Art. 7. - Amnestia.

Dziennik Ustaw

Dz.U.1969.21.151

Akt utracił moc

Wersja od: 22 lipca 1969 r.

Art.  7.

Amnestii nie stosuje się:

1) do przestępstw określonych w dekrecie z dnia 31 sierpnia 1944 r. o wymiarze kary dla faszystowsko-hitlerowskich zbrodniarzy winnych zabójstw i znęcania się nad ludnością cywilną i jeńcami oraz dla zdrajców Narodu Polskiego (Dz. U. z 1946 r. Nr 69, poz. 377, z późniejszymi zmianami);

2) do przestępstw w zakresie sabotażu i szpiegostwa określonych w dekrecie z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (Dz. U. Nr 30, poz. 192, z późniejszymi zmianami) oraz do przestępstw określonych w art. 83 Kodeksu karnego Wojska Polskiego;

3) do przestępstw określonych w art. 204 § 1, 225 § 1, 258 i 259 Kodeksu karnego oraz w art. 3 ustawy z dnia 18 czerwca 1959 r. o odpowiedzialności karnej za przestępstwa przeciw własności społecznej (Dz. U. Nr 36, poz. 228 z późniejszymi zmianami);

4) do przestępstw zagarnięcia mienia społecznego, jeżeli wyrządzona przestępstwem szkoda przekracza kwotę 100.000 zł, oraz do osób organizujących lub kierujących zagarnięciem mienia społecznego dokonanym w grupie przestępczej, bez względu na wysokość wyrządzonej szkody;

5) do popełnionych z winy umyślnej przestępstw dewizowych i przestępstw w zakresie ceł i obrotu towarowego z zagranicą, jeżeli wartość przedmiotu przestępstwa lub wysokość uszczuplonego cła przewyższa 100.000 zł;

6) do przestępstw określonych w art. 290 Kodeksu karnego, w art. 38 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa (Dz. U. nr 30, poz. 192, z późniejszymi zmianami) oraz w art. 136 Kodeksu karnego Wojska Polskiego - za które orzeczono karę pozbawienia wolności w rozmiarze powyżej 1 roku albo jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że należałoby za nie taką karę orzec;

7) do przestępstw polegających na umyślnym spowodowaniu pożaru;

8) do przestępstw drogowych, popełnionych w stanie nietrzeźwości, jeżeli w ich wyniku nastąpiła śmierć człowieka lub ciężkie uszkodzenie ciała albo ciężki rozstrój zdrowia;

9) do popełnionych w warunkach recydywy, a więc w ciągu 5 lat po odbyciu w całości lub przynajmniej w trzeciej części kary pozbawienia wolności, nie mniej jednak niż 3 miesięcy, orzeczonej za umyślne przestępstwa tego samego rodzaju lub z tych samych pobudek

– przestępstw, o których mowa w art. 3 i 5, za które orzeczono karę pozbawienia wolności w rozmiarze powyżej 1 roku albo jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że należałoby za nie taką karę orzec oraz

– przestępstw, o których mowa w art. 6.

Wyłączenia te nie dotyczą sprawców, którzy w chwili popełnienia ostatniego przestępstwa nie ukończyli lat 18;

10) do przestępstw o charakterze chuligańskim, chyba że sprawca w chwili popełnienia przestępstwa nie ukończył lat 18, a orzeczona kara nie przekracza 6 miesięcy pozbawienia wolności lub z okoliczności sprawy wynika, że należałoby orzec karę nie przekraczającą 6 miesięcy pozbawienia wolności.