Rozdział 2 - Roboty górnicze - Bezpieczeństwo i higiena pracy, prowadzenie ruchu oraz specjalistyczne zabezpieczenie przeciwpożarowe w odkrywkowych zakładach górniczych wydobywających kopaliny pospolite.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2002.109.962

Akt utracił moc

Wersja od: 22 marca 2004 r.

Rozdział  2

Roboty górnicze

§ 42. Roboty przygotowawcze na przedpolu wyrobiska odkrywkowego i zwałowiska prowadzi się z wyprzedzeniem przed robotami górniczymi w terminie określonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego, zapewniającym bezpieczne prowadzenie robót górniczych.

§  43. 

1. Wyrobiska odkrywkowe zabezpiecza się przed napływem wód z terenów przyległych, w celu ograniczenia ich dopływu i działania erozyjnego na skarpach, półkach, pochylniach i poziomach roboczych.

2. Kierownik ruchu zakładu górniczego może zezwolić na niewykonywanie zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 1, w przypadkach uzasadnionych warunkami terenowymi i techniczno-ruchowymi.

§ 44. Roboty udostępniające i eksploatacyjne prowadzi się w sposób odpowiedni do warunków geologiczno-górniczych i wyposażenia technicznego, a także zapewniający bezpieczeństwo pracowników oraz bezpieczeństwo i ciągłość ruchu zakładu górniczego.

§ 45. Stan wyrobisk górniczych i zwałowisk okresowo kontrolują osoby kierownictwa lub dozoru ruchu w zakresie i terminach ustalonych przez kierownika ruchu zakładu górniczego. Wyniki kontroli odpowiednio dokumentuje się.

§ 46. Osoby kierownictwa i dozoru ruchu zgłaszają niezwłocznie służbie mierniczo-geologicznej, w celu udokumentowania, występujące podczas prowadzenia robót górniczych zaburzenia geologiczne, zbiorniki wodne, osuwiska oraz inne zmiany warunków geologiczno-górniczych.

§ 47. Niebezpieczny odcinek ściany, na którym roboty zostały chwilowo wstrzymane, zabezpiecza się i oznakowuje umieszczonymi, odpowiednio, przy górnej i dolnej krawędzi ściany, tablicami ostrzegawczymi.

§  48. 

1. W przypadku wykrycia w nadkładzie, złożu lub urobku śladów kultury materialnej bądź znaleziska paleontologicznego roboty powinny być natychmiast przerywane i zawiadamiana osoba dozoru ruchu. Kierownik ruchu zakładu górniczego wraz z przedsiębiorcą ustalają sposób kontynuowania robót.

2. Przedsiębiorca powiadamia o znalezisku właściwy organ jednostki samorządu terytorialnego i organ nadzoru górniczego oraz właściwych, dla miejsca położenia znaleziska, konserwatora zabytków i przyrody.

§  49. 

1. W celu sprawowania nadzoru nad gospodarką środkami strzałowymi, sprzętem strzałowym oraz wykonywanymi robotami strzałowymi w zakładzie górniczym lub grupie zakładów górniczych powinno być utworzone odpowiednie stanowisko w kierownictwie lub dozorze ruchu.

2. Roboty strzałowe wykonywane metodą długich otworów strzałowych wykonuje się pod nadzorem osoby dozoru ruchu wyznaczonej przez kierownika ruchu zakładu górniczego.

3. Osoba, o której mowa w ust. 2, powinna posiadać stwierdzone kwalifikacje osoby dozoru ruchu w specjalności górniczej - technika strzałowa.

4. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku wykonywania w zakładzie górniczym robót strzałowych przez podmiot. Nadzór nad wykonywaniem tych robót sprawuje wówczas kierownik ruchu zakładu górniczego lub osoba dozoru ruchu przez niego wyznaczona, posiadająca stwierdzone kwalifikacje, o których mowa w ust. 3.

§  50. 

1. Niedopuszczalne jest wiercenie otworów strzałowych w otworach pozostałych z poprzednich strzelań (fajkach) lub w otworach, w których znajdują się środki strzałowe.

2. Przy wierceniu otworów strzałowych:

1) zabezpiecza się wiertnicę przed możliwością samoczynnego przesuwania się,

2) stosuje się odpowiednio zakotwiczone bariery zabezpieczające, gdy wiertnica nie ma urządzenia do automatycznego podawania żerdzi,

3) zabezpiecza się odwiercony otwór przed zalaniem lub zasypaniem.

