Zasady przyznawania pracownikom archiwów państwowych dodatków za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MPiPS.1986.5.12

Akt utracił moc

Wersja od: 1 września 1986 r.

ZARZĄDZENIE Nr 30

MINISTRA PRACY, PŁAC I SPRAW SOCJALNYCH

z dnia 6 sierpnia 1986 r.

w sprawie zasad przyznawania pracownikom archiwów państwowych dodatków za pracę w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych.

Na podstawie art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (Dz. U. Nr 31, poz. 214 i z 1984 r. Nr 35, poz. 187) oraz § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 listopada 1982 r. w sprawie zasad wynagradzania pracowników urzędów państwowych (Dz. U. Nr 39, poz. 259, z 1983 r. Nr 44, poz. 206 i Nr 58, poz. 263, z 1984 r. Nr 2, poz. 4 i Nr 57, poz. 287, z 1985 r. Nr 44, poz. 214 i Nr 55, poz. 281 oraz z 1986 r. Nr 21, poz. 110) zarządza się, co następuje:

§ 1. Pracownikom archiwów państwowych zwanym dalej "pracownikami" mogą być przyznawane dodatki pieniężne za prace wykonywane w warunkach szkodliwych dla zdrowia lub uciążliwych, zwane dalej "dodatkami".

§ 2. Dodatki wypłaca się miesięcznie z dołu w wysokości:

1) 400 zł przy pierwszym stopniu szkodliwości lub uciążliwości,

2) 600 zł przy drugim stopniu szkodliwości lub uciążliwości.

§  3.

1. Do pierwszego stopnia szkodliwości lub uciążliwości zalicza się prace wykonywane:

1) w narażeniu na działanie pyłów nie zawierających wolnej krzemionki,

2) w narażeniu na działanie substancji chemicznych (toksycznych) nie kumulujących się w organizmie,

3) w warunkach sztucznego oświetlenia poniżej dopuszczalnych norm,

4) w pomieszczeniach zamkniętych, w których utrzymuje się stale temperatura efektywna powyżej 25° lub poniżej 10°.

2. Do drugiego stopnia szkodliwości lub uciążliwości zalicza się prace wykonywane:

1) w narażeniu na działanie pyłów zawierających wolną krzemionkę,

2) w narażeniu na działanie substancji chemicznych (toksycznych) mających właściwości kumulujące się w organizmie (jak np. ołów, rtęć, tlenek węgla),

3) w kontakcie (styczności) z materiałami zakaźnymi, skażonymi bakteriami lub pleśniami wskutek długotrwałego przechowywania.

§  4.

1. Dodatek przysługuje pracownikom wykonującym prace w warunkach, o których mowa w § 3, jeżeli:

1) stężenia lub natężenia czynników szkodliwych dla zdrowia przekraczają najwyższe dopuszczalne wartości lub niemożliwe jest zachowanie innych przepisów higieny pracy, oraz

2) praca wykonywana jest przez co najmniej 80 godzin i w miesiącu.

2. Pracownikowi zatrudnionemu w niepełnym wymiarze czasu pracy prawo do dodatku przysługuje w wysokości proporcjonalnej do czasu pracy, jeżeli pracował w warunkach, o których mowa w ust. 1, przez co najmniej 80 godzin w miesiącu.

§ 5. Pracownikowi wykonującemu w danym miesiącu prace w warunkach o różnym stopniu szkodliwości lub uciążliwości, przysługuje jeden dodatek według najwyższego stopnia szkodliwości lub uciążliwości.

§ 6. Dodatek przyznaje się na okres przejściowy do czasu wyeliminowania warunków szkodliwych lub uciążliwych uzasadniających przyznanie dodatku.

§ 7. Dodatek przyznaje się na podstawie wyników badania przeprowadzonego przez jednostkę upoważnioną do badania środowiska pracy.

§ 8. Decyzje o przyznaniu dodatku i określenie jego wysokości oraz decyzje o cofnięciu prawa do dodatku w razie zmiany warunków pracy wydaje dyrektor archiwum państwowego.

§ 9. Dodatki, o których mowa w zarządzeniu wypłaca się w ramach posiadanego przez archiwum państwowe funduszu wynagrodzeń osobowych.

§ 10. Archiwa państwowe prowadzą ewidencję stanowisk pracy, na których zatrudnionym pracownikom przyznane zostały dodatki oraz czas pracy tych pracowników.

§ 11. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem 1 września 1986 r.