Art. 20. - Austria-Polska. Żegluga powietrzna. Wiedeń.1930.04.10.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1930.65.512

Akt utracił moc

Wersja od: 22 września 1930 r.

Artykuł  20.

1. Lotniska otwarte do użytku publicznego są narówni dostępne dla statków powietrznych obydwóch Umawiających się Państw. Statki powietrzne obydwóch Umawiających się Państw mogą zarówno korzystać z urządzeń przeznaczonych dla lotniczej służby meteorologicznej i radioelektrycznej oraz z urządzeń przeznaczonych dla zapewnienia bezpieczeństwa ruchu lotniczego. Ewentualne opłaty (za lądowanie, postój i t. p.) są jednakowe dla statków powietrznych obydwóch Umawiających się Państw.

2. Przylot i odlot do lub z jednego z Umawiających się Państw może nastąpić tylko na lotnisko paszportowo-celne, otwarte do użytku publicznego, lub z takiego lotniska, jednakże bez uprzedniego względnie późniejszego lądowania poza takiemi lotniskami.

3. W pojedynczych wypadkach mogą władze właściwe zezwolić na przylot na inne miejsca i na odlot z innych miejsc, na których należy dokonać odprawy paszportowo-celnej. Również w tych szczególnych wypadkach obowiązuje zakaz uprzedniego względnie następnego lądowania poza obrębem tych miejsc. W celu otrzymania takiego zezwolenia należy zawczasu poczynić starania u właściwej władzy lotniczej. Koszta odprawy paszportowo-celnej ponosi w tym wypadku strona.

4. W wypadku przymusowego lądowania lub lądowania w rozumieniu art. 7 w Państwie odlotu po odprawie paszportowo-celnej lub w Państwie przylotu przed odprawą paszportowo-celną winni kierownik statku powietrznego, jego załoga i pasażerowie stosować się pod względem odprawy paszportowo-celnej do przepisów Państwa, na którego obszarze wylądowanie nastąpiło.