Art. 12. - Belgia-Polska. Konwencja weterynaryjna. Bruksela.1930.12.18.
Dz.U.1932.96.827
Akt obowiązującyJeśli w skutek obrotu zwierzętami jedna z chorób zaraźliwych, podlegających obowiązkowi zgłoszenia w kraju przyworzącym, została zawleczona z obszaru jednej z Wysokich układających się Stron na obszar drugiej lub też jedna z tych chorób przybrałaby charakter groźny na obszarze jednej ze Stron, druga Strona będzie miała prawo ograniczenia albo zabronienia na tak długo, dopóki będzie trwało niebezpieczeństwo zarazy przywozy zwierząt, należących do gatunków wrażliwych na zarażenie się, a pochodzących z obszarów objętych lub zagrożonych. W tych samych warunkach ograniczenie lub zakaz przywozu będzie mógł być rozciągnięty na produkty pochodzenia zwierzęcego i na materjały i przedmioty, mogące być nośnikiem zarazy.
Przywóz nie może być zabroniony w wypadkach wąglika, szelestnicy, zarazy dziczyzny i bydła rogatego, wścieklizny, nosacizny, różycy świń, gruźlicy i świerzbu.
Czasokres trwania niebezpieczeństwa zarazy przy chorobach wymienionych w art.4 lit. a), b) i c) - z wyjątkiem księgosuszu - zostanie ograniczony do czasokresów, przewidzianych w tymże artykule. Czasokres ten będzie obliczany od dnia urzędowego zawiadomienia o wygaśnięciu zarazy.