§ 9. - Bezpieczeństwo i higiena pracy w kesonach.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1952.31.208

Akt obowiązujący

Wersja od: 15 lipca 1952 r.

§  9.

1. Bezpośrednio przy ambulatorium powinna znajdować się w baraku śluza lecznicza, odpowiadająca następującym warunkom:

1) rozmiary śluzy powinny być takie, aby śluza mogła pomieścić dwa łóżka, szafkę na leki, stolik oraz aby mogły się w niej swobodnie poruszać trzy osoby;

2) wysokość śluzy powinna wynosić co najmniej 1,70 m;

3) ściany śluzy powinny być wyłożone materiałem źle przewodzącym ciepło (drewno, wojłok itp.);

4) śluza powinna posiadać przedsionek o wejściu tak szerokim, aby można było wnieść chorego na noszach;

5) w śluzie powinno być okienko z grubego szkła do obserwowania chorych;

6) śluza powinna być zaopatrzona w małą śluzę, dla podawania pożywienia i innych potrzebnych rzeczy bez potrzeby zmiany ciśnienia w śluzie leczniczej;

7) śluza powinna być zaopatrzona w oświetlenie i ogrzewanie elektryczne, termometr, manometry (jeden wewnątrz, a drugi zewnątrz śluzy), telefoniczne połączenie z ambulatorium, pokojem lekarza, stacją sprężarek i kierownictwem robót;

8) śluza powinna być wyposażona w potrzebne leki, butle z tlenem, worki z tlenem, 2 latarki elektryczne i w niezbędne materiały piśmienne (zeszyt i ołówek).

2. Śluza powinna być stale gotowa do umieszczenia w niej chorych. Nad stanem gotowości śluzy powinien czuwać pod względem technicznym specjalista, wyznaczony przez kierownictwo robót kesonowych, a pod względem sanitarno-higienicznym - lekarz lub jego zastępca (felczer).