Art. 11. - Arabia Saud.-Polska. Konwencja w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokół do tej Konwencji. Rijad.2011.02.22.

Dziennik Ustaw

Dz.U.2012.502

Akt obowiązujący

Wersja od: 11 maja 2012 r.

ARTYKUŁ  11

DOCHÓD Z WIERZYTELNOŚCI

1. Dochody z wierzytelności, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Jednakże, takie dochody z wierzytelności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Umawiającego się Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do dochodów z wierzytelności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych dochodów z wierzytelności. Właściwe organy Umawiających się Państw mogą w drodze wzajemnego porozumienia ustalić sposób stosowania tych ograniczeń.

3. Bez względu na postanowienia ustępu 2 niniejszego artykułu, dochody z wierzytelności powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, która jest uprawniona do tych dochodów, podlega opodatkowaniu tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli taki dochód:

a) jest wypłacany przez Rząd Umawiającego się Państwa, jego jednostkę terytorialną lub organy władz lokalnych; lub

b) jest wypłacany na rzecz Rządu drugiego Umawiającego się Państwa, jego jednostki terytorialnej lub organu władz lokalnych; lub

c) jest wypłacany na rzecz banku centralnego drugiego Umawiającego się Państwa lub osoby prawnej (włącznie z instytucjami finansowymi), która jest kontrolowana lub której właścicielem jest to Państwo, jego jednostka polityczna lub terytorialna lub organy władz lokalnych.

4. Określenie "dochody z wierzytelności" użyte w niniejszym artykule oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności zabezpieczonych jak i niezabezpieczonych hipoteką i zarówno zawierających bądź nie prawo do udziału w zyskach osiąganych przez dłużnika, a w szczególności dochody z państwowych papierów wartościowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi papierami wartościowymi, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Opłat karnych z tytułu opóźnionej zapłaty nie uważa się za dochody z wierzytelności w rozumieniu tego artykułu.

5. Postanowienia ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu nie mają zastosowania, jeżeli osoba uprawniona do dochodu z wierzytelności, mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstaje dochód z wierzytelności, działalność gospodarczą poprzez zakład tam położony bądź wykonuje w tym drugim Państwie wolny zawód w oparciu o położoną w nim stałą placówkę i jeżeli wierzytelność, z tytułu której wypłacane są dochody, jest faktycznie związana z takim zakładem lub stałą placówką. W takim przypadku w zależności od konkretnej sytuacji stosuje się postanowienia artykułu 7 lub artykułu 14 niniejszej Konwencji.

6. Uważa się, że dochód z wierzytelności powstaje w Umawiającym się Państwie, jeżeli osoba je wypłacająca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w tym Państwie. Jeżeli jednak osoba wypłacająca taki dochód, bez względu na to, czy ma ona miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, posiada w Umawiającym się Państwie zakład lub stałą placówkę, w związku z działalnością których powstało zobowiązanie, z tytułu którego jest wypłacany dochód z wierzytelności i zapłata tego dochodu z wierzytelności jest pokrywana przez ten zakład, to uważa się, że dochód taki powstaje w tym Państwie, w którym położony jest zakład lub stała placówka.

7. Jeżeli w wyniku szczególnych powiązań między osobą wypłacającą dochód z wierzytelności a osobą do niego uprawnioną lub powiązań między tymi osobami a osobą trzecią, kwota wypłaconych dochodów z wierzytelności związanych z zadłużeniem, z tytułu którego są wypłacane przekracza kwotę, która byłaby uzgodniona pomiędzy osobą wypłacającą a osobą uprawnioną bez tych powiązań, wówczas postanowienia niniejszego artykułu mają zastosowanie tylko do ostatniej wymienionej kwoty. W takim przypadku nadwyżka ponad wymienioną poprzednio kwotę podlega opodatkowaniu zgodnie z prawem każdego z Umawiających się Państw, z uwzględnieniem innych postanowień niniejszej Konwencji.