Rozdział 6 - SPRAWY SPADKOWE - Austria-Polska. Umowa o wzajemnych stosunkach w sprawach z zakresu prawa cywilnego oraz o dokumentach. Wiedeń.1963.12.11.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1974.6.33

Akt obowiązujący
Wersja od: 1 lutego 2000 r.

Rozdział  szósty

SPRAWY SPADKOWE

Zasada zrównania

1.
Obywatele jednej Umawiającej się Strony mogą zgodnie z prawem tej Strony lub prawem drugiej Umawiającej się Strony rozporządzać mieniem, które posiadają na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, w drodze rozporządzenia ostatniej woli, umowy o dziedziczenie lub darowizny na wypadek śmierci.
2.
Obywatele jednej Umawiającej się Strony mogą nabywać na obszarze drugiej Umawiającej się Strony prawa majątkowe na podstawie rozporządzenia ostatniej woli, umowy o dziedziczenie, dziedziczenia ustawowego, prawa do zachowku lub darowizny na wypadek śmierci na tych samych warunkach i w tym samym zakresie co obywatele tej Umawiającej się Strony.

Zdolność do testowania i dopuszczalność rozporządzeń ostatniej woli

Zdolność obywatela jednej z Umawiających się Stron do dokonania lub odwołania rozporządzenia ostatniej woli oraz dopuszczalność rodzaju i treści takiego rozporządzenia ocenia się według prawa Umawiającej się Strony, której obywatelem był składający oświadczenie w chwili dokonania lub odwołania rozporządzenia. Według tego prawa ocenia się również wady oświadczeń woli.

Forma rozporządzeń ostatniej woli

1.
Rozporządzenie ostatniej woli dokonane przez obywatela jednej z Umawiających się Stron lub na rzecz obywatela jednej z Umawiających się Stron jest ważne co do formy, jeżeli ta odpowiada prawu:
a)
państwa, którego obywatelem był spadkodawca w chwili dokonania rozporządzenia lub w chwili śmierci, albo
b)
miejsca, w którym spadkodawca zamieszkiwał w chwili dokonania rozporządzenia lub w chwili śmierci, przy czym kwestię zamieszkiwania przez niego w określonym miejscu ocenia się według prawa miejscowego, albo
c)
miejsca dokonania rozporządzenia.
2.
Rozporządzenie ostatniej woli w rozumieniu ustępu 1 oznacza także odwołanie wcześniejszego rozporządzenia. Odwołanie jest ważne co do formy również w przypadku, gdy forma ta odpowiada prawu, według którego odwołane rozporządzenie ostatniej woli było ważne stosownie do postanowień ustępu 1.

Mienie nieruchome

1.
Do prowadzenia postępowania spadkowego w sprawach nieruchomości właściwe są sądy Umawiającej się Strony, na której obszarze mienie to jest położone.
2.
W odniesieniu do mienia określonego w ustępie 1 prawo Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci, rozstrzyga o tym, jakie osoby powołane są jako ustawowi spadkobiercy, jakie części im przypadają oraz czy należy się zachowek i w jakiej wysokości.
3. 1
Jeżeli spadek, według prawa określonego w ustępie 2, przypada Państwu z mocy ustawy, to mienie nieruchome przypada tej Umawiającej się Stronie, na której obszarze jest położone.

