Rozdział 4 - Ochrona przed szkodliwymi dla zdrowia gazami i pyłem. - Bezpieczeństwo i higiena pracy oraz bezpieczeństwo pożarowe w odkrywkowych zakładach górniczych.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1965.32.213

Akt utracił moc

Wersja od: 30 stycznia 1989 r.

Rozdział  4.

Ochrona przed szkodliwymi dla zdrowia gazami i pyłem.

§  25.

1. W strefach zagrożonych występowaniem gazów szkodliwych dla zdrowia powinny być przeprowadzane systematyczne pomiary stężenia tych gazów w powietrzu w sposób i w terminach określonych w planie ruchu.

2. Wyniki pomiarów powinny być wpisywane na tablicach gazowych znajdujących się w miejscach pomiarów i do książki stężeń gazów szkodliwych dla zdrowia oraz podawane do wiadomości kierownictwa ruchu zakładu górniczego.

§ 26. W miejscach, w których stężenie gazów szkodliwych dla zdrowia przekracza dopuszczalne normy, wolno wykonywać tylko prace doraźne, a pracownicy powinni być zaopatrzeni w sprzęt ochrony osobistej dróg oddechowych (maski przeciwgazowe, aparaty tlenowe) i stosować go przy wykonywaniu pracy.

§  27.

1. W zakładach górniczych, w których występuje zagrożenie siarkowodorem, rozróżnia się dwie kategorie zagrożenia:

1) I kategoria zagrożenia siarkowodorem - miejsca, w których stężenie siarkowodoru w powietrzu zwykle nie przekracza dopuszczalnego stężenia 0,01 mg/l, ale czasem może nastąpić przekroczenie tej granicy,

2) II kategoria zagrożenia siarkowodorem - miejsca, w których stężenie siarkowodoru w powietrzu zwykle przekracza 0,01 mg/l.

2. W miejscach zaliczonych do zagrożonych występowaniem siarkowodoru, w których przebywają lub mogą przebywać ludzie, powinny być wykonywane pomiary stężeń siarkowodoru w powietrzu co najmniej raz na każdej zmianie.

§  28.

1. W miejscach II kategorii zagrożenia siarkowodorem:

1) nie wolno przebywać bez założonego tlenowego aparatu oddechowego lub maski z odpowiednim pochłaniaczem,

2) prace mogą być wykonywane tylko przez doświadczonych pracowników zabezpieczonych tlenowymi aparatami oddechowymi i pod stałym nadzorem innej osoby, a czas przebywania pracownika w takich miejscach nie może przekraczać 2 godzin w ciągu jednej zmiany.

2. Osoba przebywająca w miejscu I kategorii zagrożenia siarkowodorem powinna mieć przy sobie maskę i być pouczona, kiedy ma jej używać.

§  29.

1. Szybiki, studzienki oraz otwory badawcze i odwadniające na terenie zagrożenia siarkowodorem lub metanem powinny być w sposób pewny i szczelny przykryte.

2 Przed podjęciem pracy w szybikach lub studzienkach, o których mowa w ust. 1, powinny być one skutecznie przewietrzone.

3. W czasie wykonywania pracy w szybiku lub studzience pracownik powinien być dodatkowo zabezpieczony liną przez drugiego pracownika.

§ 30. W zakładach górniczych, w których istnieje niebezpieczeństwo zatrucia gazem lub uduszenia z powodu niewystarczającej ilości tlenu w powietrzu, powinna być zorganizowana drużyna ratownictwa górniczego oraz kopalniana stacja ratownictwa górniczego na zasadach określonych przez Centralną Stację Ratownictwa Górniczego.

§  31.

1. W powietrzu otaczającym stanowiska pracy zawartość pyłu lotnego, w zależności od zawartości w nim wolnej krzemionki (SiO₂), nie powinna przekraczać następujących granic:

1) poniżej 5% krzemionki - 1800 cz./ml lub 10 mg/m³

2) od 5% do 50% krzemionki - 700 cz./ml lub 10 mg/m³

3) powyżej 50% krzemionki - 180 cz./ml lub 2 mg/m³

2. Ilość pyłu w powietrzu w miejscach pracy powinna być okresowo badana w sposób i w terminach określonych w planie ruchu.

§  32.

1. W miejscach, w których wytwarzają się duże ilości pyłu szkodliwego dla zdrowia, powinny być zastosowane urządzenia i środki przeciwdziałające zapyleniu powietrza, tak aby stężenie pyłu w powietrzu nie przekraczało dopuszczalnych norm.

2. Pracownicy zatrudnieni w miejscach, w których stężenie pyłu przekracza dopuszczalne normy, powinni być zaopatrzeni w maski przeciwpyłowe i obowiązani są je stosować.