Warunki przyznawania nagród rocznych, nagród uznaniowych i zapomóg dla funkcjonariuszy Straży Granicznej.

Dzienniki resortowe

Dz.Urz.MSW.1996.10.71

Akt utracił moc

Wersja od: 12 kwietnia 1996 r.

ZARZĄDZENIE Nr 74

MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH

z dnia 15 października 1996 r.

w sprawie warunków przyznawania nagród rocznych, nagród uznaniowych i zapomóg dla funkcjonariuszy Straży Granicznej.

Na podstawie art. 114 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. Nr 78, poz. 462, z 1991 r. Nr 94, poz. 422, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1993 r. Nr 12, poz. 52, z 1994 r. Nr 53, poz. 214 oraz z 1995 r. Nr 4, poz. 17, Nr 34, poz. 163 i Nr 104, poz. 515) zarządza się, co następuje:

§ 1. Funkcjonariuszom Straży Granicznej, zwanym dalej "funkcjonariuszami" przysługują, z zastrzeżeniem przepisów § 4 nagrody roczne oraz mogą być przyznawane nagrody uznaniowe i zapomogi.

§  2.

1. Funkcjonariusze wykonujący nienagannie obowiązki służbowe przez okres roku kalendarzowego nabywają prawo do nagrody rocznej w wysokości jednomiesięcznego uposażenia.

2. W razie pełnienia służby przez część roku kalendarzowego, nagrodę roczną przyznaje się w wysokości proporcjonalnej do liczby miesięcy kalendarzowych danego roku, za które funkcjonariuszowi przysługiwało uposażenie.

3. Do okresu służby, od którego zależy wysokość nagrody rocznej, nie wlicza się okresów obejmujących pełne miesiące kalendarzowe oddelegowania funkcjonariusza do pracy poza Strażą Graniczną oraz zawieszenia w czynnościach służbowych, chyba że postępowanie będące przyczyną zawieszenia umorzono, bądź w jego wyniku funkcjonariusz został uniewinniony.

§ 3. Podstawę ustalenia wysokości nagrody rocznej stanowi miesięczne uposażenie zasadnicze wraz z dodatkami o charakterze stałym, należne funkcjonariuszowi w ostatnim miesiącu służby pełnionej w roku kalendarzowym, za który wypłacana jest nagroda.

§  4.

1. Nagroda roczna nie przysługuje w przypadku:

1) skazania funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sadu za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego;

2) wymierzenia funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej: wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe, obniżenia stopnia, ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby, wydalenia ze służby.

2. Funkcjonariuszowi w służbie kandydackiej nagroda roczna nie przysługuje również w razie wymierzenia kary dyscyplinarnej aresztu.

§  5.

1. Nagroda roczna może ulec obniżeniu nie więcej niż o 50% w przypadkach:

1) warunkowego umorzenia prowadzonego przeciwko funkcjonariuszowi postępowania karnego albo odstąpienia przez sąd od wymierzenia kary;

2) wymierzenia funkcjonariuszowi kary dyscyplinarnej: nagany, surowej nagany, nagany z ostrzeżeniem, zakazu opuszczania miejsca zakwaterowania, ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;

3) skazania funkcjonariusza prawomocnym wyrokiem sadu za przestępstwo inne niż umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego.

2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 o wysokości nagrody rocznej decyduje przełożony właściwy w sprawach osobowych, uwzględniając charakter popełnionego przez funkcjonariusza przewinienia, jego skutki, rodzaj i wymiar orzeczonej kary oraz dotychczasowe wyniki w służbie.

§ 6. Nieprzyznanie lub obniżenie nagrody rocznej na podstawie § 4 i 5 następuje za rok kalendarzowy, w którym funkcjonariusz popełnił czyn będący przedmiotem postępowania karnego lub dyscyplinarnego, a jeżeli nagroda roczna została funkcjonariuszowi wypłacona, za rok, w którym postępowanie takie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem lub decyzją.

§  7.

1. Wypłata nagrody rocznej następuje nie później niż w ciągu pierwszych trzech miesięcy roku następującego po roku, za który przysługuje nagroda, z tym że funkcjonariuszowi zwolnionemu ze służby nagrodę roczną wypłaca się w ostatnim dniu służby.

2. Prawo do nagrody rocznej nie wypłaconej wskutek śmierci lub zaginięcia funkcjonariusza przechodzi w równych częściach, na małżonka oraz inne osoby spełniające warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej na podstawie przepisów o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji oraz ich rodzin lub żołnierzy zawodowych oraz ich rodzin. W razie braku takich osób prawo to wchodzi do spadku.

§  8.

1. Funkcjonariuszowi posiadającemu wybitne osiągnięcia w służbie, tzn. który wykonał zadania w szczególnie trudnych warunkach lub dokonał czynu świadczącego o wyjątkowej odwadze lub męstwie, można przyznać nagrodę uznaniową.

2. Nagroda uznaniowa może być przyznana funkcjonariuszowi również za wzorowe wykonanie zadań służbowych wymagających zwiększonego nakładu pracy i zaangażowania.

3. Właściwi przełożeni przyznają nagrody uznaniowe z własnej inicjatywy lub na wniosek bezpośredniego przełożonego funkcjonariusza.

§  9.

1. Funkcjonariuszowi, którego warunki bytowe uległy znacznemu pogorszeniu wskutek zdarzeń losowych można przyznać zapomogę. Zapomogę można przyznać również w związku ze śmiercią funkcjonariusza członkom jego rodziny.

2. Przy przyznawaniu zapomogi należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na sytuację materialną funkcjonariusza i jego rodziny.

3. Właściwi przełożeni przyznają zapomogi z własnej inicjatywy, na wniosek zainteresowanego funkcjonariusza, jego bezpośredniego przełożonego lub na wniosek związku zawodowego funkcjonariuszy Straży Granicznej.

§  10.

1. Uprawnionymi do przyznawania funkcjonariuszom nagród rocznych i uznaniowych, zwanych dalej "nagrodami", oraz zapomóg, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, są:

1) Minister Spraw Wewnętrznych;

2) Komendant Główny Straży Granicznej;

3) Dyrektorzy jednostek organizacyjnych Komendy Głównej Straży Granicznej;

4) Komendanci oddziałów Straży Granicznej;

5) Komendanci ośrodków szkolenia Straży Granicznej;

6) Komendant GPK Warszawa - Okęcie.

2. Komendantowi Głównemu Straży Granicznej i jego zastępcom nagrody i zapomogi przyznaje Minister Spraw Wewnętrznych.

3. Funkcjonariuszom wymienionym w ust. 1 pkt. 3 - 6 i ich zastępcom, nagrody i zapomogi przyznaje Komendant Główny Straży Granicznej.

4. Funkcjonariuszom będącym słuchaczami resortowych szkół i ośrodków szkolenia, pozostającym na zaopatrzeniu finansowym macierzystych jednostek, nagrody i zapomogi przyznają kierownicy tych jednostek.

§ 11. Przepisy zarządzenia nie naruszają uprawnień do przyznawania funkcjonariuszom nagród w trybie i na zasadach wynikających z przepisów szczególnych.

§ 12. Traci moc zarządzenie Nr 89 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 10 września 1991 r. w sprawie wysokości i warunków przyznawania nagród i zapomóg dla funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa oraz Straży Granicznej (Dz. U. MSW Nr 3, poz. 79, z 1992 r. Nr 5, poz. 103 i z 1994 r. Nr 1, poz. 12) w części dotyczącej funkcjonariuszy Straży Granicznej.

§ 13. Zarządzenie wchodzi w życie z dniem podpisania z mocą od 12 kwietnia 1996 r.