§  51. 

1. W przypadku gdy roboty strzałowe wykonywane są na podstawie dokumentacji strzałowej sporządzonej w sposób określony w odrębnych przepisach, w zakładzie górniczym prowadzi się ewidencję odstrzałów.

2. W ewidencji odstrzałów odnotowuje się:

1) numer dokumentacji strzałowej oraz datę, godzinę i miejsce odstrzału,

2) rzeczywiste parametry odstrzału,

3) inne istotne informacje dotyczące wykonywanych robót strzałowych.

3. Wpisów do ewidencji odstrzałów dokonuje kierownik odstrzału nadzorujący wykonywanie robót strzałowych i potwierdza je własnoręcznym podpisem.

4. Kierownik ruchu zakładu górniczego lub wyznaczona przez niego osoba dozoru ruchu przechowuje ewidencję odstrzałów zgodnie z przepisami o przechowywaniu dowodów ścisłego zarachowania.

§ 52. Podczas czynności związanych z ładowaniem środków strzałowych do otworów strzałowych pracownicy niewykonujący tych czynności powinni być wycofani na odległość co najmniej 30 m od miejsca ładowania.

§ 53. Sposób zabezpieczenia obiektów, maszyn i urządzeń znajdujących się w strefie zagrożonej rozrzutem odłamków ustala osoba bezpośrednio nadzorująca roboty strzałowe. Czynności te wykonuje się każdorazowo przed rozpoczęciem ładowania środków strzałowych do otworów strzałowych, zgodnie z ustaleniami kierownika ruchu zakładu górniczego dotyczącymi zabezpieczenia tych obiektów, maszyn i urządzeń przed skutkami robót strzałowych.

§  54. 

1. Przed przystąpieniem do ładowania środków strzałowych do otworu strzałowego sprawdza się, czy otwór może być załadowany zgodnie z ustaleniami metryki strzałowej albo dokumentacji strzałowej.

2. Niedopuszczalne jest udrażnianie otworu strzałowego, w którym znajdują się środki strzałowe.

§  55. 

1. W przypadku zaklinowania się w otworze strzałowym środków strzałowych przerywa się ładowanie otworu.

2. O sposobie odpalania otworu strzałowego, w którym zaklinowały się środki strzałowe, decyduje osoba kierownictwa lub dozoru ruchu bezpośrednio nadzorująca wykonywanie robót strzałowych.

§ 56. Stosując metodę strzelania otworami z poszerzonym dnem:

1) promień strefy bezpieczeństwa, w której nie mogą przebywać ludzie, powinien wynosić co najmniej 100 m,

2) po poszerzeniu dna otworu strzałowego ponowne załadowanie otworu środkami strzałowymi może nastąpić po upływie co najmniej 15 minut od odstrzału,

3) przed przystąpieniem do powtórnego ładowania otworu środkami strzałowymi usuwa się skruszony materiał z otworu i bada możliwość jego ładowania.

§ 57. W otworach strzałowych, w których znajduje się woda, środki strzałowe umieszcza się w otoczkach ochronnych lub stosuje się środki strzałowe wodoodporne.

§  58. 

1. Masa poszczególnych ładunków materiału wybuchowego opuszczanych do otworu strzałowego nie może przekraczać 30 kg, a ładunku udarowego 10 kg.

2. Do opuszczania ładunków udarowych używa się sprzętu wykonanego z materiałów niepowodujących iskrzenia oraz nieładujących się elektrostatycznie.

§ 59. Przy elektrycznym odpalaniu ładunków środków strzałowych:

1) na przewodach zapalników można opuszczać do otworu strzałowego nabój udarowy o masie zgodnej z warunkami określonymi w decyzji o dopuszczeniu do stosowania w zakładach górniczych, lecz nieprzekraczającej 500 g,

2) każda część ładunku rozczłonkowanego powinna mieć oddzielny ładunek udarowy lub powinien być stosowany lont detonujący,

3) bezpośrednio przed przyłączeniem obwodu strzałowego do zapalarki powinna być, ze schronu strzałowego, sprawdzona jego ciągłość i oporność,

4) linia strzałowa zwijana, w przypadku jej stosowania, powinna być rozwinięta na całej długości.

