Rozdział 1 - Zakres i przedmiot przepisów. - Budowa, ustawianie i dozór kotłów parowych, używanych na lądzie.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1921.103.744

Akt utracił moc

Wersja od: 12 grudnia 1937 r.

I.

Zakres i przedmiot przepisów.

§ 1. Przepisom niniejszym podlegają wszystkie kotły, pracujące na lądzie z wyjątkiem:

a) Kotłów parowozowych i kotłów ustawianych w wagonach kolejowych.

b) Kotłów parowych, połączonych bezpośrednio z atmosferą za pomocą rury w wodę zanurzonej, mającej nie mniej niż 100, mm. średnicy w świetle i nie więcej niż 5 m. wysokości, licząc od najniższego dopuszczalnego poziomu wody w kotle o ile długość całkowita rury nie przekracza 15 metrów, zaś rura sama nie ma żadnego zawieradła lub innych urządzeń do oddzielania wnętrza kotła od atmosfery.

c) Takich kotłów, w których urządzenia ochronne jakkolwiek różnią się od wyżej opisanego, lecz w rzeczywistości spełniają to samo zadanie, t. j. nie dopuszczają do wytworzenia w kotle pary o ciśnieniu wyższem niż ¹/₂ atmosfery ponad atmosferyczne i wymiarami swemi odpowiadają wielkości powierzchni ogrzewalnej.

d) Kotły, których objętość nie przekracza 25 litr. a iloczyn z powierzchni ogrzewalnej w metr. kw. i ciśnienia roboczego w atmosferach nie przekracza 0,2.

e) Przegrzewacze pary opalane oddzielnie.

§ 2. Za kotły parowe w znaczeniu niniejszych przepisów rozumieć należy wszystkie naczynia zamknięte, w których pod działaniem energji cieplnej woda przechodzi w parę o ciśnieniu wyższem od atmosferycznego, użytkowaną nazewnątrz naczynia.

Za miarę ciśnienia pary przyjmuje się "ciśnienie robocze", wyrażone w atmosferach i równające się nadwyżce ciśnienia pary w kotle ponad ciśnienie atmosferyczne.

Za ciśnienie odpowiadające 1 atmosferze przyjmuje się ciśnienie równe jednemu kilogramowi na jeden centymetr kwadratowy.

Za powierzchnię ogrzewalną kotła przyjmuje się tę część powierzchni ścian kotła, na której ściany stykają się z jednej strony z wodą a z drugiej z gazami spalinowemi. Wielkość powierzchni ogrzewalnej oblicza się iv metrach kwadratowych i ściśle według wymiarów ścian po stronie ogrzewanej spalinami.

§ 3. 1 Za kotły przenośne uważa się kotły bez obmurowania, nie ustawione na murowanym fundamencie, a przeznaczone do pracy w różnych miejscach. Wszelkie inne kotły uważa się za stałe.

Kotły przenośne, ustawiane w budynkach dla używania ich jako stałe, należy uważać za kotły stale.

¹ § 3 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 20 marca 1923 r. (Dz.U.23.36.244) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 kwietnia 1923 r.