Rozdział 2 - Przejęcie ścigania karnego. - Austria-Polska. Umowa o pomocy prawnej w sprawach karnych. Wiedeń.1978.02.27.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1980.14.44

Akt obowiązujący
Wersja od: 17 czerwca 1996 r.

Rozdział drugi

Przejęcie ścigania karnego.

1.
Jeżeli obywatel jednej z Umawiających się Stron popełnił na terytorium drugiej Umawiającej się Strony przestępstwo podlegające karze sądowej w obu Państwach, Umawiająca się Strona, na której terytorium przestępstwo zostało popełnione, może zwrócić się do drugiej Umawiającej się Strony o przejęcie ścigania tego przestępstwa. Właściwe organy Strony wezwanej przeprowadzą postępowanie karne zgodnie z własnym prawem.
2.
Właściwe organy Strony, na której terytorium czyn został popełniony, obowiązane są w każdym przypadku zbadać, czy ze względu na potrzebę ustalenia prawdy, wymiar kary, z innych względów mających znaczenie dla postępowania karnego albo ze względu na wykonanie kary lub resocjalizację sprawcy zgłoszenie wniosku wymienionego w ustępie 1 jest celowe.
3.
Podstawą oceny przestępstw drogowych na terytorium Strony wezwanej są przepisy o ruchu drogowym obowiązujące w miejscu popełnienia przestępstwa.

W związku z wnioskiem o przejęcie ścigania karnego sądy i prokuratury Strony wzywającej zastosują niezbędne środki w celu umożliwienia Stronie wezwanej wykonania jej jurysdykcji karnej.

1.
Wniosek o przejęcie ścigania karnego powinien zawierać opis stanu faktycznego oraz możliwie dokładne dane o osobie sprawcy, jego obywatelstwie i miejscu jego zamieszkania lub pobytu. Do wniosku dołącza się:
a)
oryginały akt lub ich uwierzytelnione odpisy (kopie), jak również dowody;
b)
przepisy dotyczące stanu faktycznego i kary mające zastosowanie do zarzucanego czynu stosownie do prawa obowiązującego w miejscu jego popełnienia, a w odniesieniu do przestępstw drogowych ponadto przepisy o ruchu drogowym właściwe dla oceny przestępstwa;
c)
oświadczenia osoby pokrzywdzonej przestępstwem niezbędne do wszczęcia postępowania karnego, a na żądanie osoby pokrzywdzonej również oświadczenia odnoszące się do dochodzenia w postępowaniu karnym jej roszczeń cywilnoprawnych wynikających z przestępstwa.
2.
Do przekazywania akt i dowodów stosuje się odpowiednio artykuł 9 ustępy 4 i 5.

W związku z wnioskiem o przejęcie ścigania karnego sądy lub prokuratury Strony wzywającej wstrzymują się tymczasowo od prowadzenia postępowania karnego o czyn stanowiący podstawę wniosku. Od prowadzenia postępowania karnego odstępują ostatecznie, w szczególności jeżeli:

a)
wyrok karny został wykonany na terytorium Strony wezwanej lub według prawa tej Strony wyrok został uznany za wykonany, nastąpiło przedawnienie wykonania kary albo kara została darowana;
b)
na terytorium Strony wezwanej orzeczono prawomocnie uniewinnienie, prawomocnie umorzono postępowanie, z braku dostatecznych dowodów lub z powodu tego, że czyn nie stanowi przestępstwa, albo ostatecznie odstąpiono od prowadzenia postępowania karnego ze względu na poprawne zachowanie się podejrzanego lub oskarżonego.

Strona wezwana powiadamia Stronę wzywającą o wyniku postępowania karnego. Jeżeli wydane zostało prawomocne orzeczenie, przesyła się na wniosek Strony wzywającej to orzeczenie lub jego uwierzytelniony odpis (kopię).