§ 60. Odpalanie ładunków środków strzałowych lontami detonującymi może być wykonywane, jeżeli:

1) odcinki lontu o potrzebnej długości są przygotowane przed ich umieszczeniem w otworach strzałowych,

2) w tej samej sieci strzałowej są używane lonty jednego rodzaju, pochodzące z jednej wytwórni,

3) sieć strzałowa nie tworzy pętli,

4) w przypadku krzyżowania się lontów lub układania linii równoległych zachowane są odstępy między nimi wynoszące co najmniej 0,2 m,

5) opuszczany na loncie do otworu strzałowego ładunek udarowy ma masę zgodną z warunkami określonymi w decyzji o dopuszczeniu do stosowania w zakładach górniczych, lecz nieprzekraczającą 500 g,

6) do inicjowania lontów detonujących nie są używane spłonki,

7) połączenia lontów wykonane są na nakładkę, na odcinku nie krótszym niż 0,2 m i zabezpieczone taśmą izolacyjną,

8) odgałęzienia od sieci strzałowej wychodzą w kierunku przebiegu fali detonacyjnej pod kątem od 30° do 45°,

9) połączenia odcinków lontu nie są umieszczone w przybitce.

§  61. 

1. Każdy pojedynczy ładunek środka strzałowego, który podczas pomiaru ciągłości obwodu strzałowego wykazał przerwę lub który przy wykonywaniu odstrzału nie odpalił, uznaje się za niewypał.

2. W zakładzie górniczym prowadzi się książkę ewidencji niewypałów.

3. W przypadku stwierdzenia niewypału nadanie sygnału "odwołanie" może nastąpić dopiero po odpowiednim zabezpieczeniu rejonu niewypału.

4. Likwidacji niewypału może dokonać tylko zespół pracowników w składzie wyznaczonym przez osobę dozoru ruchu nadzorującą roboty strzałowe, zgodnie z ustaleniami instrukcji zatwierdzonej przez kierownika ruchu zakładu górniczego.

5. Osoba kierownictwa lub dozoru ruchu, nadzorująca roboty strzałowe, określa szczegółowo sposób likwidowania niewypału i zapoznaje z nim pracowników zatrudnionych przy prowadzeniu tych robót, ustalając:

1) granice terenu, na którym nie można prowadzić żadnych robót niezwiązanych z likwidacją niewypału,

2) granice stref zagrożeń i sposób ich zabezpieczenia,

3) sposób lokalizacji ładunków środków strzałowych, które nie odpaliły,

4) sposób usuwania przybitki, ładunków udarowych i środków strzałowych,

5) sposób postępowania w przypadku braku ciągłości obwodu strzałowego w pojedynczym ładunku środka strzałowego.

§  62. 

1. Likwidowanie niewypałów za pomocą dodatkowych naboi udarowych jest dopuszczalne wyłącznie w warunkach zapewniających, że dodatkowy nabój bezpośrednio zetknie się z ładunkiem niewypału.

2. W przypadku likwidacji niewypału w otworach strzałowych przez detonację za pomocą dodatkowego naboju udarowego, przybitkę wodną lub sypką usuwa się z otworu wyłącznie przy użyciu sprężonego powietrza.

3. Podczas likwidowania niewypałów odpalaniem elektrycznym badanie wzrokowe prawidłowości połączeń sieci strzałowej lub wykonywanie innych czynności (robót) może nastąpić po uprzednim odłączeniu sieci strzałowej od zapalarki oraz po zwarciu i zaizolowaniu końcówek przewodów strzałowych.

§  63. 

1. Niewypał w otworze strzałowym krótkim likwiduje się poprzez odpalenie ładunku umieszczonego w otworze odwierconym równolegle, w odległości co najmniej 0,5 m.

2. Podczas strzelania ładunkami nakładanymi lub podkładanymi, likwidowania niewypału dokonuje się przez ręczne usunięcie przybitki, umieszczenie dodatkowego naboju udarowego, ponowne wykonanie przybitki i jego odpalenie.

3. Podczas strzelania rozszczepkowego niewypał likwiduje się przez założenie i odstrzelenie ładunku nakładanego wprost na wylot otworu strzałowego.

§ 64. Po rozstawieniu posterunków zabezpieczających i nadaniu sygnału uprzedzającego, w strefie zagrożenia rozrzutu odłamków mogą przebywać tylko członkowie zespołu powołanego do wykonania odstrzału, pracownicy właściwego organu nadzoru górniczego oraz inne osoby, po wyrażeniu zgody na ich przebywanie przez osobę dozoru ruchu nadzorującą roboty strzałowe.

§  65. 