Mienie ruchome

1.
Postępowanie spadkowe w sprawach ruchomości znajdujących się na obszarach Umawiających się Stron należy do właściwości sądów Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci.
2.
Postępowanie należy jednak do właściwości sądów Umawiającej się Strony, na której obszarze spadkodawca posiadał ostatnio miejsce zamieszkania, jeżeli:
a)
spadkobierca, spadkobierca konieczny lub zapisobierca, posiadający miejsce zamieszkania na obszarze tej samej Umawiającej się Strony co spadkodawca w chwili śmierci albo w państwie trzecim, zgłosi w ciągu sześciu miesięcy od śmierci spadkodawcy wniosek o przeprowadzenie postępowania na obszarze tej Umawiającej się Strony i
b)
żaden ze spadkobierców, spadkobierców koniecznych lub zapisobierców nie sprzeciwi się w ciągu sześciu miesięcy od należytego zawiadomienia ich przez sąd prowadzeniu postępowania na obszarze tej Umawiającej się Strony.
3.
Sądy Umawiającej się Strony, na której obszarze spadkodawca posiadał ostatnio miejsce zamieszkania, są właściwe do prowadzenia postępowania również wówczas, gdy każda z umawiających się Stron uważa, że spadkodawca w chwili śmierci był jej obywatelem.
4.
W przypadku określonym w ustępie 2 prawo Umawiającej się Strony, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci, rozstrzyga o tym, jakie osoby powołane są jako ustawowi spadkobiercy, jakie części spadku im przypadają oraz czy należy się zachowek i w jakiej wysokości.
5. 2
Jeżeli spadek, według prawa określonego w ust. 4, przypada Państwu z mocy ustawy, to mienie ruchome przypada tej Umawiającej się Stronie, której obywatelem był spadkodawca w chwili śmierci.

Spory spadkowe

1.
Sądy Umawiającej się Strony, które zgodnie z postanowieniami artykułu 39 ustęp 1 lub artykułu 40 ustęp 1-3 są właściwe do prowadzenia postępowania, rozstrzygają o spornych roszczeniach dotyczących spadku, zachowku i zapisu w odniesieniu do spuścizny po obywatelu jednej z Umawiających się Stron, jeżeli spór został wszczęty przed zakończeniem postępowania spadkowego.
2.
Do sporów spadkowych określonych w ustępie 1 stosuje się postanowienia artykułu 39 ustęp 2 i artykułu 40 ustęp 4 o prawie właściwym.

Zawiadamianie o spadkach

1.
Sąd zajmujący się spadkiem po obywatelu drugiej Umawiającej się Strony powinien przekazać przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub właściwemu urzędowi konsularnemu Umawiającej się Strony następujące dane, jeżeli je posiada:
a)
imię i nazwisko, datę i miejsce urodzenia, obywatelstwo, zawód oraz ostatnie miejsce zamieszkania zmarłego;
b)
chwilę i miejsce jego śmirci;
c)
skład i wartość mienia spadkowego;
d)
imiona i nazwiska, adresy oraz obywatelstwo spadkobierców, spadkobierców koniecznych i zapisobierców;
e)
istnienie rozporządzeń ostatniej woli, jeżeli artykuł 43 nie stanowi inaczej.
2.
Jeżeli spadkobierca nie był obywatelem drugiej Umawiającej się Strony, lecz obywatel tej Strony wchodzi w rachubę jako spadkobierca, spadkobierca konieczny lub zapisobierca, sąd powinien zawiadomić przedstawicielstwo dyplomatyczne lub właściwy urząd konsularny tej Strony o jego imieniu, nazwisku i adresie.

Zawiadomienie o otwarciu i ogłoszeniu rozporządzeń ostatniej woli

1.
Jeżeli sąd jednej Umawiającej się Strony dokona otwarcia i ogłoszenia rozporządzenia ostatniej woli obywatela drugiej Umawiającej się Strony, powinien przesłać przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub właściwemu urzędowi konsularnemu tej Umawiającej się Strony uwierzytelnione odpisy rozporządzenia oraz protokołu o jego otwarciu i ogłoszeniu.
2.
Postanowienia ustępu 1 stosuje się odpowiednio do sporządzonych w toku postępowania spadkowego protokołów przesłuchania świadków ustnego rozporządzenia ostatniej woli.

