Rozdział 4 - URZĘDOWY DOZÓR KOTŁÓW. - Budowa, ustawianie i dozór kotłów parowych na statkach.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1923.119.958

Akt utracił moc

Wersja od: 12 grudnia 1937 r.

IV.

URZĘDOWY DOZÓR KOTŁÓW.

§  14.

1. Żaden kocioł nie może być ustawiony bez pozwolenia i używany bez stałego bezpośredniego dozoru, wykonywanego przez wyłącznie do tego powołane przez władzę państwową organy dozoru kotłów, któremi są inżynierowie rewidenci posiadający odpowiednie upoważnienie.

2. Do bezpośredniego dozoru kotłów należy:

a) udzielanie pozwoleń na używanie kotłów,

b) sprawdzanie stanu kotłów co do ich bezpieczeństwa w pracy przez wykonywanie rewizji oraz prób wodnych i

c) przestrzeganie zachowywania przez właścicieli, ich zastępców oraz obsługą kotłów przepisów dotyczących tego dozoru.

3. Przy wykonywaniu czynności służbowych przez rewidentów winni właściciele kotłów lub ich -zastępcy oraz obsługa okazywać im swoją pomoc i wykonywać wszystkie zlecenia, w myśl niniejszych przepisów dawane a także te, które w wyniku rewizji lub próby zaznaczono w książce rewizji kotła.

Rewizje i próby.

§  15.

1. Kotły podlegają rewizjom zewnętrznym, wewnętrznym i wypróbowaniu ciśnieniem wodnem. W zależności od wyników tych rewizji i prób może być dozwolone lub zabronione dalsze używanie kotła.

a) Rewizja zewnętrzna ma na celu sprawdzenie stanu kotła i jego urządzeń w czasie, kiedy kocioł jest pod parą i polega na sprawdzeniu wodowskazów, manometrów, zaworów bezpieczeństwa, urządzeń zasilających, szczelności kotła w miejscach dostępnych wogóle całego urządzenia związanego z kotłem i jego obsługą, a także na sprawdzeniu, czy ten kto obsługuje kocioł umie obchodzić się z kotłem i urządzeniem do niego należącem i czy wie, jak sobie radzić w razie zauważenia zmian i nieprawidłowości w pracy kotła np. przy niezwykłym ubytku wody, tworzeniu się wypuklin, potrzebie raptownego zatrzymania pracy i t. p.

b) Rewizja wewnętrzna ma na celu sprawdzenie stanu blach kotła, ich połączeń, wzmocnień i wiązań oraz połączeń z manometrem i wodowskazami i wogóle urządzeń związanych z kotłem i jego obsługą.

Dla dokonania tej rewizji, kocioł powinien być opróżniony z wody, ściany kotła należycie oczyszczone z kamienia osadów i sadzy. Otulina powinna być usunięta częściowo lub w całości a także wyjęte rurki płomienne, o ile się to okaże koniecznem. W wypadkach, kiedy budowa kotła nie pozwala na dokładne obejrzenie go wewnątrz rewizja wewnętrzna może być uzupełniona próbą wodną. Gdyby rewidowany wewnątrz lub próbowany ciśnieniem wodnem kocioł był połączony z innemi czynnemi kotłami, należy go wtedy na czas próby i rewizji oddzielić od kotłów czynnych przez zaślepianie połączeń parowych i wodnych lub ich rozebranie.

c) Wypróbowanie ciśnieniem wodnem ma na celu stwierdzenie szczelności koiła.

Próbę wodną wykonywa się po rewizji wewnętrznej. Dla dokonania tej próby kocioł powinien być całkowicie wypełniony wodą i połączony ze specjalną ręczną pompą tłoczącą, dostarczoną przez właściciela kotła. Rewizja wewnętrzna i próba wodna mają być wykonane przez tego samego rewidenta.

Wysokość stosowanego ciśnienia wodnego wynosi: przy ciśnieniach roboczych do 5 atm. włącznie podwójne ciśnienie robocze, nie mniejsze jednak niż 3 atm. przy ciśnieniach ponad 5 do 10 atm. włącznie - ciśnienie robocze zwiększone o 5 atm. przy ciśnieniach ponad 10 atm. półtorakrotne ciśnienie robocze.

Przegrzewacze pary próbuje się jak kotły i jednocześnie z niemi.

2. Ciśnienie próbne sprawdza się manometrem kontrolującym dostarczonym przez rewidenta.

3. Kocioł uważa się za wytrzymujący próbę, jeżeli nie ujawnią się pęknięcia lub trwałe odkształcenia blach i o ile połączenia poszczególnych blach okażą się szczelne. Przesączanie się wody przez szwy, połączenia rur i nity w postaci drobnych kropli t. z. łez, za nieszczelność uważać nie należy. Ciśnienie próbne nie powinno trwać dłużej niż pięć minut, poczem zniża się do roboczego i utrzymuje na tej wysokości przez czas trwania rewizji.

