Rozdział 1 - Przepisy ogólne. - Bezpieczeństwo morskich statków sportowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1968.30.202

Akt utracił moc

Wersja od: 7 lutego 1996 r.

Rozdział  1.

Przepisy ogólne.

§  1.

1. Przepisy rozporządzenia określają wymagania w zakresie bezpieczeństwa morskich statków sportowych.

2. Statkiem sportowym, zwanym dalej "statkiem", jest statek używany do żeglugi o charakterze niezarobkowym, którego rodzaj i przeznaczenie do celów sportowych zostały uwidocznione w certyfikacie okrętowym lub w zaświadczeniu o rejestracji statku.

§ 2. Przepisy rozporządzenia nie dotyczą wiosłowych łodzi regatowych, kajaków, rowerów wodnych i innych tego rodzaju sportowych jednostek pływających.

§  3.

1. Rozróżnia się następujące rodzaje żeglugi morskiej uprawianej przez statki:

1) żegluga portowa i na wodach osłoniętych,

2) żegluga przybrzeżna,

3) żegluga bałtycka,

4) żegluga mała,

5) żegluga wielka.

2. Przez żeglugę portową i na wodach osłoniętych rozumie się żeglugę w granicach portów morskich i na Zalewach Szczecińskim i Wiślanym oraz w Zatoce Gdańskiej na zachód od linii łączącej południowy cypel Mierzei Helskiej ze wschodnim brzegiem ujścia Wisły pod Świbnem.

3. Przez żeglugę przybrzeżną rozumie się żeglugę morską w odległości nie przekraczającej 20 mil morskich od linii brzegu morskiego Państwa Polskiego.

4. Przez żeglugę bałtycką rozumie się żeglugę na Morzu Bałtyckim, na Bełtach i Kattegacie oraz na Skagerraku do 10^o długości geograficznej wschodniej oraz przez Kanał Kiloński i Łabę do Cuxhaven.

5. Przez żeglugę małą rozumie się żeglugę na Morzu Bałtyckim oraz na Morzu Północnym do 62^o szerokości geograficznej północnej i do 8^o długości geograficznej zachodniej, jak również żeglugę na wodach do linii łączącej Ouessant (Francja) i Fastnet (Irlandia).

6. Przez żeglugę wielką rozumie się żeglugę na pozostałych obszarach morskich.

7. Rodzaj żeglugi, do której uprawniony jest statek, ustala urząd morski.

§  4.

1. Statek nie może być używany w żegludze morskiej, jeżeli nie odpowiada wymaganiom technicznego stanu bezpieczeństwa oraz innym wymaganiom określonym w rozporządzeniu.

2. Przy ustalaniu, czy statek czyni zadość wymaganiom uzależnionym od liczby osób na statku, nie bierze się pod uwagę osób, które znalazły się na statku z przyczyn siły wyższej.