Rozdział 4 - DOJŚCIE PRACOWNIKÓW NA STATEK - Bezpieczeństwo i higiena pracy w portach morskich i śródlądowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1993.73.346

Akt obowiązujący
Wersja od: 9 sierpnia 1993 r.

Rozdział  4

DOJŚCIE PRACOWNIKÓW NA STATEK

§  112. 
Komunikacja między lądem a statkiem lub między statkami powinna odbywać się wyłącznie przy użyciu przeznaczonych do tego celu urządzeń komunikacyjnych jak: trapy zaburtowe, rampy, schody, kładki.
§  113. 
Jeżeli urządzenia komunikacyjne nie odpowiadają obowiązującym przepisom, to ruch pieszy pomiędzy lądem a statkiem powinien być zabroniony.
§  114. 
Na statkach typu ro-ro, jeżeli dojście pracowników ma odbywać się przez pomost (rampę), to na pomoście powinien być wyznaczony ciąg dla ruchu pieszego.
§  115. 
Liczba osób jednocześnie przebywających na urządzeniach komunikacyjnych nie powinna przekraczać dopuszczalnej liczby uwidocznionej napisem na tych urządzeniach. Na drabinie może znajdować się tylko jedna osoba.
§  116. 
Zabrania się przenoszenia i przetaczania ładunków po trapie.
§  117. 
Schody, trapy, kładki i rampy powinny być zabezpieczone na całej długości po obu bokach barierami.
§  118. 
Urządzenia komunikacyjne należy dostosowywać bieżąco do zmiany zanurzenia statku oraz do stanu wody w basenie portowym, przy czym odległość nabrzeża od stopnia lub szczebla nie powinna wynosić więcej niż 0,4 m.
§  119. 
W przypadkach gdy istnieje możliwość upadku z urządzeń komunikacyjnych do wody, powinna być rozpięta siatka zabezpieczająca przed takim upadkiem.
§  120. 
1. 
Statki używane do przewozu pracowników do i z miejsca pracy powinny być dostosowane do tego celu i posiadać dokumenty potwierdzające możliwość przewozu pracowników, wydane przez właściwe władze.
2. 
Na pokładzie statku przewożącego pracowników powinna być umieszczona w miejscu widocznym tablica informująca o dopuszczalnej liczbie przewożonych osób.
§  121. 
Jeżeli kładka jest oparta o nadburcie statku lub drabina pilotowa jest zawieszona na nadburcie to przy nadburciu, od strony pokładu statku, powinny być ustawione schody z barierami zapewniające wygodne i bezpieczne zejście na pokład.
§  122. 
1. 
W razie braku możliwości użycia stałych trapów lub kładek do komunikacji między statkami, należy podjąć decyzję o zastosowaniu innego, bezpiecznego środka komunikacji.
2. 
Jeżeli okrętowa drabina pilotowa służy do stałej komunikacji między statkami na morzu, to pod drabiną należy rozpiąć siatkę ochronną. Siatka powinna być rozpięta pośrodku drabiny i mieć szerokość nie mniejszą niż 2,5 m. Długość siatki powinna mieć odpowiedni zapas uwzględniający przechyły statku powstałe na skutek falowania. Brygadzista przeładunkowy powinien sprawdzić mocowanie drabiny pilotowej przed wejściem na statek pozostałych członków brygady.
3. 
W miejscu mocowania okrętowej drabiny pilotowej na pokładzie bądź na nadburciu statku powinien być zapewniony dogodny uchwyt do rąk.
4. 
Przy korzystaniu z okrętowej drabiny pilotowej należy stosować pas lub szelki bezpieczeństwa z linką asekuracyjną. Brygadzista przeładunkowy lub doświadczony pracownik wyznaczony przez brygadzistę powinien obserwować i asekurować pracowników brygady w czasie korzystania z drabiny pilotowej.
5. 
Na okrętowej drabinie pilotowej, w czasie wchodzenia lub schodzenia, może znajdować się tylko jedna osoba, przy czym nie może ona mieć w rękach żadnych przedmiotów.
§  123. 
Przenośne, sztywne drabiny mogą służyć tylko jako wyjścia awaryjne. Drabiny powinny odpowiadać wymaganiom obowiązujących norm.
§  124. 
Pomocniczy sprzęt przeładunkowy powinien być dostarczony na statek za pomocą lądowych lub statkowych urządzeń dźwignicowych albo ręcznie za pomocą liny. Przenoszenie pomocniczego sprzętu przeładunkowego przez robotników po urządzeniach komunikacyjnych jest zabronione.