4. Z wypróbowaniem kotła ciśnieniem wodnem połączone jest wyregulowanie zaworów bezpieczeństwa i sprawdzenie manometrów.

5. Gdyby jedna z rewizji lub próba wodna wykazała w kotle braki grożące niebezpieczeństwem, wtedy dalsze używania kotła powinno być wzbronione do czasu usunięcia tych braków oraz ponownej rewizji i próby kotła.

W wypadkach tych rewident ma prawo zapewnić nieużywanie kotła przez opieczętowanie go, w sposób jednak pozwalający na wykonanie potrzebny napraw. O zatrzymaniu pracy kotła zapisuje się g książki kotłowej z wymienieniem powodów, dla jakich je zarządzono.

6. Gdyby rewizja wewnętrzna lub zewnętrzna wykazała, że stan kotła nie zapewnia bezpiecznej jego pracy do terminu wyznaczonej próby wodnej, to wtedy ten uprzednio wyznaczony termin powinien być przez rewidenta skrócony lub ciśnienie robocze zniżone.

7. Rewizję zewnętrzną wykonywa się co rok, rewizję wewnętrzną nie później, niż w trzy lata od dnia takiej rewizji. Wypróbowaniu ciśnieniem wodnem podlega każdy kocioł nie później, niż w sześć lat po ostatniej próbie. Kotły, których wiek przekroczył 24 lata podlegają próbie wodnej co lat 3. Rewizja zewnętrzna może być zaniechaną w tym roku, w którym wypróbowano kocioł ciśnieniem wodnem.

8. Niezależnie od powyższych terminowych rewizji i prób, rewizje wewnętrzne powinny być wykonywane w każdym czasie, kiedy stan kotła tego wymaga, a w szczególności po dwuletniej nieczynności kotła, rewizje zaś wewnętrzne i próby wodne po znaczniejszej naprawie, jak zmianie części płaszcza, wymianie lub wyjęciu rury płomiennej o średnicy większej niż 100 mm. w świetle, po naprawie wykonanej spawaniem za pomocą płomienia lub prądu elektrycznego, a także po zatonięciu kotła w czasie kiedy był pod parą i po pożarze pomieszczenia kotła. Przed wykonaniem powyższych napraw, jak również o zatonięciu kotła, utworzeniu się wypuklin lub pęknięć blach, właściciel kotła lub jego zastępca powinien powiadomić organy dozoru kotłów.

W miarę wykonia rewizji lub próby kotła z powodów wyżej wymienionych poprzednio wyznaczone terminy rewizji i próby wodnej zostaną odpowiednio przesunięte.

W razie potrzeby wypróbowania kotła na statku morskim ciśnieniem wodnem po reperacji wykonanej w porcie obcym, próbę wodną obowiązany jest wykonać mechanik statku, zapisać o jej dokonaniu w książce rewizji kotła i zawiadomić o tem na piśmie właściwe organy dozoru kotłów po przybyciu do portu Ojczystego. Organy te mogą próbą uznać, poświadczając ją w książce rewizji kotła, lub zarządzić ponowną próbę.

9. Rewizje zewnętrzne mogą być wykonywane w każdym czasie poza wskazanemi terminami.

10. Gdyby kocioł ze względu na warunki żeglugowe nie mógł być w oznaczonym terminie przygotowany do rewizji wewnętrznej lub próby wodnej, wtedy termin ten może być przedłużony do dwóch miesięcy, o ile według zdania rewidenta, pozwala na to stan kotła.

Wybór dnia rewizji wewnętrznej, zewnętrznej lub próby Godnej następuje po porozumieniu się rewidenta z ubywającym kotła. Gdy do takiego porozumienia nie doszło, wtedy ostateczny termin wyznacza rewident przynajmniej na 30 dni naprzód. Rewizja zewnętrzna może być dokonana bez uprzedniego porozumienia.

11. Rewizje wewnętrzne i próby wodne powinny być wykonywane zasadniczo w przystani ojczystej statku w czasie możliwie wolnym od żeglugi lub, w czasie wolnego postoju statku, a tylko w wyjątkowych wypadkach, w każdym czasie. O ile statek nie ma stałej przystani, wtedy właściciel jego lub używający statku powinien niezwłocznie zawiadomić organy dozoru o miejscu zimowego postoju statku, lub miejscu postoju dla wykonania rewizji, próby lub reparacji.

12. W wypadkach nieprzygotowania kotła do rewizji wewnętrznej lub próby wodnej w terminie ostatecznie ustalonym po porozumieniu, ma być wzbronione dalsze używanie kotła i w razie potrzeby kocioł opieczętowany.

13. Dokładne miejsce mieszkania właściciela lub używającego statku powinno być podane organom dozoru kotłów.

Odbiór kotłów nowych i przeniesionych.

§  16.

