Wymagania programowe na studiach wyższych.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MEN.1998.3.11

Akt utracił moc

Wersja od: 10 lutego 1998 r.

Uchwała Nr 141/97

Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego

z dnia 13 listopada 1997 r.

w sprawie wymagań programowych na studiach wyższych.

§ 1. Przebiegający od kilku lat proces modernizacji programów kształcenia i wzbogacania oferty edukacyjnej dla studentów, doprowadził w wielu ośrodkach akademickich w Polsce do wypracowania interesujących rozwiązań dydaktycznych, a nawet propozycji zasadniczych zmian systemu studiowania. Równocześnie, wobec różnorodności szkół, programów i koncepcji kształcenia coraz ważniejszy staje się problem możliwości rzetelnej oceny dydaktyki i ekwiwalencji dyplomów. Jednym z elementów obecnie dyskutowanego systemu oceny jakości kształcenia są minimalne wymagania programowe, których ustalenie jest ustawowym obowiązkiem Rady Głównej (art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o szkolnictwie wyższym). Przyjęty przez Radę Główną tryb ustalania tych "minimów" oparty o dyskusję nad modelem studiów wyższych, ich zawartością programową i sposobami studiowania uwzględnia w szerokim zakresie doświadczenia i opinie licznych środowisk akademickich.

Uchwalane sukcesywnie przez Radę Główną minimalne wymagania programowe dla poszczególnych kierunków studiów należy rozumieć jako zestawy przedmiotów ogólnych, podstawowych i kierunkowych wraz z treściami programowymi i minimalną liczbą godzin, których realizacja jest obligatoryjna na danym kierunku studiów. Minimalne wymagania programowe nie są więc "minimalnym programem studiów" a jedynie częścią wspólną, którą powinny zawierać programy realizowane przez wszystkie uczelnie prowadzące określony kierunek. Tym samym "minima" pozostawiają wyraźny, zależny od kierunku i specyfiki uczelni obszar dowolności w kształtowaniu pozostałej części programów studiów.

Rada Główna, stosownie do art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 września 1990 r. o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 65, poz. 385, z późniejszymi zmianami) stwierdza, że programy wszystkich form studiów (dziennych, wieczorowych i zaocznych) dających ten sam tytuł zawodowy muszą być równoważne. Sposób organizacji i prowadzenia zajęć na studiach wieczorowych i zaocznych oraz ich programy muszą gwarantować taki sam jak na studiach dziennych poziom wykształcenia absolwentów. Muszą obowiązywać więc równoważne standardy wymagań stawianych studentom wszystkich form studiów. Muszą obowiązywać takie same lub równoważne wymagania egzaminacyjne, w szczególności te, które odnoszą się do egzaminów końcowych i dyplomowych.

Rada Główna uważa, iż w przypadku gdy ustalony okres trwania studiów okaże się zbyt krótki dla zrealizowania programu na studiach zaocznych lub wieczorowych należy odpowiednio wydłużyć czas studiowania tym trybem.

§ 2. Przekazuje się niniejszą uchwałę Ministrowi Edukacji Narodowej, Ministrom: Kultury i Sztuki, Zdrowia i Opieki Społecznej, Transportu i Gospodarki Morskiej, Prezesowi Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki oraz rektorom szkół wyższych.