcego organu certyfikującego, który wydał certyfikat zagraniczny, w języku, w jakim był on wydany;

2) pełną nazwę certyfikatu zagranicznego podlegającego uznaniu, w języku, w jakim był on wydany;

3) numer certyfikatu zagranicznego lub inne cechy identyfikujące certyfikat;

4) zakres uprawnień udzielonych podmiotowi zagranicznemu w certyfikacie, przetłumaczony na język polski;

5) wszelkie ograniczenia oraz warunki, jakie są wpisane do certyfikatu zagranicznego, przetłumaczone na język polski;

6) wszelkie ograniczenia oraz warunki, jakie Prezes nałoży w decyzji, o której mowa w § 72 ust. 1, w związku z korzystaniem z tego certyfikatu przez podmioty polskie;

7) datę ważności certyfikatu zagranicznego;

8) datę ważności decyzji o uznaniu certyfikatu zagranicznego.

§ 74. Decyzję o uznaniu certyfikatu zagranicznego za ważny na równi z certyfikatem polskim wydaje się podmiotowi, który złożył wniosek o wszczęcie postępowania w sprawie uznania certyfikatu.