Zabezpieczenie mienia spadkowego

1.
Sądy jednej Umawiającej się Strony wydają według obowiązującego je prawa w stosunku do znajdującego się na obszarze tej Strony mienia spadkowego po obywatelu drugiej Umawiającej się Strony zarządzenia niezbędne dla zabezpieczenia i celowego zarządzania tym mieniem oraz dla uniknięcia jego uszczuplenia lub grożącego mu uszczerbku. Na wniosek organów drugiej Umawiającej się Strony należy zastosować przy tym szczególną formę, jeżeli nie naruszy to podstawowych zasad prawa wezwanej Umawiającej się Strony.
2.
Sądy jednej Umawiającej się Strony stosują odpowiednio przepisy ustępu 1 w przypadku, gdy obywatel drugiej Umawiającej się Strony wchodzi w rachubę jako spadkobierca, spadkobierca konieczny lub zapisobierca.
3.
Środki zarządzone stosownie do postanowień ustępów 1 lub 2 podlegają uchyleniu przez sąd, który je zastosował, jeżeli zwróci się o to sąd właściwy do rozstrzygnięcia o zabezpieczonym roszczeniu.
4.
Sądy powinny zawiadomić przedstawicielstwo dyplomatyczne lub właściwy urząd konsularny drugiej Umawiającej się Strony o zastosowaniu środków przewidzianych w ustępach 1 i 2 oraz w miarę możliwości o zamiarze zastosowania ich.

Wydanie mienia spadkowego

1.
Niezwłocznie po zakończeniu postępowania spadkowego sądy jednej Umawiającej się Strony wydają ruchome mienie spadkowe spadkobiercy będącemu obywatelem drugiej Umawiającej się Strony również wówczas, gdy przebywa on na obszarze tej Umawiającej się Strony lub w państwie trzecim.
2.
Jeżeli sąd jednej Umawiającej się Strony ma przeprowadzić postępowanie spadkowe w sprawie mienia ruchomego, lecz mienie to znajduje się na obszarze drugiej Umawiającej się Strony, wówczas sądy tej Strony wydają to mienie właściwemu sądowi lub wskazanej przez niego osobie.
3.
Postanowienia ustępów 1 i 2 stosuje się odpowiednio do kwot pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży mienia spadkowego oraz do roszczeń spadkobierców koniecznych lub zapisobierców.
4.
Przed wydaniem mienia przewidzianym w ustępie 1-3 należy zastosować przepisy prawne Umawiającej się Strony, na której obszarze mienie to się znajduje, o zabezpieczeniu roszczeń spadkobierców, spadkobierców koniecznych, zapisobierców oraz wierzycieli prawa prywatnego i publicznego. Wydanie nie może naruszać przepisów o wywozie przedmiotów i przepisów dewizowych.

Mienie spadkowe po podróżnych

Jeżeli obywatel jednej Umawiającej się Strony nie posiadający na obszrze drugiej Umawiającej się Strony miejsca zamieszkania umrze tam w czasie podróży lub przejściowego pobytu, organy tej Strony powinny wydać przedmioty, które zmarły posiadał, przedstawicielstwu dyplomatycznemu lub właściwemu urzędowi konsularnemu, o ile zezwalają na to przepisy publiczno-prawne, w szczególności przepisy o wywozie przedmiotów i przepisy dewizowe. Przedstawicielstwo dyplomatyczne lub urząd konsularny powinny poczynić starania o uregulowanie długów zmarłego, zaciągniętych w czasie podróży lub przejściowego pobytu, w granicach wartości przekazanych przedmiotów.

Uprawnienia przedstawicielstw dyplomatycznych i urzędów konsularnych do zastępowania osób nieobecnych

Przedstawicielstwa dyplomatyczne i właściwe urzędy konsularne Umawiających się Stron są uprawnione do zastępowania obywateli swych Państw przed organami drugiej Umawiającej się Strony w sprawach spadkowych spornych i niespornych, jeżeli obywatele ci są nieobecni i nie ustanowili pełnomocników, jak również do przyjmowania mienia spadkowego podlegającego wydaniu stosownie do postanowień artykułu 45. Nie narusza to przepisów o obowiązkowym zastępstwie adwokackim przed sądem.

1 Art. 39 ust. 3 dodany przez art. 1 Protokołu dodatkowego z dnia 25 stycznia 1973 r. (Dz.U.74.6.34) zmieniającego nin. Umowę z dniem 20 lutego 1974 r.
2 Art. 40 ust. 5 dodany przez art. 2 Protokołu dodatkowego z dnia 25 stycznia 1973 r. (Dz.U.74.6.34) zmieniającego nin. Umowę z dniem 20 lutego 1974 r.