1. Osoba kierownictwa lub dozoru ruchu nadzorująca roboty strzałowe, po stwierdzeniu prawidłowości odstrzału, wydaje polecenie nadania sygnału dźwiękowego oznaczającego odwołanie.

2. Schron strzałowy opuszcza się dopiero po nadaniu sygnału dźwiękowego oznaczającego odwołanie.

3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się do osób odpowiedzialnych za stwierdzenie prawidłowości odstrzału.

§  66. 

1. Naboje udarowe przeznaczone do umieszczenia w otworze strzałowym przygotowuje się bezpośrednio przed ich umieszczeniem w tym otworze, w odległości nie mniejszej niż 5 m od załadowanych otworów strzałowych oraz miejsca składowania środków strzałowych.

2. W uzasadnionych przypadkach zgody na przygotowanie naboi udarowych przeznaczonych do umieszczenia w otworze strzałowym, w innych miejscach niż określone w ust. 1, udziela kierownik ruchu zakładu górniczego, określając warunki zapewniające bezpieczeństwo ich przygotowania i transportu na miejsce wykonywania robót.

§ 67. W przypadku usuwania nawisu na ścianie ładunek środka strzałowego nie powinien być podwieszony na przewodach strzałowych.

§  68. 

1. Specjalistyczne roboty strzałowe mogą być wykonywane tylko pod bezpośrednim nadzorem kierownika służby strzałowej.

2. Kierownik ruchu zakładu górniczego ustala, które z robót strzałowych wykonywanych w zakładzie górniczym zalicza się do specjalistycznych robót strzałowych.

§  69. 

1. W zakładzie górniczym mogą być wykonywane strzelania doświadczalne.

2. Strzelanie doświadczalne wykonuje się na podstawie dokumentacji strzelania.

3. Dokumentację strzelania opiniuje rzeczoznawca do spraw ruchu zakładu górniczego.

4. Strzelanie doświadczalne wykonuje kierownik służby strzałowej pod nadzorem kierownika działu robót górniczych, a w miarę potrzeb, z udziałem rzeczoznawcy, o którym mowa w ust. 3.

5. Kierownik ruchu zakładu górniczego powiadamia właściwy organ nadzoru górniczego, co najmniej na 7 dni przed planowanym terminem strzelania doświadczalnego, o terminie wykonywania strzelania.

6. Z wykonania strzelania doświadczalnego lub serii strzelań sporządza się protokół, w którym umieszcza się opis robót i uzyskanych efektów. Protokół podpisują wykonujący i nadzorujący strzelanie oraz rzeczoznawca, o którym mowa w ust. 3, jeżeli uczestniczył w strzelaniu.

§ 70. W okresie planowanych przerw w pracy maszyny kontroluje się w sposób ustalony przez kierownika ruchu zakładu górniczego lub wyznaczoną przez niego osobę kierownictwa odpowiedniego działu albo służby ruchu.

§ 71. Podczas eksploatacji maszyn odstęp między nimi powinien być większy od sumy promieni maksymalnego zasięgu tych maszyn.

§  72. 

1. Pracę maszyn wielonaczyniowych prowadzi się w blokadzie ruchu ze współpracującymi przenośnikami.

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do maszyn o pojemności naczynia do 0,5 m³.

3. W przypadku wystąpienia awarii blokady zasady pracy w okresie naprawy maszyny ustala osoba kierownictwa lub dozoru ruchu, nadzorująca pracę na danej zmianie.

4. Niedozwolone jest przebywanie osób w urządzeniach wysypowych lub pod nimi podczas pracy maszyny.

§ 73. Maszynę jednonaczyniową, podczas urabiania i ładowania, ustawia się w taki sposób, aby z kabiny zapewniona była widoczność środków transportowych i wysypu urobku.

§ 74. Dla każdej maszyny kierownik ruchu zakładu górniczego określa szerokość pasa bezpieczeństwa od górnej i dolnej krawędzi poszczególnych skarp. Granica tego pasa nie powinna być przekraczana.

§ 75. 7  (uchylony).

§  76. 

1. Szerokość przodka przy ręcznym urabianiu nadkładu lub kopaliny i wysokość urabianego piętra ustala kierownik ruchu zakładu górniczego.

