Amnestja z okazji otwarcia Sejmu Ustawodawczego.

Dziennik Ustaw

Dz. Praw P. Pol.1919.16.219

Akt utracił moc

Wersja od: 8 lutego 1919 r.

AMNESTJA

dekret w przedmiocie amnestji z okazji otwarcia Sejmu Ustawodawczego.

Dla upamiętnienia wielkiej w życiu Narodu Polskiego chwili zwołania Sejmu Ustawodawczego Zjednoczonej i Niepodległej Polski, kierowany zamiarem złagodzenia losu osób, które stały się winnemi przestępstw sądowych i administracyjnych, postanawiam:

Art.  1.

W sprawach o przestępstwa, popełnione przed dniem wydania niniejszego reskryptu przez osoby cywilne i wojskowe, podlegające orzecznictwu zarówno sądów ogólnych, jak i wojskowych, zastosować ulgi następujące:

a) darować karę aresztu i grzywny całkowicie, względnie nie wykonaną część tej kary,

b) zmniejszyć o połowę karę pozbawienia wolności, orzeczona w rozmiarze nie przenoszącym roku jednego,

c) zmniejszyć o jedną trzecią nieodcierpianą jeszcze część kary skazanym na terminowe pozbawienie wolności, orzeczone ponad rok jeden,

d) złagodzić do lat 15 karę bezterminowego ciężkiego więzienia,

e) zamienić karę śmierci na bezterminowe ciężkie więzienie.

Powyższe ulgi zastosowane będą nietylko do kar już orzeczonych, lecz i do kar, które orzeczone będą w przyszłości, o ile przestępstwo spełnione było przed wydaniem niniejszego dekretu.

Ulgi objęte niniejszym artykułem nie mają zastosowania do osób, skazanych za przestępstwa przeciw zarządzeniom administracyjnym w przedmiocie aprowizacji oraz za lichwę zwyczajną i wojenną, a także za przestępstwa, ścigane w trybie oskarżenia prywatnego.

Art.  2.

W sprawach o przestępstwa na tle politycznem i społecznem przewidziane w art. 99 do 102, 120, 124 do 128, 129 ust. 3 i 6, 130 ust. 3, 132, 367, 368, 499 ust. 2 Kod. Kar. 1903 roku, umorzyć postępowanie karne, względnie darować karę orzeczoną wyrokiem prawomocnym.

Art.  3.

W sprawach o przestępstwa wojskowe, przewidziane przez obowiązujące w Państwie Polskiem kodeksy wojskowe, umorzyć postępowanie karne oraz darować karę, względnie nie odcierpianą jej część.

Wyłącza się: zdradę wojenną, narażenie wojsk na niebezpieczeństwo wobec nieprzyjaciela, dezercję wobec nieprzyjaciela, bunt z bronią w ręku oraz przestępstwa, dokonane z chęci zysku; w tych wypadkach ma jednak zastosowanie art. 1.

Art.  4.

Umorzyć sprawy, wytoczone żołnierzom polakom armji austrjacko - węgierskiej, niemieckiej i rosyjskiej, zagrożone karą nie cięższą, jak 5 lat ciężkiego więzienia, popełnione w polu podczas minionej wojny.

Art.  5.

Na ziemiach polskich, które wchodziły w skład byłej monarchji Austro - Węgierskiej, oprócz ulg, wypływających z art. 1, umorzyć postępowanie karne, a orzeczoną prawomocnym wyrokiem karę darować w sprawach o przestępstwa na tle politycznem i społecznem, które według ustawodawstwa karnego, na tych ziemiach obowiązującego, odpowiadają przestępstwom, wymienionym w art. 2 niniejszego dekretu.

Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z Komisją Rządzącą dla Galicji i Śląska Cieszyńskiego oraz Górnej Orawy i Spiszu zestawi odpowiednie artykuły austrjackiego Kodeksu Karnego: ogólnego i wojskowego.

Art.  6.

Wykonanie niniejszego dekretu zlecam Ministrowi Sprawiedliwości.

Dan w Warszawie, dnia 8 lutego 1919 r.