Art. 61. - Belgia-Polska. Konwencja konsularna. Warszawa.1972.02.11.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1974.3.18

Akt obowiązujący

Wersja od: 22 grudnia 1973 r.

Artykuł  61

1. Niniejsza Konwencja podlega ratyfikacji i wejdzie w życie trzydziestego dnia, licząc od dnia wymiany dokumentów ratyfikacyjnych, która nastąpi w Brukseli.

2. Niniejsza Konwencja pozostanie w mocy aż do upływu sześciomiesięcznego terminu, licząc od dnia, w którym jedna z Wysokich Umawiających się Stron notyfikuje pisemnie drugiej Wysokiej Umawiającej się Stronie wypowiedzenie tej Konwencji.

3. Każda Wysoka Umawiająca się Strona może zaproponować, drugiej Wysokiej Umawiającej się Stronie zmianę poszczególnych postanowień niniejszej Konwencji. W przypadku zgody na taką zmianę stanie się ona przedmiotem Protokołu stanowiącego integralną część niniejszej Konwencji.

Na dowód czego Pełnomocnicy Wysokich Umawiających się Stron podpisali niniejszą Konwencję i opatrzyli ją swoimi pieczęciami.

Sporządzono w Warszawie dnia 11 lutego 1972 roku w dwóch egzemplarzach, każdy w językach polskim, francuskim i niderlandzkim, przy czym wszystkie teksty w tych językach mają jednakową moc.

PROTOKÓŁ

do Konwencji konsularnej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii.

W chwili podpisywania Konwencji konsularnej między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Królestwem Belgii z dnia dzisiejszego, zwanej dalej Konwencją, Pełnomocnicy Wysokich Umawiających się Stron zgodzili się na następujące postanowienia:

1. Zawiadomienie, przewidziane w ustępie 1 artykułu 38 Konwencji, powinno następować w ciągu trzech dni od dnia aresztowania, zatrzymania lub pozbawienia wolności w jakiejkolwiek bądź formie obywatela Państwa wysyłającego.

2. Prawa urzędnika konsularnego do odwiedzania i porozumiewania się, przewidziane w ustępie 2 artykułu 38 Konwencji, będą przyznawane w ciągu czterech dni od dnia aresztowania, zatrzymania lub pozbawienia wolności w jakiejkolwiek bądź formie obywatela Państwa wysyłającego.

3. Prawa urzędnika konsularnego, przewidziane w ustępie 2 artykułu 38 Konwencji, do odwiedzania obywatela Państwa wysyłającego, aresztowanego, zatrzymanego lub pozbawionego wolności w jakiejkolwiek bądź formie albo odbywającego karę pozbawienia wolności oraz do porozumiewania się z nim będą przyznawane w rozsądnych odstępach czasu.

4. Niniejszy Protokół stanowi integralną część Konwencji.

Na dowód czego Pełnomocnicy Wysokich Umawiających się Stron podpisali niniejszy Protokół i opatrzyli go swoimi pieczęciami.

Sporządzono w Warszawie dnia 11 lutego 1972 roku w dwóch egzemplarzach,każdy w językach polskim, francuskim i niderlandzkim, przy czym wszystkie teksty w tych językach mają jednakową moc.

AMBASADA BELGII Warszawa, dnia 11 lutego 1972 roku

w Warszawie

Szanowny Panie Ministrze,

W chwili podpisywania Konwencji konsularnej między naszymi dwoma krajami mam zaszczyt, w imieniu mego Rządu, poinformować Waszą Ekscelencję, że Królestwo Belgii i Wielkie Księstwo Luksemburga podpisały w Brukseli dnia 30 września 1965 roku Konwencję dotyczącą współpracy w dziedzinie konsularnej.

W związku z powyższym, chciałbym zaproponować Waszej Ekscelencji, aby opieracjąc się na postanowieniach artykułu 57 Konwencji konsularnej między naszymi dwoma krajami, Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przyznał belgijskim urzędnikom konsularnym prawo ochrony, zgodnie z częścią IV tej ostatniej Konwencji, praw i interesów luksemburskich.

W przypadku, gdyby Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wyraził swą zgodę na tę propozycję, niniejszy list i odpowiedź Waszej Ekscelencji stanowić będą porozumienie uznane za integralną część Konwencji między naszymi dwoma krajami.

Korzystam z okazji, Panie Ministrze, aby ponowić Waszej Ekscelencji wyrazy mego najwyższego poważania.

Jego Ekscelencja

Pan Stefan OLSZOWSKI

Minister Spraw Zagranicznych

w Warszawie

MINISTER SPRAW ZAGRANICZNYCH Warszawa, dnia 11 lutego 1972 r.

Szanowny Panie Ambasadorze,

Mam zaszczyt potwierdzić odbiór listu Waszej Ekscelencji z dnia 11 lutego 1972 roku, o treści następującej:

"W chwili podpisywania Konwencji konsularnej między naszymi dwoma krajami mam zaszczyt, w imieniu mego Rządu, poinformować Waszą Ekscelencję, że Królestwo Belgii i Wielkie Księstwo Luksemburga podpisały w Brukseli dnia 30 września 1965 roku Konwencję dotyczącą współpracy w dziedzinie konsularnej.

W związku z powyższym, chciałbym zaproponować Waszej Ekscelencji, aby opierając się na postanowieniach artykułu 57 Konwencji konsularnej między naszymi dwoma krajami, Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przyznał belgijskim urzędnikom konsularnym prawo ochrony, zgodnie z częścią IV tej ostatniej Konwencji, praw i interesów luksemburskich.

W przypadku, gdyby Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wyraził swą zgodę na tę propozycję, niniejszy list i odpowiedź Waszej Ekscelencji stanowić będą porozumienie uznane za integralną część Konwencji między naszymi dwoma krajami".

Mam zaszczyt poinformować Waszą Ekscelencję, że Rząd Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wyraża swoją zgodę na powyższą propozycję i że Pański list i moja odpowiedź stanowią porozumienie, które będzie integralną częścią Konwencji między naszymi dwoma krajami.

Zechce Pan, Panie Ambasadorze, przyjąć wyrazy mego wysokiego poważania.

Jego Ekscelencja

Pan J. Frans HERPIN

Ambasador Belgii

w Warszawie

Po zaznajomieniu się z powyższą Konwencją, Rada Państwa uznała ją i uznaje za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej zawartych; oświadcza, że jest ona przyjęta, ratyfikowana i potwierdzona oraz przyrzeka, że będzie niezmiennie zachowywana.

Na dowód czego wydany został Akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Dano w Warszawie, dnia 9 listopada 1972 roku.