1. Wszystkie kotły nowe lub przeniesione na inny statek, na których ustawienie wydano pozwolenie, zanim będą użyte do pracy, podlegają odbiorowi technicznemu przez organa dozoru kotłów. Odbiór kotła odbywa się na statku i polega:

a) na sprawdzeniu wymiarów kotła, jego ustroju, uzbrojenia, rodzaju materjału użytego do budowy koiła, wogóle zgodności ustawienia i zbudowania kotła oraz urządzeń do niego należących z obowiązującemi przepisami, zatwierdzonemi rysunkami, opisami, planami i zastrzeżeniami wymienionemi w pozwoleniu na ustawienia,

b) na wypróbowaniu kotła ciśnieniem wodnem, przyczem ma być sprawdzone położenie kresy linji wodnej i ogniowej na tabliczkach i wskazówek poziomu wody przy wodowskazach, i

c) na sprawdzeniu działania urządzeń zasilających, wodowskazów, manometrów, zaworów bezpieczeństwa i innych, wogóle całego urządzenia kotła, kiedy jest pod parą.

2. Odbiór kotła rewident stwierdza wybiciem cechy na główkach nitów godła, N. urzędowego kotła i protokułem (wzór SA), napisanym w dwóch egzemplarzach, w których ma być zaznaczone, że:

a) kocioł, jego ustanowienie i urządzenie do kotła należące odpowiadają obowiązującym przepisom i są zgodne z zatwierdzonymi rysunkami i pozwoleniem,

b) ciśnienie próbne żądanej wysokości wytrzymał dobrze,

c) kocioł, urządzenia zasilające, wodowskazy, manometry i zawory bezpieczeństwa zostały sprawdzone pod parą przy roboczem ciśnieniu i że na zasadzie powyższego, kocioł może być używany przy danem roboczem ciśnieniu.

Protokuł ma być zakończony wymienieniem dnia odbioru kotła, opatrzony pieczątką i podpisem rewidenta.

Jeden egzemplarz protokółu dołącza się do książki rewizji kotła, a drugi przechowuje się w aktach kotła.

3. Odbiór techniczny kotła powinien być dokonany o ile możności przez jednako i tego samego rewidenta.

4. Zaświadczenie z odbioru technicznego i pozwolenie na używanie kotła, o ile to ostatnie nie zostało później uchylone na zasadzie wyników rewizji i prób, utrzymuje swoją moc przez przeciąg czasu, w którym się kocioł używa z zachowaniem jego ustroju, ustawienia i warunków, stwierdzonych przy odbiorze technicznym kotła.

W razie wykonania zasadniczych zmian W ustroju kotła, nadaniu mu innych form jak poprzednia i wogóle w wypadkach kiedy treść wydanego pozwolenia na ustawienie kotła będzie naruszona, należy uzyskać nowe. pozwolenie.

5. Kotły zbudowane zagranicą, podlegają Odbiorowi technicznemu w -myśl niniejszych przepisów.

Kotły, których wiek przekroczył lat 30

. ³

§ 17. 4 Kocioł po upływie lat 30, licząc od roku jego budowy, przechodzi pod obowiązkowy dozór wzmocniony, polegający na tem, że rewizję wewnętrzną wykonywa się co najmniej raz na rok, a w razie potrzeby uzupełnia się ją próbą wodną.

Obsługa kotłów.

§ 18. Do samodzielnej obsługi kotłów mogą być dopuszczeni mężczyźni w wieku niemniej niż 21 lat, trzeźwi i pewni, którzy wykażą umiejętność obsługi kotła odpowiedniem doświadczeniem i egzaminem.

Książka rewizji kotła.

§  19.

1. Każdy kocioł powinien mieć urzędową książkę kotłową (wzór SB) wydaną przez organ dozoru nad kotłami, która jest dowodem prawa używania kotła. W książce tej powinny być wszyte pod pieczęcią pozwolenie na ustawienie kotła, protokół odbioru technicznego, opis i rysunki kotła oraz jego pomieszczenie, dowody wypróbowania użytych do budowy kotła materjałów, a także zapisywane wyniki rewizji i prób wodnych, oraz zarządzenia rewidentów. Grzbiet książki powinien być tak obszerny, żeby pozwalał na swobodne wszycie i pomieszczenie wymienionych dowodów.

2. Książka powinna mieć wymiary 21 X 33 cm., ma być przechowywaną na statku i przedstawianą na żądanie rewidentów i władz nadzorczych.

3. Odpisy zapisów w książce kotłowej mają być przechowywane w aktach poszczególnych oddziałów organów dozoru kotłów wraz z drugiemi egzemplarzami rysunków, opisu i protokółu z odbioru kotła.

Wybuch kotła.

§ 20. W razie wybuchu kotła używający go lub jego zastępca winien niezwłocznie zawiadomić o tem właściwe organa dozoru kotłów, które ustalą protokolarnie przyczyny wybuchu. Do czasu ustalenia stanu rzeczy na miejscu i spisania protokółu, uszkodzone części nie mogą być naprawianie lub usuwane i powinny pozostać nienaruszone z wyjątkiem wypadku, kiedy ich usunięcie jest konieczne dla ratunku ludzi, przeszkodzenia dalszym skutkom wybuchu lub ratunku statku przed zatonięciem.

³ Nagłowek zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 2 września 1932 r. (Dz.U.32.77.694) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 września 1932 r.

⁴ § 17 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 2 września 1932 r. (Dz.U.32.77.694) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 września 1932 r.