Rozdział 8 - Przeładunek. - Bezpieczeństwo i higiena pracy w portach morskich i śródlądowych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1967.39.200

Akt utracił moc
Wersja od: 29 lutego 1972 r.

VIII.

Przeładunek.

§  168.
1.
W razie używania do przeładunku statkowych urządzeń przeładunkowych, załoga statku zobowiązana jest przekazać je brygadziście oraz windziarzowi lub dźwigowemu w stanie technicznie sprawnym i zapewniającym pełne bezpieczeństwo ich obsługi.
2.
Zabrania się pracownikom portowym obsługiwania urządzeń przeładunkowych niesprawnych technicznie.
3.
W razie prowadzenia równocześnie z przeładunkiem innych prac na statku, przy których nadmierny hałas, zaoliwienie, zalodzenie lub zaśnieżenie bądź inne przyczyny mogą utrudniać prowadzenie prac przeładunkowych lub zagrażać życiu pracowników - brygadzista powinien zaprzestać przeładunku.
§  169.
Jeżeli lukowy nie ma możliwości stałej obserwacji przenoszonego ładunku albo wskutek obserwacji tego ładunku mógłby być niewidoczny dla dźwigowego lub windziarza, powinien być wyznaczony dodatkowo drugi lukowy.
§  170.
1.
W razie załadunku barki liny cumownicze barki powinny być luzowane w miarę jej zanurzenia, przy wynurzeniu zaś - wybierane.
2.
Podczas załadunku i wyładunku kierownik barki powinien przestrzegać równomiernego obciążania i odciążania barki, a brygadzista powinien ładować barkę według wskazań kierownika barki.
3.
Przekraczanie dozwolonego zanurzenia barki jest zabronione.
§  171.
1.
Przebywanie pracowników w wagonach podczas opuszczania i podnoszenia chwytaków, unosów drewna, stali profilowej, rur bądź innych ładunków zajmujących ponad połowę długości podłogi wagonu jest zabronione.
2.
Wejście i zejście pracowników z wagonów powinno odbywać się po specjalnie do tego celu przystosowanych drabinach.
3.
Przebywanie pracowników pod podniesionym przez urządzenie lub sprzęt zmechanizowany ładunkiem bądź unosem jest zabronione.

Drobnica, drewno, zwierzęta.