2. Podczas ręcznego urabiania nadkładu lub kopaliny:

1) jednoczesna praca ludzi w przodkach znajdujących się jeden nad drugim jest dozwolona tylko wtedy, gdy szerokość poziomu między piętrami jest większa niż 6 m,

2) powinien być obserwowany stan przodka, a o wszelkich zmianach warunków geologiczno-górniczych powiadamia się niezwłocznie osoby dozoru ruchu.

§  77. 

1. Hydromechaniczne urabianie nadkładu lub kopaliny wykonuje się zgodnie z projektem technicznym zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego.

2. W projekcie, o którym mowa w ust. 1, określa się w szczególności sposób:

1) urabiania,

2) zwałowania,

3) transportu urobku i odprowadzania wody.

§ 78. Termiczne urabianie kopaliny wykonuje się zgodnie z projektem technicznym zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego.

§ 79. W pobliżu miejsca pracy palnika termicznego organizuje się stanowisko sprzętu przeciwpożarowego; ilość i rodzaj tego sprzętu ustala się w projekcie, o którym mowa w § 78.

§ 80. Podczas urabiania złoża palnikiem termicznym używanie otwartego ognia w odległości mniejszej niż 10 m od zbiornika paliw i butli gazowych jest niedopuszczalne.

§  81. 

1. Eksploatacja złoża spod lustra wody urządzeniami pływającymi odbywa się zgodnie z projektem technicznym eksploatacji uwzględniającym przepisy w sprawie bezpieczeństwa żeglugi w żegludze śródlądowej, z wyłączeniem sprzętu pływającego urabiająco-odstawczego, zatwierdzonym przez kierownika ruchu zakładu górniczego.

2. Na akwenach wodnych zamkniętych śródlądowych w projekcie technicznym eksploatacji mogą być nieuwzględnione informacje dotyczące:

1) posiadania uprawnień żeglugowych pracowników,

2) posiadania sprzętu nawigacyjnego,

3) instalacji zęzowej uproszczonej.

3. Zasady podziału obowiązków i współdziałania osób załogi urządzenia pływającego i osób zatrudnionych przy prowadzeniu ruchu zakładu górniczego ustala przedsiębiorca, powiadamiając właściwe organy nadzoru górniczego i administracji śródlądowej.

§ 82. Urabianie skał sypkich, plastycznych i kruchych przez podkopywanie, podcinanie lub podwrębianie jest niedopuszczalne, z wyjątkiem przypadków wynikających z technologii robót zatwierdzonej przez kierownika ruchu zakładu górniczego.

§  83. 

1. Zwałowisko i składowisko lokalizuje się w tej części wyrobiska górniczego, z której wyeksploatowano całkowicie kopalinę lub poza granicą udokumentowania zasobów bilansowych, w miejscu niepowodującym późniejszego pogorszenia warunków eksploatacji tych zasobów.

2. Dopuszczalne jest lokalizowanie zwałowiska i składowiska tymczasowego w granicach udokumentowanych zasobów złoża lub w części wyrobiska górniczego, z której nie wyeksploatowano kopaliny, jeżeli jest to uzasadnione warunkami techniczno-ekonomicznymi i terenowymi.

§  84. 

1. Zwałowisko i składowisko kształtuje się zgodnie z dokumentacją techniczną, zatwierdzoną przez kierownika ruchu zakładu górniczego.

2. Dokumentacja techniczna określa w szczególności:

1) technologię zwałowania,

2) kąty generalne zboczy,

3) bezpieczną odległość od:

a) wyrobiska górniczego,

b) krawędzi frontów eksploatacyjnych dla zwałowania wewnętrznego,

c) cieków i innych zbiorników wodnych,

d) dróg, obiektów budowlanych, linii kolejowych i innych urządzeń technicznych,

4) wysokość pięter i ich liczbę,

5) maszyny i urządzenia stosowane do zwałowania i składowania,

6) dopuszczalny kąt nachylenia poprzecznego torów.

3. W przypadkach uzasadnionych warunkami technicznymi i terenowymi, a także przeznaczeniem urobionych mas, kierownik ruchu zakładu górniczego decyduje o odstąpieniu od sporządzania dokumentacji, o której mowa w ust. 1.

§  85. 

1. Kształtowanie wierzchowiny zwałowiska i zboczy stałych prowadzi się wraz z postępem robót górniczych, w sposób umożliwiający ich rekultywację.

2. Powierzchnie zboczy stałych i wierzchowiny zwałowiska zabezpiecza się przed erozją.

⁷ § 75 uchylony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 stycznia 2004 r. (Dz.U.04.24.212) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 22 marca 2004 r.