Rozdział 9 - Zabezpieczenie przed erupcją płynu złożowego z otworu wiertniczego oraz przed pożarem. - Bezpieczeństwo i higiena pracy oraz bezpieczeństwo pożarowe w zakładach górniczych wydobywających kopaliny otworami wiertniczymi oraz w zakładach prowadzących roboty wiertnicze z powierzchni.
Dziennik Ustaw
Dz.U.1985.7.23
Akt utracił moc Wersja od: 30 stycznia 1989 r.
Rozdział 9
Zabezpieczenie przed erupcją płynu złożowego z otworu wiertniczego oraz przed pożarem.
Zabezpieczenie przed erupcją płynu złożowego z otworu wiertniczego oraz przed pożarem.
§ 67.
Plan ruchu zakładu górniczego powinien określać, czy przy wierceniu zachodzi możliwość występowania płynów złożowych, z podaniem głębokości ich zalegania.§ 68.
1.
Podczas prowadzenia wierceń systemem obrotowym, przy których istnieje możliwość napotkania złóż ropy lub gazu, otwory wiertnicze powinny być zaopatrzone w głowice przeciwerupcyjne.2.
Podczas prowadzenia wierceń, przy których można spodziewać się występowania pod ciśnieniem cieczy innych niż określone w ust. 1, należy zabezpieczyć się przed ich nieopanowanym wypływem.3.
Przy wierceniach udarowych, z chwilą pojawienia się śladów gazów lub ropy naftowej w otworze wiertniczym, należy zastosować środki konieczne do uniemożliwienia powstawania iskier na terenie wiertni.§ 69.
1.
Głowica przeciwerupcyjna i więźba rurowa oraz pozostałe elementy zagłowiczenia otworu, łącznie z rurami okładzinowymi, na których jest zabudowane zagłowiczenie otworu, powinny mieć wytrzymałość na ciśnienie robocze nie mniejsze od spodziewanego ciśnienia głowicowego, obliczonego według kryteriów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 104 ust. 1 Prawa górniczego.2.
Zagłowiczenie otworu powinno umożliwiać pomiar ciśnienia głowicowego, a także zatłoczenie otworu i kontrolowany wypływ płynu złożowego.3.
Okręgowy urząd górniczy może w uzasadnionych wypadkach i pod określonymi warunkami zezwolić na zastosowanie zabezpieczeń przeciwerupcyjnych i rur okładzinowych o wytrzymałości mniejszej aniżeli określona w ust. 1.§ 70.
Wszystkie elementy przeciwerupcyjnego zagłowiczenia otworu, jeżeli nie mają atestu fabrycznego, powinny być wypróbowane wodą z zastosowaniem ciśnienia o 100% większego od przewidywanego ciśnienia roboczego dla zakresu ciśnień do 35 MPa, a o 50% dla ciśnień większych od 35 MPa.§ 71.
1.
Urządzenia sterujące głowicami przeciwerupcyjnymi i zasuwami powinny być dostępne w sposób łatwy i bezpieczny, a załoga powinna być zapoznana ze sposobem obsługi tych urządzeń.2.
Na stanowisku ręcznego sterowania, o którym mowa w ust. 1, powinny być oznaczone kierunek obrotu drążka sterowniczego i ilość obrotów do całkowitego zamknięcia; manewrowanie drążkami powinno odbywać się z bezpiecznej odległości od wylotu otworu.§ 72.
Szczelność i sprawność głowic przeciwerupcyjnych należy kontrolować według zasad określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 104 ust. 1 Prawa górniczego.§ 73.
1.
W razie prowadzenia wierceń systemem obrotowym, przy których istnieje możliwość napotkania ropy lub gazu, kierownik ruchu zakładu górniczego powinien określić ilość i rodzaj zamknięć głowicy przeciwerupcyjnej.2.
Przy stosowaniu rur płuczkowych o różnych średnicach zestaw głowic przeciwerupcyjnych powinien zapewnić zamknięcie wylotu otworu na każdej z nich.§ 74.
W razie nieopanowanego wypływu gazu, ropy naftowej lub wody, kierownik wiercenia jest obowiązany bezzwłocznie zawiadomić o wydanych zarządzeniach kierownictwo ruchu zakładu górniczego i okręgowy urząd górniczy oraz zawiadomić o wydarzeniu najbliższe stanowisko kierowania terenowej komendy straży pożarnej, służbę ratownictwa górniczego, właściwy urząd spraw wewnętrznych, najbliższą stację pogotowia ratunkowego oraz właściwe terenowe organy inspekcji sanitarnej i ochrony środowiska.§ 75.
1.
Przy prowadzeniu wierceń udarowych, podczas których istnieje możliwość napotkania ropy lub gazu ziemnego albo innych palnych gazów, oszalowaną wieżę wiertniczą wraz z zabudowaniami, połączonymi z nią bezpośrednio zalicza się do II kategorii niebezpieczeństwa wybuchu. Instalacja elektryczna w wieży wiertniczej powinna spełniać wymagania urządzeń przeciwwybuchowych.2.
Do napędu udarowych urządzeń wiertniczych do wiercenia za ropą i gazem można stosować silniki elektryczne oraz inne maszyny i urządzenia budowy zwykłej, pod warunkiem że będą one instalowane poza strefą zagrożenia wybuchowego, w oddzielnym pomieszczeniu, oddzielonym od wieży wiertniczej i jaty maszynowej otwartym przejściem o szerokości co najmniej 1 m.3.
Przy wierceniu udarowym za ropą i gazem na wiertni powinna znajdować się głowica umożliwiająca zabezpieczenie wylotu otworu w razie wystąpienia objawów erupcji. Głowica ta powinna posiadać takie uzbrojenie, aby istniała możliwość kontrolowanego wypływu płynu złożowego i zatłoczenia otworu.§ 76.
Przy prowadzeniu wierceń obrotowych, gdy istnieje możliwość napotkania ropy lub gazu ziemnego albo innych palnych gazów, można stosować instalacje, maszyny i urządzenia budowy zwykłej, jeżeli otwór wypełniony jest płuczką, a wylot otworu zabezpieczony odpowiednim zagłowiczeniem. Instalacja elektryczna oświetlenia wieży i podbudowy powinna spełniać wymagania urządzeń przeciwwybuchowych. W tych warunkach wieże wiertnicze i maszty wraz z ich podbudowami zalicza się do strefy zwiększonego zagrożenia pożarowego.§ 77.
Przed przystąpieniem do prac mających na celu wywoływanie produkcji ropy lub gazu należy na wiertni ustalić strefę zagrożenia wybuchowego.§ 78.
Do ogrzewania wież wiertniczych, jat maszynowych i związanych z nimi nie zadaszonych miejsc pracy mogą być stosowane tylko takie urządzenia, które w danych warunkach wiercenia nie stwarzają zagrożenia wybuchowego i pożarowego.