§  172.
1.
Przeładunek przy jednym luku ładowni może być wykonywany jednocześnie przy użyciu dwóch żurawi lądowych lub statkowych albo dwóch wind pokładowych, jeżeli długość ładunku w położeniu poziomym nie przekracza połowy długości luku, a długość luku nie jest mniejsza niż 6 m.
2.
Przy użyciu dwóch żurawi lądowych lub statkowych albo dwóch wind pokładowych pracujących samodzielnie przy jednym luku (nie sprzężonych) do każdego urządzenia przeładunkowego powinien być wyznaczony oddzielny lukowy.
§  173.
Przygotowanie pracy żurawi do zespołowego podnoszenia oraz przebieg pracy żurawi sprzężonych powinny być nadzorowane przez osoby wyznaczone do tego celu przez przedsiębiorstwo.
§  174.
1.
Zabrania się szacunkowego określania ciężaru ładunku przeznaczonego do podnoszenia. O wielkości ciężaru kierownictwo powinno dokładnie poinformować brygady przeładunkowe.
2.
Ciężar pojedynczego ładunku mającego tysiąc lub więcej kilogramów powinien być oznaczony cyframi lub literami na widocznym miejscu ładunku.
§  175.
1.
Ładunki na tacy lub podstawce ładunkowej powinny być układane do wysokości nie większej niż 1,5 m, a ładunki przestrzenne - do wysokości nie większej niż 2 m oraz powinny być zabezpieczone przed spadnięciem.
2.
Ładunki jednakowych kształtów, układane w kilka warstw, powinny być wiązane między sobą przez odpowiednie ułożenie w taki sposób, aby nie wystawały poza obrys tacy lub podstawki ładunkowej.
3.
Powierzchnia górna ładunku powinna być ułożona poziomo.
4.
Zaczepienie haków zawiesi czterocięgnowych za ucha tac powinno być dokonywane od wewnątrz, tj. w ten sposób, aby rogi haków znajdowały się na zewnątrz.
§  176.
1.
Do przeładunku beczek zabrania się używania uchwytów nie przewleczonych, a zwisających na końcach dwóch odcinków łańcucha.
2.
Uchwyty mogą być stosowane do beczek, które mają mocne obrzeża wytrzymujące ciężar beczki.
§  177.
Zabrania się zaczepiania uchwytów i haków podnośnych za taśmy, druty i tym podobne wiązania pojedynczych ładunków.
§  178.
Przy stosowaniu w ładowni statku bloków otwieranych pracownicy powinni znajdować się możliwie najdalej od naprężonych lin.
§  179.
1.
Formowanie unosów w ładowni statku, na placach, rampach, w magazynach i w innych miejscach powinno odbywać się w sposób zapobiegający wysunięciu lub wypadnięciu ładunku w czasie jego transportu.
2.
Wysokość układanych unosów nie powinna przekraczać 1,5 m, a unosów z ładunków przestrzennych - 2 m.
3.
Przy układaniu unosów z ładunków o ostrych krawędziach w celu zabezpieczenia zawiesi przed uszkodzeniem powinny być stosowane podkładki z drewna lub innego materiału.
4.
Zaciąganie pętli zawiesi na ładunkach podwieszonych na haku urządzenia przeładunkowego nie powinno być dokonywane ręcznie, lecz przy użyciu odpowiednich narzędzi.
5.
Układanie lub nasypywanie ładunku do skrzyń ponad ich krawędzie jest zabronione.
§  180.
1.
Wyciąganie i podciąganie ładunku lub jednostek ładunku żurawiem lądowym spoza światła luku jest zabronione.
2.
Przemieszczanie ładunku lub jednostek ładunku do światła luku lub odwrotnie może być dokonywane przy pomocy żurawi statkowych lub wind pokładowych pod warunkiem zastosowania bloków, wielokrążków itp. urządzeń w taki sposób, aby liny tych urządzeń nie ocierały się o konstrukcję statku.
§  181.
Piętrzenie ładunku w ładowniach statków powinno odbywać się w taki sposób, aby robotnicy zatrudnieni w ładowniach mogli ukryć się w bezpiecznym miejscu podczas wprowadzania lub wyciągania ładunku z ładowni.
§  182.
1.
Jeżeli w czasie piętrzenia ładunków na międzypokładach przewiduje się ewentualne odkrywanie luków, nie można piętrzyć ładunków na pokrywach luków. Ładunki należy składać w odległości nie mniejszej niż 0,6 m od obrzeża luku.
2.
W razie stosowania na międzypokładach lub na pokładach wózków służących do przewozu lub piętrzenia ładunków, obciążenie kół wózków pracujących na lukach nie powinno przekraczać dopuszczalnego obciążenia pokryw lukowych.
3.
W razie przejściowego składowania ciężkich ładunków na pokrywach luków brygadzista powinien upewnić się u oficera statku co do dopuszczalnego obciążenia pokryw lukowych i przestrzegać, aby obciążenie to nie było przekraczane.
4.
Jeżeli ładunek pokładowy jest piętrzony przy burtach lub zrębnicach otwartych luków, wzdłuż burt i zrębnic luków powinny być urządzone poręcze linowe lub inne zabezpieczenia chroniące osoby i ładunek przed upadkiem za burtę lub do ładowni.
§  183.
1.
Pracownicy zatrudnieni w ładowni statków przy piętrzeniu lub rozpiętrzaniu stosów, pracujący na wysokości przekraczającej 2 m, powinni być zabezpieczeni przed upadkiem za pomocą poręczy linowych, siatek lub w inny sposób.
2.
Jeżeli podczas piętrzenia lub rozpiętrzania stosów zachodzi możliwość spadnięcia ładunku lub rozsunięcia się stosów, należy zastosować zabezpieczenia w postaci podpór, siatek itp., chroniące pracowników na stosie bądź pracujących obok stosów.
3.
O konieczności, rodzaju i sposobie zabezpieczenia wymienionego w ust. 1 i 2 decyduje brygadzista.
§  184.
1.
Zabronione jest ustawianie ładunku wiszącego na linie żurawia lub windy pokładowej bezpośrednio na widłach wózka widłowego.
2.
Ładunki powinny być opuszczone na specjalnie przygotowane podkładki dla umożliwienia bezpiecznego ich pobrania widłami wózka.
§  185.
1.
Ładunki układane przejściowo na nabrzeżu powinny być układane w sposób nie utrudniający pracownikom dojścia do statku, żurawi i do innych urządzeń.
2.
Odległość od krawędzi nabrzeża lub mola do miejsca układania ładunku nie powinna być mniejsza niż 0,9 m.
3.
Ładunki nie powinny być składowane na eksploatowanych torach kolejowych.
§  186.
1.
Zwierzęta powinny być przeładowywane w skrzyniach, klatkach, na pasach lub w taki sposób, aby nie stanowiły zagrożenia dla pracowników.
2.
Przeładunek zwierząt na statek przez wpędzanie ich po pomoście powinien odbywać się w specjalnie zbudowanych tunelach lub po ogrodzonych pomostach w sposób nie zagrażający pracownikom.
§  187.
W zakresie transportu ręcznego obowiązują przepisy rozdziałów II, III i IV rozporządzenia Ministrów Pracy i Opieki Społecznej oraz Zdrowia z dnia 1 kwietnia 1953 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy pracowników zatrudnionych przy ręcznym dźwiganiu i przenoszeniu ciężarów (Dz. U. Nr 22, poz. 89).

Ładunki masowe.

§  188.
1.
Przeładunek ładunków masowych, drobnoziarnistych i sypkich powinien odbywać się przy zastosowaniu urządzeń pneumatycznych lub innych urządzeń, w sposób zapobiegający powstawaniu pyłu.
2.
Do czasu wprowadzenia urządzeń określonych w ust. 1 przeładunek może być dokonywany obecnie stosowanymi urządzeniami, z tym że pracowników należy wyposażyć w odpowiednią odzież i sprzęt ochrony osobistej.
3.
Trymowanie węgla, rudy itp. w ładowni statku powinno odbywać się przy zastosowaniu spychaczy lub innych urządzeń przeznaczonych do tego celu.
4.
Do czasu wprowadzenia mechanicznych urządzeń do trymowania ręczne trymowanie węgla, rudy i innych ładunków masowych jest dopuszczalne, pod warunkiem wyposażenia pracowników w odpowiednią odzież i sprzęt ochronny.
5.
Jeżeli warunki pracy wymagają przechodzenia pracowników po zwałach węgla, rudy lub innych masowych ładunkach, przechodzenie powinno odbywać się po kładkach o odpowiedniej długości oraz o szerokości wynoszącej co najmniej 0,3 m; kładki powinny być nabite listwami w odstępach około 0,4 m.
§  189.
1.
Ładownie statku i wagony kryte z ładunkiem wytwarzającym pył podczas przeładunku powinny być oświetlone przy użyciu oświetlenia elektrycznego, dostosowanego do warunków.
2.
Zabrania się stosowania lamp z otwartym płomieniem.
§  190.
Przeładunek i składowanie materiałów niebezpiecznych regulują odrębne przepisy.